آیا استفاده کودکان از موبایل مجاز است؟

هدف والدین هدایت فرزندان در مسیر درست و کنترل و مدیریت درست و به اندازه آنها می باشد.

در کشور امریکا کودکان در سن 12 تا 13 سالگی اولین موبایل خود را خریداری می کنند. در مشخص است که هزینه خرید آن و سیم کارت و اینترنت و خدمان دیگر آن بر عهده والدین می باشد . و خرید موبایل در سن 12 سالگی 23 درصد و در سن 13 سالگی 23 درصد می باشد و جالب تر از آن 20 در صد در 11 سالگی و حتی کمتر از آن خریداری می کنند. فقط 20 درصد نوجوانان در سن 15 تا 17 سالگی موبایل خریداری می کنند و این در حالی می باشد که هم سالان آنها خیلی زودتر موبایل دار شده اند.(گزارش مرکز تحقیقاتی  امریکا PEW)

شاید این اعداد برایتان عجیب باشد و با خود بگویید این مورد در ایران وجود ندارد در صورتی که فقط در ایران آمار درستی در دست نیست تا بررسی گردد و علاوه بر آن کودکان مدام موبایل والدین خود را در اختیار می گیرند و اینگونه نیست که صرف اینکه موبایل خریداری نکردند از مضرات آن هم دور می باشند. و تمام کودکان از سن خیلی پایین کار با موبایل را بلد هستند و در مواردی دیده می شود که برای فرزندشان یک تبلت خریداری می کنند وای به او می گویند که این برای تو نیست ! مگر صرف مالکیت موجب مضرات آن می شود؟!

در مواردی شاهد هستیم که  مدارس قدرت ممنوع کردن همراه داشتن موبایل در مدرسه را ندارند و نوجوانان بصورت مخفیانه با خود به مدرسه می روند و از آن استفاده می کنند، اگر با این روند پیش برویم با وجود تکنولوژی پایین تر از امریکا، می توانیم در این مورد رکورد دار شویم و پیشی بگیریم !

چطور به کودکان نحوه صحیح استفاده از موبایل را یاد بدهیم؟

شاید تا چند سال پیش والدین فقط لازم بود تا داخل موبایل فرزندان خود را نگاه کنند و مراقب فیلم ها و تصاویری که ذخیره می کردند باشند اما این کار دیگر نتیجه ای ندارد و برای حفظ سلامت و امنیت روانی فرزندان باید فراتر از آن را در نظر بگیرند.

امروزه به دلیل قابلیت اتصال به اینترنت توسط موبایل ها دنیای دسترسی بسیار گسترده تر شده است و اطلاعات امن و ناامن بسیاری به راحتی در اختیار همگان قرار می گیرد و با دیدن موبایل و مراقبت از فایل ها کاری پیش نمی رود. و در خوش بینانه ترین حالت اعتیاد به بازی های اینترنتی پیدا می کنند و مدام درگیر می شوند.

نقش مدرسه در استفاده درست از دنیای مجازی

امروزه نوجوانان بیشتر وقت خود را در مدرسه می گذرانند و این همه می تواند حسن باشد و هم قبح! زیرا از کنترل والدین خود خارج می شوند و به راحتی و با دور زدن قوانین مدرسه می توانند وقت خود را چه در کلاس و چه در وقت های آزاد صرف موبایل کنند.

اما حسن آن در این می باشد که اگر مدرسه سیاست گذاری های مناسبی اتخاذ کند و آموزش های لازم را به دانش آموزان بدهد قطعا می تواند تا حد زیادی خطرات احتمالی را کاهش دهد.

و به جای اینکه آوردن موبایل را مطلقا ممنوع کند و در صورت مشاهده توقیف کند می تواند به دانش آموزان یاد بدهد که می توانند همراه بیاورند ولی لازم است اصول و قوانینی را رعایت کنند.

طبق آمار تنها 12 درصد دانش آموزان اجازه دارند موبایل هایشان را حتی تا سر کلاس با خود ببرند. بر این اساس 62 درصد دانش آموزان می توانند با موبایل به مدرسه بروند اما اجازه ندارند تلفنشان را سر کلاس نیز به همراه داشته باشند و 24 درصد دانش آموزان نیز اصلا اجازه بردن تلفن همراه به مدرسه را ندارند.

قانون در کمک به والدین برای جلوگیری از آثار سوء دنیای مجازی

اینکه از قانون بخواهیم استفاده از موبایل را برای محدوده سنی خاصی ممنوع اعلام کند علنا کاری غیر ممکن و بیهوده است ولی می توان از دولت تقاضای کمک کرد تا برنامه های در دسترس کودکان را محدود نماید و کنترل والدین بر روی موبایل های فرزندان را بیشتر کند که البته این اتفاق در کشور های اروپایی در حال بررسی است و دولت از آن حمایت می کند.

برای مثال در سال جاری میلادی کمیسیون اروپا تصمیم گرفت در پی شکایتها و نگرانیهای والدین در کشورهای اروپایی در مورد نحوه ارائه اپلیکیشنها در موتورهای جستجو، شیوه جدید قانونگذاری را برای حفاظت از کودکان در برابر صنعت پیشرونده برنامه های موبایل اتخاذ کند.

سیاست دیگر کمیسیون اروپایی این است که به والدین آموزش دهند دسترسی فرزندانشان به اینترنت، شبکه های اجتماعی و برنامه های موبایل را خودگردانی کنند. در همین راستا کمیسیون اروپا اعلام کرده است که از هرگونه برنامه که به والدین اجازه می دهد دسترسی فرزندانشان را به تکنولوژیهای ارتباطی کنترل کند حمایت خواهد کرد.

تصویب چارچوب هایی برای ارائه محتوا در کشورهای عضو اتحادیه اروپا از دیگر نمونه های سیاست های کمیسیون اروپا برای حفاظت از کودکان دربرابر محتواهای نامناسب و استفاده ابزاری از آنهاست.