سونامی دبیر در کشتی ایران

هر تغییراتی در رأس امور فدراسیون‌های ورزشی طبیعتاً تغییرات دیگری هم در بدنه اجرایی در بر خواهد داشت که البته این موضوع تنها به عرصه مدیریت در ورزش منتهی نمی‌شود. فدراسیون کشتی هم از آن دست مجموعه‌هایی است که دنیایی از اتفاقات و رویدادهای مهم داخلی و بین المللی را در تقویم سالانه خود دارد و بی شک اداره امور این مجموعه عریض و طویل، نیازمند پتانسیل و نیروی انسانی یکدست و همفکر است.

آیا باید منتظر یک خانه‌تکانی بود؟

هر چند علیرضا دبیر در نخستین گام مدیریتش در حاشیه مراسم معارفه صراحتاً به این نکته اشاره و تاکید کرد از توان و پتانسیل تمامی اهالی کشتی استفاده خواهد کرد و هرکس که در دوران رسول خادم در بدنه تیم‌های ملی و سیستم اجرایی فعالیت داشته همچنان می‌تواند به کارش ادامه دهد، اما این موضوع چندان با منطق مدیریت جور در نمی‌آید.

هر مدیری برای اجرای برنامه‌های خود نیاز به افرادی دارد که سال‌ها در کنارش بودند و به خوبی به زیر و بم فنی و خصوصیات روحی هم آشنا هستند. این موضوع هیچ ارتباطی به نحوه مدیریت علیرضا دبیر و انتخاب‌های بعدی او ندارد، چراکه در زمان رسول خادم هم شاهد آن بودیم که او همواره از افرادی در کنارش بهره می‌برد که رفاقت و هماهنگی بیشتری با آنان داشت و این نفرات، به نوعی امین او بودند. در نتیجه نمی‌توان چندان روی اظهارات علیرضا دبیر حساب باز کرد که هیچ تغییر و تحولاتی در فدراسیون و تیم‌های ملی صورت نخواهد گرفت، چراکه او هم باید بزودی دست به تغییرات نسبتاً وسیعی بزند.

علیرضا دبیر بزودی نایب رئیس و دبیر فدراسیون کشتی را به اعضای مجمع پیشنهاد می‌کند کند در صورت تأیید مجمع، مورد ارزیابی و تأیید وزارت ورزش و سازمان‌های ذیصلاح نیز قرار گیرند. از سویی دیگر استعفای علیرضا رضایی از سرمربیگری تیم امید و شایعاتی مبنی بر کنارگذاشته شدن احتمالی برخی از مربیان تیم‌های دیگر که از زمان رسول خادم در رده‌های مختلف ملی فعالیت داشتند، نشانگر همان تغییرات احتمالی از سوی رئیس جدید است.

مسیری که سرپرست قبلی هموار کرد

علاوه بر تغییرات احتمالی در کادر فنی تیم‌های ملی، سیستم اجرایی و کمیته‌های مختلف فدراسین کشتی نیز هدف این تغییرات قرار دارند. هر چند در زمان سرپرستی بهروز نعمتی در نهایت تعجب شاهد برخی تغییر و تحولات در فدراسیون بودیم و رؤسای برخی کمیته‌ها و حتی تعدادی از مسئولان فدراسیون هم تغییر کردند، اما مطمئناً این پایان راه نیست و دامنه تغییرات ادامه خواهد داشت.

هنوز مشخص نیست بهروز نعمتی به عنوان سرپرست وقت فدراسیون بر چه پایه و اساسی دست به این تغییرات زد، اما دلیلش هر چه بود، مسیر تغییرات را برای علیرضا دبیر هموارتر ساخت و به نوعی آغازگر دوران پاکسازی مهره‌های رسول خادم شد. هرچند دبیر بارها در اظهاراتش در مراسم معارفه تاکید کرد با کسی دشمنی ندارد و درب فدراسیون به روی هر کسی که قصد خدمت دارد، باز است، اما این اظهارات، اطمینان خاطری برای خیلی از چهره‌های لیست تغییرات نیست و آنها به خوبی می‌دانند خواسته یا ناخواسته باید مسئولیت خود را به فرد دیگری تحویل دهند.

باید نیمه پر لیوان را دید

به هیچ عنوان نمی‌توان هر تغییر و تحولی را منفی و مخرب دانست، کمااینکه ممکن است یک تغییر جزئی در سیستم اجرایی به نتایجی بزرگ و مهم ختم شود. بنا براین نباید نگاه اهالی کشتی به برخی تغییرات منفی باشد، چراکه حالا سکان هدایت فدراسیون کشتی برای چهار سال به فردی سپرده شده که باید برای طی این مسیر طولانی، همسفران و همراهان مطمئن، باتجربه و تازه نفسی را در کنارش داشته باشد. البته به گفته بسیاری از پیشکسوتان و موسپیدان گوش‌شکسته، علیرضا دبیر باید دقت فراوانی در انتخاب همکارانش داشته باشد تا توان و تجربیات مدیریتی و همچنین کوله باری از افتخارات ورزشی اش، زیر سایه عدم شایستگی و ناتوانی اطرافیان مورد وثوقش قرار نگیرد.