تا مرد سخن نگفته باشد

امروز مجالی یافتم برای بررسی و رجوع به متن سخنرانی حجت الاسلام پناهیان که اخیر در  نخستین نشست از سلسله نشست‌های «زنان و خانواده در اندیشه رهبر معظم انقلاب» در مشهد ایراد شده است تا از قضاوتِ صرفِ مبتنی بر «تیتر » پرهیز کنم؛ همان‌ که بارها خود قربانی آن بوده و هنوز که هنوز است ترکش‌های این عادت ناپسند به سویم روان است...

متن گویای آن است که گوینده از ظن خود به ابعاد مختلف وجودی و شخصیتی زنان پرداخته، از جمله بددهانی و پرخاش‌گری و دهن دریدگیِ زنان، و به‌مانند برخی از صاحب‌نظران حوزه خشونت علیه زنان ، علت رفتار و اَعمال خشن و سوءرفتارها علیه زنان، به‌ویژه در درون خانواده را به این ویژگی نسبت داده و انگشت اتهام را به سمت قربانی خشونت نشانه رفته است، بدون آنکه به نقش و سهم مردان در پدیدآوری این وضعیت و این حالت اشاره‌ای داشته باشد!

گوئیا این‌گونه زنان، سلیطه‌ای! بالفطره هستند و بی‌خود و بی‌جهت دهانشان دریده است و این صفت برای برخی زنان، ذاتی و مادرزادی است و بر این اساس و فرضیه است که می‌بینیم قرن‌هاست مجوز ارتکاب انواع اعمال خشونت آمیز علیه زنان و دختران صادر می‌شود!

البته دسترسی به متن کامل سخنان ایشان مقدور نشد، لذا تلاش نگارنده برای برقراری ارتباط، نسبت و قرابت بین این ادبیات و اندیشه و کلام رهبری انقلاب که «مسئله زن و خانواده امروزه از مسائل درجه یک کشور است»، شاه بیت آن به حساب می‌آید بی‌حاصل بود. اگر کلیات بحث همین مواردی است که در قالب خبر بازنشر شده، باید آن را به مثابه «دفاع بد»، جفا به اندیشه رهبری انقلاب قلمداد کرد وگرنه باید قائل به "مرزبندی" میان تراوشات ذهنی و باور و اعتقادات گویندگان اینگونه نشست‌ها با اندیشه و کلام رهبری شد که نمونه آن را در سلسله نشست‌های راهبردی حوزه زنان و خانواده سراغ داریم.

بعد از گشت و گذار در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی، به سخنرانی دیگری از گوینده رسیدم تحت عنوان«چگونه افکارمان را کنترل کنیم؛ معرفی تمرینی برای تقویت کنترل ذهن» که به نظر می‌رسد روی نکته مهمی انگشت گذاشته‌اند و بی‌تردید خروجی این تمرینات می‌تواند کنترل بدن، از جمله چشم و زبان و کنترل خشم را در پی داشته باشد که مورد اخیر امروزه یک مهارت ضروری و غیرقابل انکار برای زندگی سالم و ارتباط موثر برای زنان و مردان است.

نگارنده به هیچوجه قائل به این نیست که با یک حکم کلی تمامی زنان را در درگیری‌ها و تنش‌ها و اختلافات مبری از هر گونه مسئولیت و تقصیر و قصور بپنداریم، اما نمی‌توانیم منکر این شویم که: اکثر مردان در این شرایط انتخاب اولشان زبان بدن! و به کارگیری زور بازو و قدرت جسمی هست تا زبان دهان! و اینجاست که دهان‌ها دریده می‌شود و تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل...

و درست به همین دلیل است که این صفت کمتر به مردان اطلاق می‌شود، بقول سعدی شیرین سخن:

تا مرد سخن نگفته باشد

عیب و هنرش نهفته باشد