دهکده ای که در حال حرکت است+ تصاویر

داستان غم انگیز این دهکده توسط رییس سابق شورای ده، یورگوس روبیز (Yorgos Roubies) در یک مستند 12 دقیقه ای که توسط  GreekReporter.com تهیه شده با جزییات نقل شده است. روبیز تیم فیلم برداری را به دهکده ی در حال پایین رفتن برده و خرابه هایی شامل مدرسه، هتل، جایی که قبلا رستورانی قرار داشته و خرابه های خانه ی خودش را به آنان نشان می دهد. او در حالی که روزی که سرنوشت اهالی دهکده را برای همیشه تغییر داد به یاد می اورد می گوید:" اولین فاجعه ی بزرگ اوایل 12 آپریل 2012 رخ داد. هر پاییز ما آب ها را از دهکده خارج می کردیم اما در 2011 ماشینی برای راندن آب های باران نبود. ما هم چنین آب های سطحی داشتیم و این چنین بود که رانش زمین اتفاق افتاد."

"کلیساها،همه چیز از بین رفته بود، حتی یک کافه در اینجا نبود. اگر کسی مریض می شد، نمی توانست یک لیوان آب پیدا کند. ما هرگز چنین فاجعه ای ندیده بودیم."

او همچنین توضیح می دهد که اگرچه رانش زمین اخیرا اتفاق افتاده اما علایم آن از دهه ی 1960 ظاهر شده بوده است. در آن زمان بود که اولین شکاف در کوه به وجود آمده و از ساکنین خواسته شده بود تا این دهکده را ترک کنند اما سیاستمداران محلی با دانشمندان مخالف کرده و به کلی این مشکل را نادیده گرفتند. او می گوید:" زمین شناسان شروع به دادن اجازه ی ساخت کردند و بعد از 1982 همه میخواستند اجازه ی ساخت بگیرند. آنها حتی درخواست ساخت یک هتل در مرکز دهکده را دادند که شما امروزه می توانید بینید چه به روزش آمده است."

و حالا که بدترین کابوس همه محقق شده روبیز می گوید که هیچ کس تا به حال برای ارزیابی خسارت و دلجویی از ساکنینی که مجبور به ترک خانه های خود شده اند پا پیش نگذاشته است. در واقع ساکنین سابق این دهکده ادعا می کنند که بعضی از آنها همچنان باید برای خانه های خود مالیات بپردازند. روبیز می گوید:" من بسیار از حرف زدن راجع به دهکده ام خسته شده ام. واقعا خسته کننده است که پس از دوسال از رانش هیچ کس تا به حال علاقه ای به حل این مشکل نشان نداده است."

"چه بر سر مردم خواهد آمد؟ قبل از این اتفاق مردم اینجا کشاورز بودند، ما برای سیب هایمان معروف بودیم، تمام این منطقه پر از درختان سیب بود، ولی الان همه چیز نابود شده است. دهکده ای دیگر وجود ندارد. هیچ کس نمی تواند اینجا زندگی کند. نوری وجود ندارد و راه ها خطرناک است. هیچ کاری برای راندن آب از دهکده انجام نگرفت. اگر ما آب های باران و آب های سطحی را از دهکده خارج کرده بودیم ولی باز دهکده فرو می رفت، کسی حرفی نداشت، ما گفتیم "خدا رو شکر که کسی کشته نشده است." هیچ کس هیچ کاری برای نجات ما نکرد."

" من تا زمان مرگم این را خواهم گفت، شکایت اصلی ما همیشه این بوده که ایالت ما را حمایت نکرده است. ایالت پشتیبان مردمی که چیزی برای خوردن ندارند نیست. مردمی هستند که برق ندارند، ما نمونه هایی سراغ داریم که در اصطبل در کنار حیواناتشان زندگی می کنند. دهکده متروکه شده، آرزوهای ما از بین رفته، ما بسیار نا امید شده ایم."