ادیان پایدار، ادیان صلح

آتوسا راوش/ روزنامه‌نگار

حضور پاپ در شرایط فراگیری کرونا و ناامنی‌های امنیتیِ منطقه خاورمیانه و به خصوص عراق به این کشور پیام‌های بسیاری با خود داشت.

طی سال‌ها دریافت خبرهای خشونت و درگیری و آوارگی در منطقه این اولین بار است که خبری به این مسرت بخشی در جهان از این منطقه به دنیا مخابره می‌شود و دلیلش درایت و واقع‌بینی و دینداری دو تن از رهبران بزرگ مذهبی در دنیا است.

پاپ فرانسیس و آیت الله سیستانی نشان دادند به واقع دغدغه دین دارند. در روزگاری که قرائت‌های خشونت آمیز از دین منطقه را فرا گرفته و چهره دین توسط جمعی مدعیان دینداری در دنیا و منطقه مخدوش و تیره گشته است، این دو تلاش کردند تا نشان دهند آنچه که واقعیت دین و دینداری است همانا واژه‌‌ها و تفاسیر رحمانی و صلح طلبانۀ آن برای نجات بشریت است. این دو رهبر نشان دادند که هنوز دین و مذهب می‌تواند نجات دهنده و پیام آور صلح و دوستی در دنیایی باشد که روزبه روز به باتلاق خشونت و کشتار در حال درغلتیدن است.

پاپ عراق را انتخاب کرد زیرا که کوتاه زمانی است این سرزمین از شر خشونت بارترین مدعیان دینی خلاصی یافته است.

او عراق را انتخاب کرد و بر ویرانه‌هایی که داعشیان با پرچم‌های خود که نام مبارک خداوند و رسول او در آن‌ها نقش بسته بود، بزرگترین جنایت‌ها را در حق بشریت نمودند.

دنیا مشاهده کرد که دین رحمانی و غیر سیاسی چگونه می‌تواند در بزنگاه‌‌های سخت زیست بشر به داد او برسد.

پاپ در مراسم نمادین بین ادیانی حاضر شد و از آنجا پیام داد که خشونت به نام خدا کفر است. زیگورات ۶ هزار ساله و محل تولد حضرت ابراهیم را انتخاب کرد تا بگوید آغاز و انجام دین به بخشندگی و دوستی است و بزرگترین کفر این است که به نامش از طریق تنفر از برادران و خواهرانمان بی‌حرمتی کنیم.

او به دیدار بزرگترین مرجع شیعیان شتافت که سال‌ها شاهد جنگ و خونریزی در کشورش بود و اکنون خواهان صلح است، خواهان چیرگی خرد و شعور بر جنگ است تا جهانیان و مردمان سرزمینش صلح و همزیستی مشارکت آمیز را تجربه کنند.

سفر پاپ به عراق گویای دو راز بزرگ هستی است یک اینکه اکثریت مردمان خواهان زیست در سایه دین و دینداری هستند و دو اینکه آموزه‌های روامدارانه و بری از خشونت دینی یگانه راه بقا دین و دینداران است.