در نقطه مقابل، براى آنانى که تحولات منطقه و حوزه مدیترانه را از گذشته تا به امروز به صورت غیر احساسی و غیرهیجانى دنبال مى کنند، سخنان نصرالله همانى بود که انتظار مى رفت: فلسطینى خواندن عملیات الاقصى و عدم اطلاع جریان مقاومت از آن، و وابسته ساختن تصمیمات حزب الله و مقاومت به تحولات پیش رو.

قبلا نوشته بودم رویکرد احساسى و ژورنالیستى ممکن است در زمان کوتاه هیجان بیافریند اما بلافاصله موجب سرخوردگى عاملان و مخاطبان آن مى شود. متاسفانه آسیب این رویکرد این بار فراتر بود و آن اینکه به واسطه بالا بردن سطح توقعات از نتیجه قابل پیش بینى سخنرانى دبیرکل حزب الله، سخنان مهم و تعیین کننده او را در نظر مخاطبان طیف خود خنثى کردند.

سخنان نصرالله چون همیشه معنادار و منطبق با واقعیات، و نه براساس احساسات طرح شد. براى درک بیشتر موضوع خوب است تحولات جنگ ٢٠٠٦ و مواضع او در جریان و پس از جنگى که دستاوردهای مهمى براى حزب الله و مقاومت در منطقه داشت دوباره مرور شوند.

برغم برخى نظرات و مواضع، شخصا از زمان عملیات اخیر، ضمن تاکید براینکه سمت و سوى جنگ غزه مى تواند طیف گسترده اى از احتمالات حتى سناریوى کمتر محتملى چون گسترش منطقه درگیرى و بازیگران درگیر را داشته باشد، بر عدم ورود حزب الله به جنگ مگر تحقق شرایطى که فعلا غیرمحتمل است، تاکید مى کردم (فارغ از درگیرى هاى پراکنده مرزى که مورد انتظار و قابل توجیه است). 

در حال حاضر گسترش جنگ اگر چه موجب گشایش جبهه هاى جدید به زیان اسرائیل مى شود اما ممکن است در نهایت فرصتى براى طیف نتانیاهو و جریان افراطى این رژیم براى رهایى از باتلاقى که در آن گرفتار شده اند، شود. و على القاعده ایران و حزب الله به این موضوع آگاهى یافته اند و براساس این درک عمل مى کنند.

منبع: عصر ایران