حدادی : چرا باید خداحافظی کنم؟

احسان حدادی در خصوص وضعیت فعلی تمرینی خود عنوان کرد: بعد از رقابتهای جهانی تمریناتم را ادامه دادم  و کارهای درمانی ام را برای بهبودی ناراحتی پاشنه پا و مشکلات زانو پیگیری کردم. خوشبختانه شرایط خوبی دارم و هیچ وقفه ای به تمریناتم نداده ام.

وی افزود: مدتی است که روی طرحی کار می کنم که در تمام مراکز استان ها و بسیاری از شهرهای کشور از نزدیک با دوومیدانی کاران نوجوان و جوان صحبت کنم. در کشورهای دیگر از من چنین چیزی را می خواستند و این کار را انجام می دادم و تصمیم گرفتم تا این طرح را در کشور عزیز خودمان پیاده کنم. این کار را از استان های خراسان شمالی، خراسان جنوبی و خراسان رضوی آغاز می کنیم.

در دوران نوجوانی دوست داشتم با ورزشکاران بزرگ صحبت کنم

قهرمان پرتاب دیسک آسیا در پاسخ به این سئوال که آیا اجرای چنین طرحی در سال المپیک وقت شما را نمی گیرد؟تصریح کرد: دیدار من با دوومیدانی کاران جوان و نوجوان یک ساعت و نیم بیشتر طول نمی کشد. همین مدت زمان کوتاه برای نوجوانی در شهری دور افتاده بسیار لذت بخش و تاثیرگذار است. من هم وقتی نوجوان بودم و آقای صمیمی که از قهرمانان این رشته بود پرتاب می کرد آرزویم بود جلو بروم و حتی فقط به ایشان دست بدهم.

وی افزود: جا دارد خاطره ای را تعریف کنم. در سال ۲۰۰۵ که مدال جوانان جهان را داشتم اردویی در بلاروس برگزار شد. در آنجا میخنویچ قهرمان پرتاب وزنه جهان در سال ۲۰۰۳ را دیدم. به او گفتم که آیا می توانم با شما عکس بگیرم و به من گفت خیر. این جواب منفی برای من در آن روز خیلی تلخ بود. کمی بعد تست دوپینگ این ورزشکار مثبت شد و حالا هم در بحرین مربی است و دوستان خوبی با هم هستیم. اتفاقا تابستان وی را دیدم و به شوخی گفتم یادت است که آن روز با من عکس نگرفتی حالا اگر تو بخواهی با من عکس بگیری این من هستم که با تو عکس نمی گیرم.

اگر برخی اتفاقات نمی افتاد در قهرمانی جهان نتیجه بهتری می گرفتم

حدادی در خصوص دوران پرتنش سالهای اخیرش در فدراسیون دوومیدانی گفت: در هر فدراسیونی برخی اختلاف نظرها وجود دارد. به تازگی کتابی را می خوانم که در قسمتی از متن آن آمده بود که آدم ها هیچ وقت بی جهت شکایت نمی کنند. مثلا پیرزنی که کمرش خمیده شده است هیچ گاه گلایه نمی کند که مرکز ثقل زمین ایراد دارد یا زمین کج است یا وقتی هواپیمایی سقوط می کند کسی کارش را تعطیل نمی کند.

وی افزود: من در آن زمان که بعد از ۱۰ سال دوباره پرتاب ۶۸ متری داشتم و طلای بازی های آسیایی را به دست آوردم و نتایج خوبی در دایموند لیگ کسب کردم، حمایت نشدم. در رقابتهای قهرمانی جهان با وجود آسیب دیدگی و هزار اتفاق دیگر هفتم شدم که اگر آن اتفاق ها نمی افتاد نتیجه ام چیز دیگری می شد.

ملی پوش دوومیدانی گفت: با آقای عرب سرپرست جدید هم صحبت کرده ام. ایشان ذهنیت مثبتی دارد و خودش سال ها در ورزش بوده است. قطعا حضور عرب می تواند به دوومیدانی کمک کند.

خیلی از ورزشکاران در شب المپیک می بازند

نایب قهرمان المپیک لندن در پاسخ به این سئوال که چرا نوسان زیادی در نتایج خود دارد؟گفت: در سن ما و بالای ۳۲-۳۳ سال این چیزها مرسوم است. شاید در یک روز حتی حدود ۴ تا ۵ متر هم اختلاف رکورد در یک پرتاب باشد که ممکن است اتفاقات زیادی از یک حرف و اظهار نظر گرفته تا نبود فردی که حضورش تاثیرگذار است در آن تاثیر داشته باشند.

وی افزود: در بازدیدی که آقایان سلطانی فر و صالحی امیری از تمریناتم داشتند به وزیر ورزش و جوانان گفتم که از شما می خواهم تا شرایطی را فراهم کنید که ورزشکاران دارای شانس مدال المپیک در کنار افرادی باشند که تاثیر زیادی بر عملکرد و روحیه آنها دارند. 

حدادی ادامه داد: خیلی از ورزشکاران در شب المپیک می بازند؛ مثل یوسف کرمی که قطعا در المپیک لندن مدال آور می شد و می گفت من شب قبل از رقابتم در المپیک ۲۰۱۲ با خودم مسابقه دادم و حتی نفر هفتم شدم و پرونده ام را بستم. اگر من هم توقع دارم که شخصی مثل حسین توکلی در کنارم باشد برای این است که وی قهرمان المپیک بوده و قطعا حتی بهتر از یک روانشناس می تواند از لحاظ روحی به من کمک کند. امیدوارم من هم بتوانم باانگیزه عمل کنم و موفق شوم چرا که خودم بیش از هرچیز به مدال المپیک نیاز دارم.

یک مدیر توانمند باید رئیس فدراسیون دوومیدانی شود

قهرمان پرتاب دیسک ایران و آسیا در خصوص انتخابات فدراسیون دوومیدانی هم اظهار کرد: قطعا از بین یک مدیر توانمند و یک عضو از خانواده دوومیدانی این مدیر توانمند است که می تواند به دوومیدانی کمک کند. مدیری که توانمند نباشد مجموعه را به هم می ریزد. نیازی نیست که رئیس فدراسیون از صبح تا شب فدراسیون باشد و چک کند که کارمندان در فدراسیون باشند. مدیر موفق شرایط و منابع انسانی را مدیریت و از هرکس در جایگاه خودش استفاده می کند. ما پتانسیل این را داریم که در بازی های آسیایی ۱۵ مدال طلا بگیریم نه اینکه با یک طلا خوشحال شویم.

تا وقتی سالم باشم و جان مدال گرفتن داشته باشم ادامه می دهم

حدادی در پاسخ به این سئوال که آیا هیچگاه به پایان دادن به ورزش قهرمانی فکر کرده اید؟ گفت: تا موقعی که سالم باشم و جان مدال گرفتن داشته باشم ادامه می دهم. چرا ورزش قهرمانی را رها کنم؟ آنهایی که رها کرده اند پشیمان شده اند. همه حتی از سیاست دوست دارند به ورزش بیایند. من ادامه می دهم و خدا را شکر می کنم که جای کسی را تنگ نکرده ام. هر جوانی هم به این ورزش بیاید تا سه سهمیه در هر ماده اجازه شرکت در مسابقات را دارد و قدم این جوان ترها روی چشم ما است. امیدوارم ورزش دوومیدانی به جایگاه واقعی خودش برسد و شاهد اتفاقات مثبتی در آینده باشیم.