با اختلال بیش فعالی و کم‌توجهی آشنا شوید

 اختلال بیش فعالی و کم‌توجهی (ADHD) نوعی اختلال سلامت روان است که باعث بروز رفتارها و فعالیت‌های بیش از حالت طبیعی می‌شود.

این اختلال که در بزرگسالان و کودکان نیز مشاهده می‌شود و می‌‌تواند در تمرکز برای انجام یک کار برای مدت طولانی نیز مشکل ایجاد کند.

نشانه‌های اختلال بیش فعالی و کم‌توجهی چیست؟

نشانه‌های این اختلال طیف گسترده‌ای را شامل می‌شود اما شایع‌ترین نشانه‌های این اختلال شامل رفتارهای خودمحورانه، قطع صحبت دیگران در حین مکالمه، آشفتگی عاطفی، عدم تمایل به نشستن، رها کردن نیمه‌کاره فعالیت‌ها، مشکل تمرکز، پرهیز از فعالیت‌هایی که نیازمند فعالیت‌های فکری بلندمدت است، فراموشی و ... 

اختلال بیش فعالی و کم‌توجهی چگونه درمان می‌شود؟

درمان این اختلال می‌تواند شامل روش‌های همراه با دارو و رفتاردرمانی و یا ترکیبی از این دو باشد.

رفتار درمانی به بیمار کمک می‌کند تا نحوه نظارت و مدیریت رفتارش را یاد بگیرد. یکی از رویکردهای رفتار درمانی در کودکان از طریق بازی‌درمانی صورت می‌گیرد.

در روش دارویی نیز داروهای محرک همچون متیل فنیدیت و دگزامفتامین و یا داروی غیرمحرک آتوموکستین به دستور پزشک تجویز می‌شود.

شایان ذکر است که معمولاً این اختلال با افزایش سن بهتر می‌شود ولی ممکن است در بزرگسالی هم ادامه پیدا کند. در این صورت بیش فعالی کاهش پیدا کرده و رفتارهای تکانشی همچون ضعف تمرکز و ریسک پذیری ممکن است بدتر شوند.

افسردگی، اضطراب، اعتماد به نفس پایین و سوءمصرف مواد در بزرگسالان مبتلا به ADHD شایع است.