نوشاندن جام زهر به ملت!

امید فراغت

روزنامه‌نگار

جامعه امروز ایران به واسطه فناوری و تکنولوژی تبدیل به شهروندان جهانی شده‌ بر همین اساس دیدگاه مسئولان مملکت نباید محلی و منطقه‌ای باشد. رشد و توسعه پایدار در جهان امروز منوط به پذیرش ادبیات اقتصادی و ... جهانی‌ست. هیچ کشوری در دنیای امروز وجود ندارد که توانسته باشد با ادبیات بومی و محلی به رشد و توسعه رسیده باشد. چین و روسیه هم به عنوان قیّم که نه! به عنوان رفیق باکلکِ ایران، خارج از ادبیات اقتصاد و ...جهانی نیستند بنابراین تا زمانی که ایران در سیاست‌ خارجی، روابطی متعادل‌ با شرق و غرب نداشته باشد برای حفظ وضعیت موجود مملکت، ملت ایران مجبور به دادن هزینه‌های هنگفت است.

هزینه‌هایی که باید صرف عمران و رفاه و آبادانی مملکت شود ناگزیر صرف حفظ وضعیت موجود شده است!

پذیرش برجام مثل پذیرش قطعنامه ۵۹۸ یک اتفاق عقلانی‌ست، اما عقلانی‌تر از آن اقدام و عمل درست در زمان و مکان مناسب است!

با توجه به این‌که سیاست‌مداران توأمان در فضای ادبیات جنگ، صلح و به تعبیری تقابل و تعامل زیست سیاسی دارند بنابراین به همان نسبت که مقاومت و پافشاری را جزء منافع ملی یا منافع ملت به حساب می‌آورند به همان نسبت نیز باید صلح و پذیرش را جزء منافع ملی یا منافع ملت به حساب بیاورند.

اگر حکمرانان و سیاست‌مداران مملکت مدعی باشند که در راستای منافع ملی یا منافع ملت اقدام و عمل دارند سوال مهم و اساسی این است پیامِ حال و احوالِ جامعه امروز ایران چیست؟

اگر دو عنصر رضایت عمومی و نارضایتی عمومی را در دو کفه ترازو قرار دهند کدام سنگین‌تر است؟ بنابراین واکنش‌های ملت بهترین گواه و مصداق برای اقدام و عمل‌های آتی حکمرانان و سیاست‌مداران است در غیر این صورت تصمیم‌سازی‌ها و تصمیم‌گیری‌ها در سیاست‌ داخلی و خارجی رنگ و لعاب غیرمردمی خواهد داشت!

جامعه امروز ایران به واسطه دسترسی آسان به داده‌های جهانی به بلوغ سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی رسیده است بنابراین انتظار و البته حق دارد قدرت اختیار و انتخاب‌ و همچنین خواست و مطالبات‌شان در همه شئون مملکت‌داری پیدا باشد.

این‌که تصمیم‌سازی‌ها و تصمیم‌گیری‌ها دورتر و جدا از میل و اراده‌شان باشد اعتراض می‌کنند و این اعتراض باید به رسمیت شناخته شود.

هشیاری، جامعه‌دانی و آینده‌خوانی سیاست‌مداران باید بر این اساس باشد که روش و منش مملکت‌داری‌شان همگانی باشد یعنی این‌که سلایق مختلف ملت در همه تصمیم‌سازی‌ها موجودیت داشته باشد.

فرد‌گرایی و اقلیت‌ محوری دوای درد مشکلات امروز مملکت نیست بنابراین آن‌چه قرار است در آینده اتفاق بیفتد را به صورت خود‌انتخابی به امروز موکول کنید. سوال پایانی این‌‌که چرا باید تغییر و تبدیل با درد همراه باشد؟ برای یک‌بار هم که شده باید تغییر و تبدیل را بدون درد و خون‌ریزی انجام داد! وضعیت منطقه خاورمیانه نشان می‌دهد اگر مسئولان مملکت در موضوع سیاست‌خارجی تغییر ایجاد نکنند تنهاتر و منزوی‌تر خواهند شد بنابراین در چنین شرایطی این ملت ایران است که پیوسته در حال نوشیدن جام زهر و مقاومت کردن هستند.