تاریخچه لباس های راه راه زندانیان

منشاء لباس سیاه و سفید راه راه زندان به سیستم زندان آبرن برمی گردد که در دهه 1820 در نیویورک آغاز شد. در این سیستم زندانیان باید سکوت می کردند ، با "قفل" قدم می زدند ، و همه آنها لباس مشکی و سفید پوشیده از نوارهایی داشتند که نمادی از زندان بودند. (در یک یادداشت دیگر مربوط به فیبر ، زندانیان در آبرن همچنین کرمهای ابریشمی را پرورش داده و پارچه ابریشم را به عنوان لباس آنها استفاده می کردند.

چرا زندانیان لباس فرم دارند

لباس راه راه  باعث شد زندانیان بلافاصله به عنوان مجرمان شناخته شوند ، بنابراین اگر یک زندانی فرار کند ، مردم می توانند به راحتی آنها را از جمعیت غیر جنایی متمایز کنند. سرانجام ، تا اواسط قرن بیستم ، این نوارهای زندان  گسترش یافت و لباسهای پر رنگ راه راه  تبدیل به یک عرف شد.

زندانیان در بسیاری از کشورهای لباسی نارنجی رنگ دارند. در ایالات متحده ،زندانیان آنها لباس های آنان اغلب کدو تنبل معروف شده است.

نکته جالب این است که بسیاری از زندانیان عرب و آفریقای شمالی در خلیج گوانتانامو نارنجی کم رنگ هستند ، به آنها لباس هویج می گویند. امروزه در بعضی از کشور ها به جای لباس راه راه مشکی برای زندانیان از لباس نارنجی استفاده می شود.

معنی رنگ لباس زندانیان در بعضی از کشورها

نارنجی برای رفتار "خشونت آمیز یا ناعادلانه"؛

آبی برای یک "تهدید کم" ، تخلف و یا اتهام جرم غیر خشونت آمیز.

سبز برای کسانی که متهم به قتل هستند.