هرمز شریفیان- روزنامهنگار
گردش دشوار اطلاعات
مستقل آنلاین/سرانجام پس از گذشت ده سال عنوان شد تا دادگاهی با موضوعیت رخدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 بهصورت علنی برگزار میشود. این دادگاه با اتهام وارده به «محمدرضا خاتمی» برگزار شد که پارسال در گفتوگویی گفته بود که در شمارش آرا در انتخابات سال 88 ، تقلب صورت گرفته است.
اکثر جریانها و شخصیتهای اصولگرا پس از گفتههای نایب رئیس مجلس ششم به تندی علیه او موضع گرفتند و خواهان آن شدند که او در دادگاه اثبات کند که تقلب صورت گرفته است. روند رسیدگی به پروندهی برادر رئیس دولت اصلاحات بسیار زود به جریان افتاد و او پس از نوروز 98 به دادگاه رفت اما قرار شد در نشستهای بعدی، شواهد، مدارک و مستندات خود را به دادگاه ارائه کند.
آنچه در این پرونده مربوط به اتهامهای وارده به خاتمی و دفاعیات و ارائه مستندات از سوی او به دادگاه است در حیطه خاتمی، وکیل مدافعش و سیستم قضایی است و منطق حکم میکند تا کامل نشدن روند این پرونده که حساسیتهای بسیار خاصی هم دارد از اظهارنظرهای آنی، نسنجیده و غیر کارشناسی، دوری کرد.
اما آنچه باید مورد مداقه قرار گیرد چیزی است که بر اساس اعلام دادگاه به آگاهی همگانی رسیده و آن این بود که روند رسیدگی به این پرونده در دادگاه و به صورت علنی است.
هرچند که همین، "اعلام علنی بودن دادگاه" پس از ده سال نسبت به وقایع سال 88 را باید به فال نیک گرفت و رد پایی از رئیس جدید قوه قضاییه در تعامل با منتقدان را در آن مشاهده کرد اما بههرحال دادگاه رسیدگی به رخدادهای سال 88 حاوی حساسیتهای بسیاری در سطح جامعه است که باید به دقت مورد توجه قرار گیرد.
شمار بسیاری از شهروندان ایران پس از رخدادهای سال 88 و در اعتراض به نحوه شمارش و مهندسی آرا، دچار آسیبها و ناملایمات بسیار شدند که آثار آن هرگز از حافظههای خانوادههای «ندا آقاسلطان»، «سهراب اهرابی» و عموم مردم ایران زدوده نخواهد شد و مطالبات فراگیر مردم در این خصوص، هنوز انباشت شده است.
یکی از بهترین روشها برای پاسخ به این مطالبات انباشته شده، برگزاری علنی این دادگاه بهصورت واقعی و حضور اصحاب رسانه و مطبوعات در آن است. با این روش و حضور تمام رسانهها با هر گرایشی این امکان را به مخاطبان بهشدت پرسشگر رخدادهای سال 88 میدهد که از زاویههای مختلف با آنچه در روند دادرسی میگذرد روبرو شوند و همین کار پسندیده میتواند گامی بسیار موثر در اقناع افکار عمومی باشد.
تجربه "چرخش دشوار اطلاعات" توسط رسانههای داخلی در سال 88 نشان داد که پرسشگران برای یافتن پاسخهایشان، گوش و چشم به آن سوی مرزها سپردند و اعتمادشان به رسانههای داخلی به کمینهی ممکن رسید.
با وجود چنین تجربه تلخی امید میرود که مدیریت جدید دستگاه قضا که پالسهای کوچک تعاملی آن از سوی منتقدان دریافت شده، ترتیبی جدید در پوشش اخبار حساس داخلی اتخاذ کند تا اعتماد نابود شده مردم به رسانههای داخلی، اندک اندک ترمیم شود.
گردش آزاد اطلاعات این حسن بزرگ دیگر را نیز دارد که مطالبات انباشت شدهی مردم پس از رخدادهای تاسفآور سال 88 را نیز تا حدودی پاسخ میدهد و اقناع افکار عمومی گامی موثر برای پر کردن شکاف عمیق جامعهمدنی ــ حاکمیت است که ترمیم این شکاف در چنین روزهایی از نان شب واجبتر و نیازمند اذهان روشن و منطقی است.
ارسال نظر