نخستین نقیصه ما داشتن یک اقتصاد بسته است

محمود نیلی احمدآبادی رئیس دانشگاه تهران در گفت‌وگوی اختصاصی با مس پرس در حاشیه نمایشگاه ماینکس 2019، گفت: صنعت مس خوشبختانه با منابع و ذخایری که در اختیار دارد جزو صنایع ثروتمند و دارای جایگاه خوب در صنعت و اقتصاد کشور است.

رئیس دانشگاه تهران با تاکید بر این‌که در این صنعت بزرگ باید صنایع تکمیلی و پایین دستی مورد توجه قرار بگیرد افزود: علاوه بر این شرکت ملی صنایع مس ایران باید برای رقابت‌پذیری بیشتر در سطح جهانی به لحاظ تکنولوژیکی مدام در حال تحول باشد.

نیلی احمدآبادی با اشاره به تعامل خوب صنعت مس با دانشگاه گفت: شرکت ملی مس جزو هیات‌مدیره انجمن مهندسی متالورژی و مواد هم است و امیدوارم این موضوع  فرصت خوبی باشد برای ارتباط بهتر دانشگاه با صنعت مس.
رئیس دانشگاه تهران در پاسخ به این پرسش که چرا در سال‌های گذشته دو نهاد دانشگاه و صنعت نتوانسته‌اند به یک سازگاری و هماهنگی در برطرف کردن نیازهای همدیگر برسند گفت: ارتباط بین نهاد دانشگاه و صنعت وجود دارد چرا که دانش‌آموختگان دانشگاه‌های کشور به اتکای دانشی که در دانشگاه به دست می‌آورند نهاد صنعت را اداره می‌کنند ولی این دو نهاد به رغم ارتباط با همدیگر طی سال‌‌های گذشته کمتر مکمل هم بوده‌اند.
وی افزود: دانشگاه‌ها هم به موضوعاتی و مسائلی در صنعت می‌پردازند و در این زمینه تحقیق می‌کنند؛ اما ممکن است موضوعی که روی آن کار می کنند اولویت اصلی صنعت نباشد و یا برعکس شبکه‌ای نداشته‌ باشیم که دانشی که مرتبط با صنعت است و دانشگاه تولید کرده است در اختیار نهاد صنعت قرار داده شود.
نیلی محمودآبادی تصریح کرد: همین الان ما با خیلی از سازمان‌ها نهادهای مشترک داریم که در سطوح کارشناسی نشست برگزار می‌کنیم و پروژه‌ها و دغدغه‌ها را مطرح می‌کنیم و تبادل نظر می‌کنیم و به اشتراک می‌گذاریم. این موضوع در سطح حداقلی است و باید گسترش یابد.
رئیس دانشگاه تهران با تاکید بر این که وجود یک اقتصاد پویا باعث شکل‌گیری و تعامل بهتر صنعت با دانشگاه می‌شود اظهار داشت: صنعتی متقاضی دانش روز است که در آن رقابت وجود داشته باشد و از تکنولوژی‌های برتر استفاده کند. بنابراین نخستین نقیصه ما داشتن یک اقتصاد بسته است که در آن نوآوری حداقلی است.
وی در پایان گفت: نبودن نهادهای واسط در سطح ملی هم دومین دلیل برای شکل نگرفتن یک ارتباط مفید بین دانشگاه و صنعت است. این نهادهای واسط هزینه تحقیق را چه از طرف دانشگاه و صنعت می‌پردازد. ما نهادهای واسط را نداریم در حالی‌که در کشورهای دیگر این نهادهای واسط ایجاد شده است و ریسک تحقیقات و نوآوری را پایین آورده‌اند.