شیرین شدن آب دریا به وسیله فناوری نانو

همه نانومنفذ‌ها (نانوپورها) به یک اندازه نیستند و قطر آن‌ها بین ۱ تا ۱۰ نانومتر متغیر است. کوچکترین این نانوحفرات به نام (SDNs)‌ها دارای قطر کمتر از ۱۰ نانومتر هستند که تنها در آزمایش‌های مربوط به اندازه گیری دقیق پارامتر‌های انتقال از آن‌ها استفاده شده است.

اما اکنون تیمی از دانشمندان آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور (LLNL) و هفت موسسه دیگر به سرپرستی موسسه فناوری ماساچوست، بررسی‌های بیشتر بر روی این نانوحفرات را شروع کرده و شکاف‌های اساسی در درک هیدرودینامیک نانو، غربال مولکولی، ساختار سیال و ترمودینامیک را شناسایی کرده اند.

به گفته اعضای این تیم، درک بهتر فرآیند‌های مولکولی و یونی انتقال در مقیاس نانو می‌تواند به فناوری‌های نوین مانند غشا‌های جدید برای تصفیه آب، ساخت مواد جدید با نفوذپذیری گاز‌ها و دستگاه‌های ذخیره انرژی منجر شود.

SDN‌ها می‌توانند مانند یک غربال برای یون‌های موجود در آب دریا استفاده شده و به عنوان نوعی آب شیرین کن، در تصفیه آب دریا استفاده شوند. همچنین می‌توان از آن‌ها برای تولید برق و انرژی استفاده کرد.

این تیم موفق به درک حقایق جدیدی در حیطه رفتار‌های نانو در حوزه حمل و نقل مولکولی و یونی و محدودیت‌های مکانیکی آن‌ها شدند که همچنین فرصت‌هایی را برای اکتشاف روش‌های جدید طیف سنجی فراهم کند.