مد های تاریخی که خوشبختانه از بین رفته اند

اگر افرادی هستید که به تاریخ خیلی علاقه مندید می‌توانید در ادامه با ۸ مورد از تمدن‌هایی که از بین رفته اند و وجود ندارند ما را دنبال نمایید. گاهی با ورق زدن مجموعه‌های قدیمی و مشاهده لباس‌های دوره‌های قبل ممکن هست با خودتان بگویید خدا رو شکر که دیگر این لباس‌ها مد نیستند!

مد همۀ وقت ابزاری برای زیباتر شدن نبوده؛ در طول تاریخ، گاهی مد با سیاست آمیخته شده و بعضا نشان دهنده‌ی طبقه و جایگاه خاصی برای افراد بوده هست.

گذشتگان ما در دوران مختلف، لباس‌هایی می‌پوشیدند که شاید از نظر ما امروزی‌ها کمی خنده‌دار به نظر بیاید و وقتی که علت و ضرر‌ها وجود چنین مد‌هایی را بدانید، خدا را شکر خواهید کرد که این سبک‌های پوشش دیگر مد نیستند.

۱- دندان‌های سیاه

اوایل سلطنت تودور‌ها در انگلستان، شکر به سختی ساخت می‌شد و برای همۀ در دسترس نبود. زمانی که الیزابت اول به سلطنت رسید شکر در بازار بود، اما قیمت آن بسیار چندان بود. ملکه علاقه‌ی خاصی به شیرینی‌جات داشت و به همین علت دندان‌هایش سیاه و فاسد بودند.

در بعضی داستان‌ها آمده که فهمیدن صحبت‌های ملکه به علت خرابی دندان‌هایش بسیار سخت بوده هست.

سیاه بودن دندان‌های ملکه، به علت بی‌توجهی او و مراقبت نکردن از دندان‌هایش بود، اما موجب شد که سیاه کردن دندان‌ها در میان زنان مد شود. زنان آن دوره، برای اینکه اثبات کنند که مرفه میباشند و توان خرید شکر را دارند، دندان‌هایشان را سیاه می‌کردند.

۲- دامن هابِل

هابِل «Hubble» در لغت به معنای بستن پای حیوانات هست. در قبل برای پیش گیری از فرار حیوانات، پای آن‌ها را می‌بستند. در اوایل قرن بیستم، دامن هابل چنین نقشی را در مورد زنان ایفا می‌کرد! این دامن مخصوصا برای زنان طراحی شده بود تا مانع از تند راه رفتن و برداشتن گام‌های بزرگ شود.

این سبک پوشش، نمادی هست که به وسیله‌ی آن می‌توانیم درک کنیم که مردم آن دوران، چه دیدی نسبت به زنان داشتند.

دامن هابل را یک فرانسوی به نام پُل پواقه طراحی کرد. زنان در آن دوره بسیار محدود بودند و پُل به گفته‌ی خودش در تلاش بود که لباس راحت‌تری برای زنان طراحی کند، اما درست برعکس آن را انجام داد و شاید علت طراحی این لباس، تحقیر زنان در آن دوره بود!

۳- سبک پوشش مبالغه آمیز

در زمان الیزابت، سبک عجیبی در پوشش متعارف شد! مردم در آن دوره علاقه‌ی زیادی به دوختن لباس‌هایی با آستین‌های گشاد در قسمت بازو پیدا کردند. آن‌ها قسمت بازوی لباسشان را با پارچه پر میکردند و حتی مردان در قسمت شکم لباسشان پارچه‌ی اضافه قرار می‌دادند که شکم بزرگی داشته باشند! در آن دوره شکم بزرگ نماد کامیابی، خوشبختی و مرفه بودن به شمار می‌رفت.

۴- کلاه‌گیس معطر

همۀ‌ی ما کلاه‌گیس‌های مشهور قرون وسطا را دیده‌ایم، اما احتمالا ارتباط آن‌ها را با مریضی سیفلیس نمی‌دانید. شِلدِن جی واتس در کتاب خود به نام «اپیدمی و تاریخ: مریضی، قدرت و امپریالیسم» مینویسد:

در آن دوره، تعداد زیادی از افراد در طبقه‌های متوسط و مرفه از مریضی رنج می‌بردند که باعث ایجاد بوی بد می‌شد و با کچلی متفاوت بود. مردم آن دوره برای مقابله با این مشکل، از نوعی کلاه‌گیس بهرهگیری میکردند که از موی بز، اسب یا انسان تهیه می‌شد.

