عشق پوشالی در فضای مجازی این دختر را به قهقرا برد

دختر نوجوانی که برای بیان مشکل خود به دایره مشاوره و مددکاری کلانتری مراجعه نموده شرح ماوقع را اینگونه بیان کرد: من دختر بسیار شاداب و سرحالی بودم و همیشه با کلی انگیزه تکالیف خود را انجام می دادم. در مدرسه آنقدر فعالیت می کردم که وقتی به خانه می رسیدم غذا را خورده و نخورده از خستگی خوابم می برد. کلی آرزوهای بزرگ برای خود داشتم و در طول روز تمام تلاشم را برای رسیدن به اهداف و آرزوهای خود انجام می  دادم.

 کرونا شیوع پیدا کرده بود  و ما مجبور شدیم برای ادامه تحصیل به آموزش مجازی روی بیاوریم و من هم مانند دیگر دوستانم برای حضور در کلاس های مجازی  صاحب یک گوشی مدل بالا شدم. کم کم حضور بی روح در کلاس های مجازی و ندیدن دوستانم برایم خسته کننده شده بود و ساعات بیکاری خود را با سرگرم شدن در شبکه های اجتماعی و وبگردی  می گذراندم.  یک روز کاملا به طور اتفاقی در یکی از  شبکه های اجتماعی با پسری به نام سعید آشنا شدم که از روی  سرگرمی شروع به چت کردن با وی کردم.

 سعید تمام تلاش خود را می کرد که من را وابسته خودش بکند. تا اینکه بعد گذشت فقط یکماه،  من یک دل نه صد دل عاشقش شدم، عاشق حرف های زیبا، چهره جذاب او و زندگی لاکچری اش که در عکس هایی که برایم می فرستاد، شده بودم. هر روز با هم چت می کردیم و من با نزدیک شدن به او از خانواده ام دور و دورتر می شدم.

 مدتی از دوستی ما در فضای مجازی نگذشته بود که سعید به من گفت دیگر تحمل دوری من را ندارد و باید مرا از نزدیک ببیند و من با اشتیاقی بیشتر پیشنهادش را قبول کردم و با هم قرار گذاشتیم.

با کلی هیجان برای دیدن سعید به سر قرار رفتم. کنار دکه ای در خیابان ایستاده بودم که ناگهان مردی قوی هیکل با خالکوبی های بسیار نزدیک من شد و خود را پسرخاله سعید معرفی کرد و گفت سعید مرا فرستاده تا تو را پیش او ببرم و من هم بدون هیچ سوالی سوار ماشین آن مرد غریبه شدم. چند دقیقه ای گذشت از شهر خارج شدیم و به محلی رسیدیم که شبیه به یک رستوران متروکه بین راهی بود.

با هم داخل رستوران شدیم و آن مرد کرکره مغازه را پایین کشید. من که تازه به وضعیت و محل مشکوک شده بودم، گفتم پس سعید کجاست؟ چرا مرا به اینجا آورده ای اما او چیزی نمی گفت، ترس تمام وجودم را گرفته بود خواستم فریاد بزنم و کمک بخواهم اما...

وقتی به خودم آمدم متوجه شدم بر روی صندلی یکی از پایانه های مسافربری هستم، در آن لحظه آرزو می کردم بمیرم و با خانواده ام رو به رو نشوم، واقعا چه حرفی برای گفتن داشتم، چطور باید جواب آن همه محبت پدر و مادر را می دادم به یاد پدر و مادر بی چاره ام که می افتادم حالم بدتر می شد. تنها راه خود را فرار از این شهر می دیدم برای همین با پولی که در کارت بانکی خودم داشتم و با اندک پس اندازی که داشتم بلیط اتوبوس گرفتم  اما توانی در بدن نداشتم که به سمت اتوبوس برم و از حال رفتم.

 ظاهرا خانواده ای که مرا بی هوش در ترمینال دیده بودند با پلیس تماس گرفته و مرا به کلانتری منتقل کرده بودند حالم که بهتر شد از من شماره تماس پدرم را گرفتند و به پدرم زنگ زدند که دنبال من بیاید چند روزی است که با هیچ کسی صحبت نکرده ام و با اصرار یکی از آشنایان برای مشاوره به کلانتری آمده ام  حالا من مانده ام و یک عمر پشیمانی و آرزوهایی که در مقابل چشمانم پرپر شدند و مردند.

نظرکارشناس:

 خدیجه مولایی، کارشناس مشاوره کلانتری صفادشت در این باره اظهار داشت: کیس مورد نظر با توجه به مجازی شدن ناگهانی کلاس های درسی و پایین بودن سواد رسانه ای در استفاده درست از فضای مجازی و همینطور به دلیل سرگرمی و هیجانات و تمایلات دوره نوجوانی، وارد ارتباط با جنس مخالف شده که متاسفانه به دلیل اعتماد زود هنگام تاوان سنگینی داده  و با توجه به این اتفاق، کیس موردنظر دچار استرس حاد شده و برای زندگی خود هیچ راه نجاتی نمی بیند به همین جهت نیاز فوری به جلسات دارو درمانی و روان درمانی دارد.

توصیه به والدین:

- آگاهی والدین نسبت به دوره نوجوانی و خصوصیات این سن، مهمترین عامل جهت داشتن ارتباط سالم با نوجوان خود است.

- اساس دیگر رابطه سالم و درست،  ارتباط کلامی و عاطفی میان والدین و فرزندان و محبت کردن و دوست داشتن بی قید و شرط آنها است.

-  والدین و محیط خانواده، مهمترین کانون تأمین کننده نیازهای روانی نوجوان است.

- در دوران نوجوانی با ایجاد عزت نفس، تقویـت اعتمـاد بـه نفـس و ... مـی تـوان زمینه های رشد و کمال نوجوان را فراهم نمود.

- پرهیز والدین از مقایسه و سرزنش نوجوان خود با دیگران و بازگو کردن اشتباهات و تجربیات تلخ گذشته  که این امر می تواند بسترساز حرف شنوی نوجوان از والدین باشد.

-استفاده از هر فناوری نیازمند توجیه و در نظر گرفتن ابعاد و وجوه دیگر آن را دارد. شناخت آسیب ها می تواند از حوادث این چنینی جلوگیری کند.

-یاد بگیریم فضای مجازی اعتماد کردنی نیست.