خوردن گوشت انسان مبحث جدیدی در حل مشکل بحران جهانی غذا

سودلوند در کنفرانس «گاسترو» که در استکهلم، پایتخت سوئد برگزار شده بود اظهار کرد تداوم روند افزایش دمای کره زمین پیامدهایی برای بخش کشاورزی دارد که می تواند به کمیاب تر شدن مواد غذایی بیانجامد، مسأله ای که ممکن است انسان ها را وادار سازد به اشکال دیگری از غذا روی بیاورند.

به گفته ی سودلوند، این منابع غذایی جدید ممکن است نه فقط حشراتی مثل ملخ یا کرم، بلکه اجساد انسان هم باشد. به عقیده ی سودلوند، با خو گرفتن تدریجی به مزه ی گوشت انسان، ممکن است بحث آدمخواری برای انسان ها دیگر کمتر یک تابو به حساب آید.

سودلوند یک دانشمند علوم رفتاری است و در دانشگاه اقتصاد استکهلم فعالیت دارد. تحقیقات او اما درباره ی علوم تغذیه یا اقتصاد تأمین غذای دنیا نیست. سودلوند درباره ی واکنش های روانشناختی تحقیق می کند، مثل همان صدای ناله مانندی که از حاضرین کنفرانس در واکنش به سؤال او درباره ی فکر خوردن گوشت انسان به گوش رسید.

سودلوند بعدتر در گفتگو با تلویزیون دولتی سوئد گفت: «من که دست کم از امتحان کردن طعم آن استقبال می کردم.»

استفاده از شیوه ی آدمخواری به عنوان یک منبع غذایی مکمل، ایده ی جدیدی محسوب نمی شود. در سال ۲۰۱۸، ریچارد داوکینز، زیست شناس فرگشتی این پرسش را مطرح کرد که آیا می توان در آزمایشگاه با کشت سلول های بدن انسان، گوشت تولید کرد.

او هم مانند سودلوند این ایده را «یک مورد آزمایشی» جالب می دانست که ممکن است معلوم کند که آیا انسان می تواند با غلبه به بعد «مشمئز کننده» ی این مسأله، دست به کاری به زعمی اخلاقی مثل کاهش انتشار گازهای گلخانه ای بزند.

با این حال، به طور قطع پیشنهاد آدمخواری با مشکلات زیادی همراه است. جنویو گونتر، مدیر نهاد غیر انتفاعی End Climate Silence که برای اطلاع رسانی بیشتر در مورد تغییرات آب و هوایی در رسانه ها تلاش می کند، توصیه به آدمخواری به عنوان راه حلی برای تغییرات آب و هوایی را به اندازه ی بی اعتنایی به این تغییرات، نادرست می داند. گونتر معتقد است به چنین اظهاراتی در هیچ سطحی نباید توجه و پرداخته شود و او این بحث را نوعی شعار پوچ می داند که فقط کار تغییر دنیا به نحوی که باید را برای ما دشوارتر می کند.

«تمام تمدن بشری به قعر بربریت سقوط خواهد کرد»

از نظر داوکینز و سودلوند، آدمخواری می تواند راهی برای آماده کردن خود برای آینده ای باشد که در آن بعضی از منایع غذایی اصلی ما دیگر وجود ندارند. تداوم گرمایش زمین، افزایش شدت و دفعات وقوع بلایای مرتبط با شرایط آب و هوایی مثل سیل، خشکسالی و گرمای شدید را به دنبال دارد، مسأله ای که کار کشت محصولات کشاورزی را برای تولید کنندگان آن ها دشوارتر می کند. ظرف کمتر از یک دهه، تمام دنیا با مشکل کمبود غذا مواجه می شوند، به طوری که از میزان کالری دریافتی در سطح جهانی، هر ساله ۲۱۴ تریلیون کالری کاسته خواهد شد که به ازای هر یک از ساکنان کره زمین، ۲۸ هزار کالری خواهد بود.

