دیپلماسی منفعل در برابر ریزگردها

احسان دری

روزنامه‌نگار

یکی از مسائل حل نشده منطقه غرب و جنوب غربی کشور در ۱۷ سال اخیر پدیده گردوخاک است. بحرانی که در ماه‌های اخیر شدت بیشتری گرفته تا جایی که با ثبت تعداد روزهای آلوده باید دیگر اعلام شود"چه روزی گردوخاک نیست."

 گردوخاک مثل سابق تنها مختص به منطقه ذکر شده نیست و امروز استان‌های بیشتری از جمله پایتخت را درگیر خود کرده است. چه بسا اولویت برای مردم خصوصا مناطق مرزی و جنوب غرب از معیشت و گرانی و قیمت روغن و مرغ به سمت معضل گردوخاک برود زیرا زندگی عادی مختل شده و نمی‌توان براحتی نفس کشید.

همه می‌دانیم گردوخاک عامل داخلی و بیرونی دارد اما واقعیت اینکه دولت‌های پیشین و فعلی هیچ برنامه خاصی برای مهار یا کاهش این پدیده نداشته‌اند. دولت می‌بایست دیپلماسی منطقه‌ای و بین المللی فعالی در موضوع ریزگردها از خود نشان دهد. اگر علت سدسازی، ترکیه است چرا طرح شکایت در مجامع و دادگاه‌های بین المللی نشود؟ اگر علت عراق و عربستان است هم باید گفتگوها و راهکارهایی تعریف شود.

اگر امروز منفعل باشیم و دست روی دست بگذاریم که اتفاقی نمی‌افتد، این گردوخاک به خودی خود تمام شدنی نیست، روز به روز هم در حال بدتر شدن است و سلامتی میلیون‌ها نفر به خطر افتاده است. حتی یک اظهارنظر ازمقامات کشور که مایه امید و آرامش باشد دیده نمی شود، فقط می‌گویند منشأ خارجی دارد.

اگر منشأ داخلی ریزگردها قطعی است، سازمان محیط زیست و وزارت بهداشت و البته دادستان کل کشور به عنوان مدعی‌العموم، باید در احقاق حقوق عامه و برطرف کردن این پدیده‌ی بیماری‌زا، اقدام لازم را در دستور قرار دهند و با مشورت کارشناسان مربوطه اقدامات لازم را انجام دهند. 

چنانچه آنگونه که رسانه‌ها نوشته‌اند منشأ این گرد و خاک کشورهای همسایه هستند، طبعا همان دیپلماسی منطقه‌ای می‌تواند توسط دیپلمات‌های ورزیده ایرانی تعقیب شود تا این معضل که عامل اصلی مهاجرت‌های داخلی ایران و دلیل بسیاری از بیماری‌های تنفسی مردم برطرف شود. البته اگر زندگی و رنج مردم برای مسئولین وزارتخارجه از اهمیت و ارزش برخوردار است.

نهایتا اینکه موضوع ریزگردها باید در اولویت برنامه‌ریزی دولت و مجلس قرار بگیرد زیرا مردم نگران هستند.