حوثی‌ها حمله به تاسیسات نفتی سعودی را برعهده گرفتند

سرویس ترجمه: مستقل آنلاین/امیرحسین نظری: «برای ما واضح است که ایران مسئول این حملات است. هیچ توضیح منطقی دیگری وجود ندارد. ما منتظر تحقیقات جاری هستیم تا جزئیات بیشتری به دست آوریم».

فرانتس کافکا این جملات را ننوشته است. این عبارات، آثار بوروکراسیِ بروکسلیِ اروپا است. سه گانه مرکل، ماکرون و جانسون نمی‌ٔدانند «تحقیقات جاری» چه چیزی را نامشخص باقی می‌گذارند: این نکته که [آیا] ایران مسئول حملات به تاسیسات نفتی عربستان بوده است.

«هیچ توضیح منطقی دیگری وجود ندارد» یعنی یمن وجود ندارد. تنها کاربرد یمن این است که محل جنگ شرورانه سعودی باشد. این جنگ، به صورت دوفاکتو توسط واشنگتن و لندن حمایت می‌شود. سلاح‌های بریتانیایی و آمریکایی نیز در یمن به کار گرفته می‌شود. امری که یک بحران وحشتناک بشری ایجاد کرده است.

پس ایران مقصر است. هیچ شواهدی ارائه نشده، اما این حکم، به منزله ختم ماجرا است. اگرچه «تحقیقات هنوز جریان دارند».

حسن علی العماد، محقق یمنی و رهبر برجسته قومی که ده قبیله را هدایت می‌کند، روایت دیگری دارد. «از منظر نظامی، هیچکس تاکنون نیروهای یمنی ما را جدی نگرفته. احتمالا آن‌ها وقتی متوجه [قدرت ما] می‌شوند که ما آرامکو را هدف قرار دهیم».

العماد گفت: «یمنی‌ها تحت محاصره تحریم‌های شدیدند. چرا فرودگاه‌های یمنی هنوز تعطیلند؟ کودکان در فقدان درمان درحال مرگند. در این جنگ، درب اول [که در برابر دشمنان بسته شد] دمشق بود، درب دوم یمن است». العماد معتقد است سیدحسن نصرالله و حوثی‌ها درگیر مشکل مشابهی هستند.

العماد در صنعا به دنیا آمد. خانواده او زیدی بودند و تحت تاثیر تبلیغات وهابی‌ها. در بیست سالگی، یعنی سال ۱۹۹۷، پس از مطالعاتی که درخصوص زیدیه، سنت و تشیع داشت، شیعه شد. او طی اقدامی «ولتری» زیدیه را ترک کرد. یعنی از نظر او، زیدیه تحمل تحلیل‌های انتقادی را نداشت.

من با العماد صحبت کردم و با او نان و نمک (و حمص) خوردم. او را طی کنفرانس افق نوین ملاقات کردم. در آن کنفرانس، محققانی از لبنان، ایران، ایتالیا، کانادا، روسیه و آلمان حضور داشتند. اگرچه او گفت، وارد جزئیات نظامی نمی‌شود، اما بیان کرد: «دولت‌های سابق یمنی موشک داشتند، اما پس از یازده سپتامبر، یمن از خرید سلاح از روسیه منع شد. اما هنوز ۴۰۰ موشک در انبارهای جنوب یمن وجود دارد. ما ۲۰۰ اسکاد را استفاده کردیم، اما بقیه هنوز همانجا است».

العماد تسلیحات حوثی‌ها را به سه دسته تقسیم می‌کند: [دسته اول] انبار قدیمی موشک‌ها است. موشک‌های این انبارها، قطعه‌قطعه شده‌اند و برای ساخت قطعات جدید استفاده می‌شوند و موشک‌های جدیدتر، جهت مهندسی معکوس به کار می‌روند. او تاکید کرده است: «ما از همه کمک قبول می‌کنیم». معنی این جمله این است که فقط ایران و سعودی وارد این زمینه نمی‌شوند و طرفین دیگری نیز درکارند».

