هشدارِ «انتخاباتِ افغانستان» برای ما! 

مستقل آنلاین، احمد حیدری، پژوهشگر/

چند روز قبل از انتخابات رئیس جمهور در انتقاد از روند دستی و غیرالکترونیک رأی‌گیری و شمارش آراء انتخابات در کشورمان گفت: «حتی در کشور افغانستان هم این روند الکترونیکی است» و بی‌اختیار خودش و حاضران به عقب افتادگی کشورمان با آن سابقه درخشان در امور سیاسی و اجتماعی، به ظاهر خندیدند [و در واقع اشک ریختند]! و افرادی که به هر بهانه دنبال کوبیدن رئیس جمهورند، با این که معنای خنده دلخون رئیس جمهور را می‌دانستند، او را به مسخره کردن کشور دوست و برادر افغانستان متهم کردند.

امروز در سایت‌ها در مورد انتخابات افغانستان خبری دیدم که می‌ترسم چند روز دیگر امّا این بار همگی! مانند رئیس جمهور با دلی پرخون بر عقب‌افتادگی کشورمان به ظاهر بخندیم و در واقع بگرییم! «رییس جمهور شدن اشرف غنی با «923» هزار رأی در افغانستان 35 میلیونی»! اگر از این ۳۵ ملیون ۱۰ ملیون واجد شرایط رأی دادن باشند، او با کسب کمتر از ۱۰ درصد رأی واجدان شرایط، رئیس جمهور شده است. جالب این که او واجد رأی بیش از ۵۰ درصد رأی دهندگان شده زیرا مجموعه آراء نزدیک به یک ملیون و نهصد هزار بوده یعنی کمتر از ۲۰ درصد واجدان شرایط. در مواجهه با این وضع ما امروز می‌پرسیم:

«آیا می‌توان این مکانیسم را دموکراتیک دانست؟ با این که در آنجا امکان کاندیداتوری و مشارکت بوده و کسی یا ساز و کاری مانع کاندیداتوری افراد نشده و خود افراد نخواسته‌اند کاندیدا شوند» (عصر ایران، کد خبر ۷۱۴۵۶۲). حال باید دید در انتخابات کشور ما، چه تعداد از واجدان حق رأی شرکت می‌کنند و منتخبان با چه تعداد رأی به مجلس شورا یا خبرگان وارد می‌شوند؟ مثلا شهر تهران بیش از ۶ ملیون واجد حق رأی دارد، آیا حداقل ۲۰ درصد آن‌ها (یعنی یک میلیون و دویست هزار نفر) در انتخابات شرکت می‌کنند و کاندیداهای منتخب می‌توانند با کسب حداقل ۱۰ درصد یعنی ۶۰۰ هزار رأی وارد مجلس شوند؟ آیا آیت الله یزدی کاندیدای خبرگان از استان قم با داشتن حدود یک میلیون صاحب رأی، می‌تواند با کسب ده درصد آراء یعنی۱۰۰ هزار رای وارد خبرگان شود؟ یا آیت الله مصباح یزدی کاندیدای خبرگان از خراسان رضوی با حدود پنج و نیم میلیون واجد حق رأی می‌تواند با کسب ۵۵۰ هزار رأی انتخاب شود؟ یا آیت الله دژاکام امام جمعه شیراز و نماینده رهبری در استان فارس با وجود حدود ۴ میلیون واجد حق رأی این استان، می‌تواند با ۴۰۰هزار رأی یعنی ده درصد واجدان حق رأی انتخاب شود؟ اگر وضع بالا پیش آید یعنی خدای ناکرده حدود ۲۰ درصد واجدان حق رأی در انتخابات شرکت کردند و منتخبان حداکثر توانستند با رأی نصف آن‌ها [یعنی رأی ده درصد واجدان حق رأی] انتخاب شوند، آیا آن وقت همگی نباید خونین‌دلانه بر خود بخندیم که انتخاباتمان در تراز انتخابات افغانستان است!؟ و در آن صورت آیا حق داریم از خودمان بپرسیم: «آیا می‌توان این مکانیسم را دموکراتیک و مردم سالاری دینی دانست؟!» این فقط یک هشدار است و امید که چنین مباد.