اصلاح شیوه کمک‌رسانی نهادهای حامی 

مستقل آنلاین، سیدجلال ساداتیان نماینده ادوار و مددکار اجتماعی/

در یادداشت پیشین، پیشنهاد خود را تکرار کرده بودم که دولت در شرایط تحریم اقتصادی و فشارهای هزینه‌ی کرونا، اگر بخواهد قرنطینه جدی و سفت و سخت را اِعمال کند باید متحمل ارقامی به مراتب درشت‌تر از هزینه‌های فعلی شود که چون درآمد کافی ندارد و صادرات نفت و فروش فرآورده‌های سوختی و پتروشیمی هم کاهش جدی داشته، بالتبع با کمبود درآمد ناشی از فروش آن‌ها، میزان مالیات دریافتی هم کاهش یافته است. پس ضروری است تا نهادهای عمومی مثل بنیاد مستضعفان و آستان قدس رضوی و ستاد اجرائی فرمان امام و دیگر نهادهای مشابه که سال‌هاست از امکانات کشور بهره‌مند شده و عموما مالیات نپرداخته‌اند، امروز که کشور به مساعدت آن‌ها نیازمند است، به کمک دولت بیایند. از ثروت‌ها و توانمندی‌های خویش دولت و مردم را مورد حمایت قرار دهند تا پوشش قرنطینه‌ای از سوی دولت، به حداکثر ممکن ارتقا یابد و در نتیجه هم پیشگیری در وسعت بیشتری تحقق یابد و هم درمان با سرعت بیشتری انجام شود و در نتیجه، مرگ و میر ناشی از کرونا تقلیل یابد. این خواسته توسط دلسوزان بیشتری نیز، هر یک به بیانی و در نشریات مختلف منعکس شد که اقدامی شایسته بود. اما متاسفانه، نهادهای مذکور بجای هماهنگی با دولت که گفته بسته‌های کمک معیشتی در اختیار خانواده‌ها قرار می‌دهد، خود راسا بسته‌های خوارباری تهیه و با تبلیغات وسیع تلویزیونی، سعی در تبلیغ به نفع خود می‌کنند. بنیاد برکت ستاد اجرائی و بنیاد مستضعفان از آن‌جمله‌اند. اقدام آنان، ولو با نیت خیر، که متاسفانه در آن‌هم شبهه وجود دارد! در پی رقابت با دولت بر آمده و به شکل اهانت بار و با تحقیر مردم و برای تبلیغ خود توزیع ارزاق انجام می‌دهند! در نهایت هم معلوم نیست ارزاق به دست چه کسانی خواهد رسید!؟

در حالی که اگر وجه کمک معیشتی در کارت بانکی سرپرستان خانوارها، با هماهنگی دولت و نهادها، واریز می‌شد و کالاها در اختیار فروشگاه‌های معتبر سراسر کشور قرار می‌گرفت و مردم با استفاده از اعتبار تخصیص یافته، راسا اقدام به خرید مایحتاج خویش می‌نمودند، عزت و کرامت‌شان حفظ می‌شد. حالا اما وجوهی که شرعا متعلق به ملت است با تبلیغ و دوربین و شعار، و به شکل بسته‌های ارزاق و نه وجه نقد یا کارت و بن اعتباری، با صلاح‌دید مدیران نهادها و صدقه‌ای تحویل خانوارهای مستمند آبرودار می‌شود. در یک کلام با اصلاح شیوه توزیع صحیح، کرامت مردم نیازمند را حفظ کنیم و از سوی دیگر، به ملوک الطوایفی غیر تخصصی نهادهای حامی پایان دهیم.