بانویی که اول نیست، می‌خواهد اول باشد؟

انتساب عنوان بانوی اول در سفر جمیله علم‌الهدی به ونزوئلا هم درباره او از سوی رسانه‌های این کشور مورد استفاده قرار گرفته بود

گروه سیاسی- جمیله علم‌الهدی، همسر سیدابراهیم رئیسی برای چندمین بار طی یکسال گذشته تبدیل به یکی از حواشی جنجال برانگیر دولت سیزدهم تبدیل شد.

او هشتم مهرماه در جشنواره‌ای به نام خورشید مدعی شد که تازه متوجه شده است که او را به عنوان بانوی اول معرفی کرده‌اند. ادعایی که به واقع صحت ندارد چرا که برای نخستین بار بهمن ماه سال گذشته و در جشنواره عجیب «زنان تاثیرگذار» که به ابتکار جمیله علم‌الهدی در تهران برگزار شد، این عنوان برای همسر رئیس جمهور در نظر گرفته شد و حواشی بسیاری را به دنبال داشت.

حسین امیر عبداللهیان در خصوص اطلاق این عنوان به جمیله علم‌الهدی گفته بود: «طبق عرف در این اجلاس‌ها از همسر رئیس جمهور به عنوان بانوی اول نامبرده می‌شود درحالی که ایشان یادآوری می‌کردند که در کشور ما بانوی اول کسی است که در کنار مقام معظم رهبری در شرایط سخت تبعید و شکنجه و زندان بودند و الگوی ماست.»

عبارتی که همسر ابراهیم رئیسی در جشنواره خورشید هم از آن استفاده کرد و گفت در کشور ما بانوی اول، همسر رهبری است نه بنده. البته انتساب عنوان بانوی اول در سفر جمیله علم‌الهدی به ونزوئلا هم درباره او از سوی رسانه‌های این کشور مورد استفاده قرار گرفته بود. بنابراین تا اینجای کار این گذاره که دختر امام جمعه مشهد تازه متوجه این مطلب شده که او را به عنوان «بانوی اول» معرفی می‌کنند نمی‌تواند صحت داشته باشد.

اما این بار رسانه‌ها و کاربران موسوم به ارزشی به شدت همسر ابراهیم رئیسی را مورد انتقاد قرار دادند. تا جاییکه مهدی فضائلی عضو دفتر نشر آثار رهبر انقلاب در توئیتی نوشت: کم نبوده‌اند بانوان بزرگ و عالیقدری که در کنار مردان بزرگ نقش آفرینی کرده‌اند اما خطاست که دولتمردان برای تکریم آن‌ها از الگوی نابجای بیگانگان کپی برداری کنند. جلیل محبی و رائفی‌پور هم به عنوان انقلابیون حامی دولت از جمله دیگر افرادی بودند به انحاء مختلف جمیله علم‌الهدی را مورد سرزنش قرار دادند.

با این اوصاف و با توجه به نحوه پوشش رسانه‌های همسو با دولت به نظر نمی‌رسد این موضوع به همین جا ختم شود. چرا که پیش از این مطرح می‌شد که دولت رئیسی حساسیت بسیار بالایی نسبت به انتقادات از همسر رئیس‌جمهور دارد و پیش از این هم در تذکر به رسانه‌ها این حساسیت را ثابت کرده است.

مردم ایران تا قبل از انتخابات ریاست جمهوری 1396 با خانواده «علم‌الهدی» ناآشنا نبودند اما در جریان نامزدی ابراهیم رئیسی در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم و سپس تکیه ابراهیم رئیسی بر صندلی بزرگ میدان پاستور در انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم، همزمان نام جمیله علم‌الهدی هم در بین مردم و رسانه‌ها همه‌گیر شد.

این زمان بود که نام بزرگترین صبیه سیداحمد علم‌الهدی نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی و امام جمعه خبرساز مشهد به واسطه ارتباط خانوادگی‌اش بر سر زبان‌ها افتاد. اما نقش آفرینی او به عنوان فعال سیاسی، بعد از در اختیار گرفتن سکان ریاست جمهوری توسط همسرش اتفاق افتاد.

جمیله علم‌الهدی اردیبهشت ماه سال 96 ادعا کرده بود که مخالف کاندیداتوری همسرش است تا جاییکه در گفت وگو با یکی از رسانه‌ها گفته بود: «آقای رئیسی مخالف نامزد شدن در انتخابات بودند تا اینکه یکی از مراجع به مشهد آمدند و با ایشان صحبت کردند و حجت را بر ایشان تمام کردند. وقتی آن صحبت تمام شد، اعلام نامزدی را پذیرفتند. بعد از آن بود که فرزندانم خیلی گریه کردند و گفتند پدر می‌دانی داری چه می‌کنی؟ می‌دانی وارد چه کارزاری می‌شوی؟ خود من چند روز در بیمارستان بستری شدم.» اما حالا به نظر می‌رسد مجموعه اقدامات او در این دو سال و البته حد فاصل بین 1396 تا 1400 نشان داد او برای رسیدن به جایگاهی که هم اکنون دارد، رویاهای فراوانی داشته است.

جمیله علم‌الهدی در این مدت سعی کرد پا در عرصه‌ای بگذارد که دیگر همسران روسای جمهور به آن به صورت رسمی ورود نکردند. او می‌خواهد از پوسته‌ی همسر و دختر بودن دربیاید و نقشی مانند بانوی اول در سایر کشورها برای خود بسازد تا اولین همسر رییس‌جمهوری باشد که در سپهر سیاسی و بین‌المللی ایران نقش بازی کند.

با این اوصاف باید منتظر ماند و دید که با توجه به موج انتقادی که نیروهای انقلابی و ارزشی و البته حامی ابراهیم رئیسی علیه جمیله علم‌الهدی به راه انداخته‌اند، او تا چه اندازه می‌تواند «بانوی اول» باقی بماند.