کارگران یک خطر سیاسی نیستند!

بسمه تعالی

قال رسول:ظُلمُ الأجیرِ أجرَهُ مِنَ الکَبایِٔرِ ظلم در پرداخت مزد کارگر ، از گناهان بزرگ است

به مناسبت گرامیداشت روز کارگر

به جریان افتادن چرخ های توسعه در طول تاریخ، که بشر را به تکامل بیشتر وا داشته است بر دوش تک تک این مولدین کار بوده و نقش تعیین کننده ی کارگر در جوامع مختلف همیشه از اهمیت خاصی برخوردار بوده است.

شریف ترین اقشار جامعه ی ما که تحریم، بحران، بیماری، چالش های سیاسی و هر اتفاق بغرنج تاریخی اول از همه تاثیر خود را بر زندگی و معیشت آن ها گذاشته و توقعشان همیشه داشتن یک زندگی شرافتمندانه با تلاش و اتکا بر نیروی خود بوده است و غیر از این به علت فقدان

خودآگاهی طبقاتی، مطالباتی از آن ها شنیده نشده و در مقابل شاهد ستم های ناروا از سوی بخش های مختلف صاحب سرمایه به آن ها بوده ایم.

کارگران یک خطر سیاسی نیستند!

فریاد برخاسته از سوی هر کارگر برای ایجاد فضایی برابر در محیط کارش به سمت داشتن یک زندگی قابل قبول است که حق همگان در جامعه شمرده می شود. کارگران با جهانی نا امن از نظر اقتصادی، نگران فردای خود و فرزندانشان هستند و ناپسند است اگر این دغدغه را به اتفاقی سیاسی تبدیل کنیم که در این راستا مطالبات بر حق آن ها کمتر شنیده شود.

ایجاد یک رفاه نسبی و تامین نیاز های اولیه ی زندگی یک کارگر او را از یک معترض خیابانی به شهروندی با رفتار مسالمت آمیز تبدیل می کند و این خواسته ی آن ها کمترین کاریست که باید در حق یک انسان در هر کشور انجام شود.در شرایطی که کشور با رکود و تحریم اقتصادی درگیر است توجه به امنیت شغلی کارگران و جلوگیری از تعدیل نیرو توسط کارخانه جات و صاحب کاران اهمیت بیشتری پیدا می کند که در این راستا ایجاد تشکل های صنفی و اتحادیه های کارگری قدرتمند می تواند از بیکاری بیشتر کارگران جلو گیری کند.به خصوص در زمانیکه خصوصی سازی ها باعث فاجعه ای جهان شمول در راستای عدم صیانت از نیروی

کار شده و این اتفاق در مراکز حساس کشور از جمله سیستم درمانی خطری جدی تر ایجاد کرده است؛

پرستاران و بهیاران و کارکنان درمانی کشور که این روز ها با انبوهی از کمبود های مالی و جانی حین خدمت درگیرند و همگان نیز شاهد از خودگذشتگی آن ها در سخت ترین و شکننده ترین وضعیت نسبت به سایر کارکنان هستند، تبعیض و شکاف طبقاتی در حق آن ها یک ظلم و بی عدالتی آشکار است.

جامعه ی کارگری رکن مهم اقتصاد کشور را تشکیل می دهد و ایحاد شرایط رفاه و امنیت شغلی برای آن ها در توسعه ی پایدار اولیت دارد.تامین نیاز های زندگی روزمره ی کارگران،پوشش بیمه ای مطمیٔن برای هر کارگر،نظارت بر کارفرما ها و کارگاه ها و کارخانه های تولیدی و بررسی برخورد با وضعیت کارگران در این محل ها،اهدا بسته های معیشتی و کمک های مالی و غیر مالی دولت به کارگران در موقعیت های بحرانی مانند کرونا که جان کارگران زیادی را به علت اجبار برای حضور در محل کار به خطر انداخته است و ایجاد تشکل های قانونی برای دفاع از حقوق قانونی کارگران در برابر صاحب کاران

چند عملکرد مفید از سوی دولت ها برای بهبود وضعیت کارگران است که نتیجه ی آن را اول از همه خود دولت ها در افزایش راندمان کاری

می بینند و باید فکری اساسی برای این طبقه ی مظلوم و محروم انجام داد.قانون کار در کشور ما که در هر زمان بر سر اجزا و اجرای آن اختلاف نظر وجود داشته باید در راستای همگام سازی با استاندارد های جهانی و تضمین حقوق کارگران،برپایی یک جامعه ی مرفه بر پایه ی عدالت اجتماعی،رعایت حقوق بشر و برخورداری از همه ی امکانات و فرصت های کشور با وجود ایحاد روابط برابر میان کارگر و کارفرما و دولت به همراهی اتحادیه های کارگری با مشارکت کارگران باز تعریف و اصلاح شود.

انجمن اسلامی مهندسان ایران نیز در هر زمان حامی کارگران در زمان های سخت تاریخیست.امید است در آینده ای نزدیک شاهد بهبود عینی و سریع مسایٔل مربوط به کارگران باشیم.

سربلند و متحد باد جامعه ی بزرگ کارگری ایران 

انجمن اسلامی مهندسان ایران