وای به روزی که تحمل‌مان تمام شود!

دو سالی است آموزش در فضای مجازی شرایط خاصی را ایجاد کرده و دو حوزه پرورش و آموزش را تحت تاثیر قرار داده است. شاید اگر زمانی معلمان، دانش آموزان را با حرفی تنبیه می‌کردند، خانواده طاقت بیشتری به خرج می‌دادند و می‌دانستند که اگر حرفی هم از زبان معلم خارج می‌شود تنها برای به خود آمدن دانش آموز است و شنیدن برخی تَشرهای تربیتی می‌تواند موثر باشد. اما انگار در نسل‌های جدید چنین موضوعی به یکی از خط قرمزهای خانواده‌ها تبدیل شده و آن‌ها انتظار دارند معلم یک بالای چشمت آبرویی به فرزندشان نگوید و همه چیز با جملات لطیف و قربان صدقه‌های الکی پیش رود. همه چیز از انتشار یک صدا در فضای مجازی شروع شد که مادری عصبی به معلم فرزندش می‌گوید چرا به او و همکلاسی‌هایش می‌گویی «وای به حالت»؟ و این عصبانیت آنقدر هم تند و صریح است که باعث واکنش کاربران زیادی به آن  شده است اما سوالی که حالا مطرح می‌شود این است که معلم تا کجا اجازه دارد دانش آموزان را تنبیه زبانی کند؟ حقوق معلم و خانواده در این مناقشات چگونه است؟

حسن شربت‌دار، سرپرست معاونت پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش، در گفت‌وگو با خبرنگار با اشاره به انتشار صوتی از یک مادر که معلم را تهدید می‌کرد، گفت: اینها شاید مسائلی باشد که دانش آموزان به آن می‌پردازند چراکه ما خانواده‌ها را در حوزه آموزش در واقع دستیار معلم می‌دانیم.

او با بیان اینکه در حوزه تربیت، خانواده را در واقع مسئول تربیت و معلم را دستیار تربیت می‌دانیم، افزود: این دو با هم می‌توانند فرآیند تربیتی و آموزشی را کامل کنند و زمانی می‌توانند موفق شوند که هر دو دست در دست یکدیگر داشته باشند و بتوانند با توجه به امکاناتی، منابع و محتواهایی که وجود دارد در تربیت دانش‌آموز موفق شوند.

شربت‌دار تصریح کرد: پرداختن به این مسائل مقداری حوزه تربیت را دچار اختلال کند و باید هم معلم و هم خانواده‌ها واقف به این باشند که این مسائل خدشه در تربیت ایجاد خواهد کرد و در واقع حتی ممکن است معلم، دانش‌آموز و فضای تربیتی را دچار چالش کند.

سرپرست معاونت پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش ادامه داد: ما تلاش‌مان این است که به این مسائل کمتر توجه شود و با آگاه کردن خانواده‌ها از  فرایند آموزش، برنامه‌های تربیتی و آموزشی و مقداری صعه صدر معلمان این مسائل را کاهش بدهیم و خیلی به این مسائل حاشیه‌ای نپردازیم.

او درباره نحوه شکایت خانواده‌ها از معلمان در صورت بروز رفتارها و حرف‌های نامناسب گفت: در صورتی که معلم خطایی در ارتباط با برنامه‌های آموزشی و تربیتی انجام داده و خطای او محرز باشد، مراجع نظارتی و بازرسی در آموزش و پرورش وجود دارد و خانواده‌ها می‌توانند شکایت‌های خود را به مسئولین بازرسی منتقل کنند اما ما نباید فضا را به گونه‌ای پیش ببریم که فضای تربیتی یک فضای مقابله‌ای شود.

شربت‌دار درباره آموزش‌های تربیتی به معلمان گفت: در روش‌های تدریسی و برنامه‌های تقویتی که معلمان دارند به همه معلم‌ها آموزش داده می‌شود نحوه ارتباط با دانش‌آموز و اولیاء (اولیاء مدرسه، مدیر، معاون)  فضایی داشته باشد که همکاری مساعدت دو سویه؛ همکاری همه جانبه و استفاده حداکثری از ظرفیت‌های موجود نمایش داده شود و بتوانند یک آموزش آرام، موثر و با کیفیتی را دنبال کنند.

او درباره موارد شکایت خانواده‌ها از معلمان گفت: من موردی را به صورت جدی ندیدم که منتقل شود و بخواهیم  ورود جدی روی آن داشته باشیم. همچنین اگر مسئله‌ای هم باشد با پا درمیانی مدیر مدرسه و شورای مدرسه حل شده است.

سرپرست معاونت پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش درباره آستانه تحمل خانواده‌های امروزی و دانش آموزان دهه نودی گفت: آستانه کم تحمل خانواده‌ها و دانش‌آموزان امروزی جزو مسائلی است که آموزش مجازی ایجاد کرده است. خود اولیا وقتی با بچه خود صحبت می‌کنند و به تربیت بچه خود می‌پردازند گاهی حرف‌هایی ممکن است بزنند که به صلاح بچه نیست و حتی ممکن است حرف‌های مناسبی هم نباشد.

او با بیان اینکه اولیا باید فرض بگیرند آن دانش آموز فرزند خودِ معلم است و گاهی برای تربیت کردن و تذکر دادن ممکن است مقداری تندی‌هایی به وجود بیاید، گفت: این تنبیه‌ها هیچ موقع تنبیه بدنی نخواهد بود. حتی هیچ موقع هم نباید توهین و تحقیری وجود داشته باشد اما گاهی ممکن است معلم با جدیت بیشتری صحبت کند و  بعضی از خانواده‌ها ناراحت شوند که چرا با بچه ما تند صحبت شده است.

شربت‌دار افزود: چنین مواردی در واقع جنبه آموزشی و تربیتی در مدرسه است که باید گاهی جدی و سخت گرفته شود تا دانش آموز واقف شود همه جا خانه نیست و همه پدر و مادر نیستند که شرایط مختلفی را در اختیارش بگذارند.

سرپرست معاونت پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش  بیان کرد:  گاهی اوقات با بعضی از مسائل باید جنگید و تلاش کرد و حتی باید فعالیت بیشتر انجام داد تا دانش آموز بتواند در جامعه موفق شود. این تفاوت را شاید بعضی خانواده‌ها کمتر احساس کنند. من فکر می‌کنم به نفع دانش آموزان و اولیاست که یک مقداری با این مسائل واقع بینانه‌تر برخورد کنند تا فرزندان تربیت کامل‌تر و واقعی‌تری داشته باشند./برنا