همه‌ی کهکشان‌ها تنها نیستند

ناسا اخیرا تصویری از یک کهکشان مارپیچی باشکوه منتشر کرد و نوشت: همه کهکشان‌ها تنها نیستند، بعضی کهکشان‌ها یک گروه نیز دارند.

ناسا تصویری زیبا از کهکشان مارپیچی “ان.جی.سی ۱۷۰۶” (NGC ۱۷۰۶) که توسط “تلسکوپ فضایی هابل” ثبت شده بود را منتشر کرد و این تصویر را “گروه کهکشان” (galaxy group) نامید. گروه کهکشان دقیقاً همانطور که از نام آن پیداست گروهی است که از ۵۰ کهکشان که از نظر گرانشی محدود و نسبتاً نزدیک به یکدیگر هستند، تشکیل شده است.

کهکشان راه شیری نیز گروه خاص خود را دارد که نام گروه آن “گروه محلی” (Local Group) است. گروه محلی یا خوشه کهکشانی محلی نام یکی از خوشه‌های کهکشانی است که کهکشان راه شیری به همراه تعدادی از کهکشان‌های اطرافش در آن واقع شده‌اند. تخمین زده می‌شود بیش از ۵۴ کهکشان دیگر از جمله کهکشان‌های کوتوله در این گروه وجود داشته باشند. مرکز گرانشی گروه محلی کهکشانی جایی میان کهکشان راه شیری و کهکشان آندرومدا قرار دارد. بزرگ‌ترین کهکشان‌های این گروه محلی به ترتیب کهکشان آندرومدا ، کهکشان راه شیری و کهکشان مثلث هستند.

در این تصویر نیز کهکشان مارپیچی “ان.جی.سی ۱۷۰۶” (NGC ۱۷۰۶) به زیبایی می‌درخشد. کهکشان مذکور در صورت فلکی “ماهی زرین” (Dorado) قرار دارد. کهکشان مارپیچی یک نوع از کهکشان‌ها است که اولین بار توسط ادوین هابل و در سال ۱۹۳۶ رده‌بندی شد. بیشتر کهکشان‌های مارپیچی از یک دیسک چرخشی شامل ستاره‌ها، گاز و گرد و غبار تشکیل شده است. اینها اغلب توسط یک هاله ضعیف از ستارگان احاطه شده‌اند که بسیاری از آنها در خوشه ستاره‌ای کروی قرار دارند. بازوهای مارپیچی نقاطی هستند که از مرکز مارپیچی و کهکشان‌های مارپیچی بسته کشیده شده‌اند. این نواحی باریک به شکل مارپیچ هستند و از این رو به آن‌ها کهکشان‌های مارپیچی می‌گویند. طبقه‌بندی متفاوت کهکشان‌های مارپیچی بستگی به ساختار بازوهای مشخص در آنها دارد.