در زندان به من گفتند وقتی آزاد شدی، به دنبال خلافی برو که پول داشته باشد!

روزنامه ایران نوشت:

پنج مرد تبهکار هنگامی که برای سرقت وارد خانه‌ای می‌شدند، صاحبخانه را بیهوش و نقشه سرقت‌شان را اجرا می‌کردند.

متهم در این باره گفت:

از سه تا پنج صبح در خیابان‌های تهران پرسه می‌زدیم و خانه‌هایی را انتخاب می‌کردیم که به نظر می‌رسید صاحبخانه پولدار است. بعد هم از طریق بالکن یا شکستن در ورودی وارد خانه‌ها شده و سرقت را انجام می‌دادیم. اگر گاوصندوق هم داخل خانه بود با شاه‌کلیدی که خودم ساخته بودم، در آن را باز می‌کردم.

با یک دستمال آغشته به مواد بیهوشی وارد می‌شدیم و در صورتی که فرد یا افرادی داخل خانه بودند، خیلی راحت دستمال را روی دهانشان می‌گذاشتیم و کاری می‌کردیم آن‌ها ۵ یا ۶ ساعتی عمیق‌تر بخوابند.‌

وضع مالی‌ام نسبتاً خوب است، اما دوبار دعوا کردم و هر بار ۹ ماه به زندان افتادم. در طول مدتی که در زندان بودم با کلکسیونی از مجرمان و شیوه و شگرد خلاف و جرم آشنا شدم. وقتی هم‌بندی‌ها و هم‌سلولی‌هایم می‌فهمیدند که به خاطر دعوا زندان افتاده‌ام، به من می‌خندیدند. می‌گفتند حداقل کاری کن که ارزش زندان رفتن داشته باشد. همین حرف‌ها مرا ترغیب کرد که وقتی آزاد شدم، به دنبال خلافی بروم که حداقل پول داشته باشد.