این کلاه‌گیس‌ها با اسطوخودوس و پرتقال معطر می‌شدند تا بوی بد سر افراد را تا حدودی از بین ببرند و این سبک پوشش، توسط لوئی چهاردهم متعارف شد و گرچه او هم از مریضی سیفلیس رنج می‌برد.

۵- چاپین، کفش پاشنه‌دار عجیب!

اگر کفش‌های پاشنه‌دار امروزی شما را آزار میدهند، بهتر هست بدانید که کفش‌های پاشنه‌داری که در قبل بهرهگیری می‌شدند بسیار آزاردهنده بوده‌اند. علت اختراع این کفش‌ها ممکن هست به نظر خنده‌دار بیاید.

این پاشنه‌ی عجیب، به زنان کمک میکرد که در مواقع بارانی بودن هوا بدون فرو رفتن در گِل تردد کنند. پس از مدتی، این کفش‌ها مد شدند و گاهی این پاشنه‌ها به حدی بلند بودند که زنان در هنگام بهرهگیری از این کفش‌ها به کمک نیاز داشتند.

۶- شلوار گشاد زنانه

این لباس در نوع خود بسیار دیدنی و عجیب هست؛ اما واکنش عموم درمورد‌ی این لباس از آن هم دیدنی‌تر هست!

داستان این‌طور شروع شد که در سال ۱۸۵۱ الیزابت اسمیت میلر «یکی از فعالان میانه‌رویِ حوق اجتماعی» یک دست لباس از این قرار پوشید: شلوار گشادی که روی مچ تنگ می‌شد و یک لباس کوتاه با جلیقه و دامن گشاد!

با مشاهده الیزابت، سایر زن‌ها نیز به این سبک پوشش روی آوردند. اما زنانی که این از این سبک پوشش پیروی میکردند، اغلب مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند و به همین خاطر این مد منسوخ شد.

۷- ماکارونی

این ماکارونی، همان غذای محبوبتان نیست. بلکه مد عجیبی‌هست که در سال ۱۷۰۰ میلادی متعارف شده بود. در آن دوران، جوانان فرانسوی که از مد ایتالیا پیروی میکردند، کمی اغراق وارد سبک پوشش خود کردند.

ماکارونی در واقع نوعی کلاه‌گیس بسیار بزرگ بود که با یک کلاه خیلی‌کوچک و پَر تزئین می‌شد و به همراه یک جلیقه‌ی براق، جوراب شلواری‌های رنگ روشن و کفش‌های فانتزی سگک‌دار مورد بهرهگیری قرار میگرفت.

به نوشته‌ی نیویورک تایمز، مردان ماکارونی‌پوش زبانی هم برای خودشان ابداع کرده بودند که تلفیقی از فرانسوی، انگلیسی و ایتالیایی بود.

۸- کِرینولاین، دامن فنری

نوعی دامن فنری بود که در قرن نوزدهم زیر لباس رویی پوشیده می‌شد و معمولا از موی اسب و چوب یا فلز درست می‌شد. هدف از بهره گیری‌ این نوع دامن، پف کردن و شاهانه به نظر رسیدن لباس بود که گرچه بهره گیری از این دامن، خطراتی را هم به دنبال داشت.

زنان بسیاری به خاطر پوشیدن این لباس، جان‌شان را از دست دادند. زنان در این پوشش، درهنگام وزیدن تندباد قادر نبودند فرار کنند و لباسشان زیر چرخ‌های کالسکه گیر میکرد و در هنگام عبور از در‌ها گیر می‌کردند.

آن‌ها در هنگام آتش‌سوزی به خاطر غیر قابل انعطاف بودن و عریض بودن لباسشان قادر به فرار نبودند. در سال ۱۸۶۳، در شهر سانتیاگو شیلی هزاران نفر در آتش‌سوزی کلیسا سوختند و بیشتر آن‌ها زنانی بودند که به خاطر دامن کِرینولاین گیر کردند و کشته شدند. بهتر هست برای منسوخ شدند چنین مد‌هایی که ممکن بود موجب مرگ نابهنگام انسان‌ها شود، شاد باشیم و از تاریخ عبرت بگیریم.