پیشنهاد سودلوند، جدا کردن گوشت اجساد انسان و عرضه ی آن بود، اما داوکینز این احتمال را مطرح کرده بود که بتوان با استفاده از سلول های بنیادی انسان های زنده و کشت آن ها در آزمایشگاه، سلول های بالغ به دست آمده را به گوشت تبدیل کرد.

اما بدیهی است که مشکلات اخلاقی فراوانی در مورد هر دو پیشنهاد وجود دارد.

به عقیده ی گونتر، مدیر نهاد End Climate Silence، این تصور که قادر خواهیم بود این ایده را به شکلی معقول و سیستماتیک مدیریت کنیم، بسیار احمقانه است و تمام تمدن بشری به قعر بربریت سقوط خواهد کرد.

علاوه بر این، روش های ساده تر و در عین حال، کمتر ناشایست زیادی وجود دارد که بتوانیم از کافی بودن غذای خود در آینده مطمئن شویم.

طبق گزارش جدید سازمان ملل، یک چهارم تمام مواد غذایی در دنیا از بین یا به هدر می رود اما با بهبود روش های کشت، انبار، بسته بندی و حمل مواد غذایی، تولید کنندگان می توانند با مشکل کمبود غذا مقابله کنند.

کاهش چشمگیر انتشار گازهای گلخانه ای هم به جلوگیری از افزایش دما و نامساعد شدن شرایط آب و هوایی کمک خواهد کرد، یعنی همان مسأله ای که کشت محصولات کشاورزی را برای کشاورزان دشوار می کند.

طبق گزارش سازمان ملل، نحوه ی استفاده ی ما از زمین یعنی انجام کارهایی مثل کشاورزی، استخراج معدن و بریدن درخت ها، عامل انتشار ۲۳ درصد از گازهای گلخانه ای است که توسط انسان تولید می شوند. کاهش جنگل زدایی، شخم زدن زمین های کشاورزی و مصرف گوشت قرمز می تواند به کمتر شدن انتشار گازهای گلخانه ای کمک کند.

تغییرات آب و هوایی اجداد اولیه ی ما را به آدمخواری سوق داد

آدمخواری خطرات جدی ای برای سلامت انسان دارد. در گذشته بیماری کشنده ای در میان اعضای یکی از قبایل کشور پاپوآ گینه نو شایع شده بود که تحقیقات از مرتبط بودن آن با رسمی عجیب در این قبیله حکایت دارد. مردم این قبیله در مراسم های تدفین خود، بعد از پختن اجساد مردگان، آن ها را می خوردند.

اما پیش از آن هم احتمالاً تغییرات آب و هوایی اجداد انسان را به آدمخواری سوق داده بود.

بیشتر از ۱۰۰ هزار سال قبل، دنیا با چنان افزایش شدیدی در دمای هوا مواجه شد که پستانداران بزرگی همچون بایسون ها، گوزن های شمالی و ماموت ها به کلی از بین رفتند. این گرمایش شدید، برخی از انسان های نئاندرتال در غرب اروپا را با مشکل کمبود غذا مواجه کرد. تحقیق جدیدی بیان می کند، به احتمال زیاد آن ها به خوردن یکدیگر روی آوردند.

با این حال، گونتر معتقد است پیش از آنکه جوامع مدرن به فکر روی آوردن به آدمخواری بیفتند، جامعه ی انسانی حتماً به دلیل مشکلات ناشی از تغییرات آب و هوایی به صحنه ی کشتار انسان ها تبدیل می شود.

گونتر می گوید اگر زمانی به جایی برسیم که دیگر به اجساد انسان به عنوان یک منبع غذایی نگاه کنیم، پس تا آن وقت درگیر مشکلات بزرگ تری شده ایم، چون این بدان معنی خواهد بود که ما موفق به کاهش بحران آب و هوا نشدیم.