درخواست کلیدی العماد، مباحث حقوق بشری است. او می‌گوید: «ما درخواست می‌کنیم که فرودگاه صنعا، مجددا برای کمک به مردم یمن گشوده شوند.» او همچنین، پیامی برای سه عضو ارشد اتحادیه اروپا دارد. او هشدار می‌دهد: «سعودی درحال فروپاشی است و آمریکا نیز در آغوش آنها سقوط می‌کند».

درخصوص جنگ انرژی، از چند سرمایه‌گذار -که کارشناس نفت خلیج فارس هستند و طی دو دهه گذشته منابع معتبری برای من بوده‌اند- سوال پرسیدم. آن‌ها گفتند که تاثیرات حملات حوثی‌ها، برخلاف ادعای وزیر نفت سعودی، نه فقط چند ماه که تا چند سال بر [بازار نفت] باقی می‌ماند.

یک کارشناس سهام که در دوبی فعالیت می‌کند، به من گفت: «در اواسط دهه ۲۰۰۰، یک خط لوله عراقی آسیب دید و پمپ‌ها نابود شدند. به دلیل حجم بالای کار، دو سال طول کشید که پمپ‌ها جایگزین شوند. سعودی‌ها برای پیشگیری از چنین حوادثی، پمپ‌های پشتیبان تهیه کرده‌اند. اما آن‌ها حدس هم نمی‌زدند که ابقیق آسیب ببیند. ساخت پالایشگاه، سه تا پنج سال طول می‌کشد. سرهم کردن تمام قطعات، اگر همه یکجا حاضر باشند، یک ماه به طول می‌انجامد».

ورای تمام این‌ها، اکنون سعودی نفت خام بیشتری به مشتریان آسیایی‌اش عرضه می کند. یک فعال بازار بورس بیان کرد: «ما شنیده‌ایم سعودی بیست میلیون بشکه نفت خام بیشتر از عراق می‌خرد. اکنون سعودی روزانه  ۱۶۰ میلیون بشکه نفت خام انبار می‌کند. حالا معنی این اتفاق چیست؟ یا سعودی نفت خامی از قبل ذخیره نداشته، یا نفت خام قرار بوده به ابقیق برود تا از آنجا فروخته شود».

العماد صراحتا به من گفت حملات حوثی‌ها تمام نشده‌اند و تهاجم پهپادها اجتناب‌ناپذیرند.

یک فعال بورسی دیگر گفت:‌ «اگر در موج بعدی حملات پهپادها، روزانه ۱۸ میلیون بشکه نفت خام سعودی نابود شود، یک فاجعه بزرگ ایجاد می‌شود. ایالات متحده نمی‌خواهد حوثی‌ها باور کنند چنین قدرتی دارند. آمریکا نمی‌خواهد یمنی‌ها بفهمند سعودی توانایی مقابله با پهپادها و جنگ‌افزارهای را ندارد. اما حقیقت همین است. یمن کشور کوچکی است که علاوه بر یک «جالوت» مانند آمریکا، می‌تواند کل جهان را بر زمین بزند».

وقتی از او پرسیدم عواقب حمله احتمالی ایالات متحده به ایران چه خواهد بود، او مرا به جمله رابرت گیتس در سال ۲۰۱۰ ارجاع داد که «سعودی‌ها حاضرند تا آخرین آمریکایی، با ایران بجنگند». میان فعالان اجماع وجود دارد که این مسئله عواقب فاجعه‌بار دیگری درپی خواهد داشت.

فعال دیگری گفت: «امکان ندارد نفت خام ایران جایگزین سهم نابود شده عربستان شود». او یادآوری کرد که «لیندزی گراهام گفته بود، او حاضر است پالایشگاه‌های ایران را نابود کند اما کاری به چاه‌های نفت نخواهد داشت. این نکته خیلی مهمی است. ترسناک‌ترین کابوسِ [جهان] جنگ نفتی‌ای است که در آن طرفین، چاه‌های نفتی یکدیگر را نابود کنند. تا جایی که چاهی باقی نمانده باشد».

درحالی که «ترسناک‌ترین کابوس» واقعا مسئله‌ای حیاتی است، کوری عصاکش کوری دگر شده و همه به این رویکرد چنگ انداخته‌اند: «سرزنش ایران و نادیده گرفتن یمن».