آمریکا برای مذاکره حاکمیت را به رسمیت می شناسد

با پیروزی حجت الاسلام رئیسی در انتخابات، آیا در روند مذاکرات از سوی آمریکایی‌ها اخلالی شکل خواهد گرفت؟ پمپئو روز گذشته گفت ما با ابراهیم رئیسی نمی‌توانیم توافق کنیم. نظر شما چیست؟
آقای پمپئو که فعلا کاره‌ای نیست و معلوم هم نیست اصلا کاره‌ای بشود. پیش از انتخابات ایران در همه‌ی صحبت‌هایی که کردم، گفته‌ام که مشخص است حاکمیت فقط با آمریکا مذاکره می‌کند و در این مورد هم به توافق رسیده‌اند و آقای عراقچی هم با اختیاراتی که از حاکمیت دارد مذاکره می‌کند و هر وقت هم با مشکلی مواجه می‌شود به تهران می‌آید و دستور جدید را می‌گیرد و برمی‌گردد و آمریکایی‌ها نیز این روند را می‌دانند و علنا گفته‌اند مذاکرات با حاکمیت باید انجام شود، چون تنها چیزیست که در ایران ثبات دارد و بقیه تابع تغییرات و رفتارهای سیاسی آن هستند.

بحث‌های حقوق بشری درباره آقای رئیسی از سوی خارج نشینان مطرح شده است، آیا احتمال دارد برای ایشان مانعی در سفرهای خارجی به وجود آید؟
اتهام وارد کردن با محکوم کردن دو چیز متفاوت است و رئیس جمهور کشور را به این راحتی نمی‌توان منصوب به این اتهامات کرد. ولی دشواری‌هایی در پیش خواهد بود و جامعه‌ی سیاسی بین المللی هم از حقوق بشر بیشتر برای فشار آوردن استفاده می‌کند و اگر بخواهد به‌صورت جدی به این نتایج برسد کاری به این مسائل ندارد و به مسائل داخلی پیوند می‌زند.
چین هم که در مسیر رسیدن به بزرگترین قدرت جهانی اقتصاد و دومین ارتش جهان قرار دارد اتهام به رهبران خود در میدان تیان‌آن‌من را کمرنگ کرده‌اند و کار خود را پیش می‌برند، متاسفانه این افراد وارد جنگ هایی شده‌اند که تلفات زیادی به جامعه تحمیل می‌شود.

طبق گفته‌ی آقای ظریف آیا احتمال به نتیجه رسیدن مذاکرات به زودی وجود دارد؟
من تصور می‌کنم که تمایل داخلی برای رفع حل مشکل هنوز مشخص نیست. ما هجده سال مذاکره کردیم و یک بار هم که به نتیجه رسیدیم نیروهای موثر سیاسی با آن مخالفت کردند و شرکت‌های خارجی را از ایران پس فرستادند و تحریم‌های جدی‌تری شروع شد. اکنون هم به‌نظر من این مذاکرات بر سر مسائل سیاسی نیست و بیشتر برای این است که ایران در فرصتی بتواند به توسعه‌ی هسته‌ای دست یابد.
اما از طرفی مشکلاتی که به وجود آمده و همه می‌دانند تحریم‌های فلج کننده باعث مشکلات است و ایران را در عرصه‌ی بین المللی محدود کرده و ایران به‌صورت یک کشور مستقل در روابط بین المللی به موانعی برخورد و ضمنا با عدم تصویب پروتکل‌های اف.ای.تی.اف نشان داده می‌شود که اگر این مذاکرات هم به نتیجه برسد و تحریم‌ها برداشته شود امکان بهره‌برداری از آن نیست و همین مسئله تمایل به نتجه رسیدن را مشکوک می‌کند.

امیرعبداللهیان طبق شنیده‌ها یکی از گزینه‌های آقای رئیسی برای وزارت خارجه است، وزارت او تا چه حد با ظریف متفاوت خواهد بود؟
قاعدتا تیمی که تاکنون بازدارنده‌ی دولت روحانی بوده است، (گرچه خود آقای روحانی هم جزء مقامات امنیتی قدیمی جمهوری اسلامی بوده) ولی به هر حال به آن قول‌هایی که ایشان برای رفع تحریم که بدون مذاکره امکان پذیر نبود و مذاکره هم هرگز با آمریکا انجام شد حالا آقای عبداللهیان هم بخواهد وزیر شود یک مقدار چهره‌ی نظامی‌ پیدا می‌کند و آن ناسازگاری با روابط عادی بین المللی قدری مشخص‌تر خواهد بود. آقای ظریف هم ناچار به اجرای دستورات از همان منبعی بود که وزیر خارجه‌ی بعدی خواهد بود.

نکته‌ی آخر
من فقط امیدوارم اکنون که تقریبا همه‌ی قدرت‌ها و قوای کشور در یک جناح و گروه جمع شده است که خودشان را وارثان اصلی انقلاب می‌دانند، قائل به این باشند که یک جامعه‌ی با ثبات و بهتر ایجاد شود و تحریم‌ها برداشته شود،‌ امتیاز آن هم برای خودشان بردارند اما این کار مربوط به سیاست خارجی و فرامرزی است.
اگر دخالت‌ها و جنگ‌ها به هر نامی، انجام شود این روند ادامه خواهد داشت و این سرنوشت خوبی برای ملت نیست. مردم ایران در انتخابات سال ۹۶ به روحانی رای نداد به کلیدی رای داد که از صلح می‌آمد. من اخیرا دیدم انتقاد از جنگ در بعضی از نهادها به عنوان عملی خلاف منافع ملی تلقی می‌شود.