اخبار خوب برای مردمان خوب

علی احمدی_روان شناس و پژوهشگر روان شناسی اجتماعی

به هر دلیل و به هر ترتیب، متاسفانه  عمده این اخبار، سخت و منفی و شوک آور از اقتصادی و سیاسی یا حوادث و بلایای طبیعی است؛ که یا نشانی از واقعیات و حال و روز انسان معاصر و تقصیری است که او با خود و طبیعت مرتکب شده، یا رد عناصر خبری بی احساس و اغراق تعدد و سرعت رسانه های امروز یا حتی خبرسازی بنگاه داری لیبرال رسانه ای است که کم و بیش دو قرنی هست رسما دست از سر ملت ها بر نمی دارد و عمده کارکرد های به ظاهر خوش آب و رنگش ذیل کارکرد سوداگری و کسب درآمد، یا خاک می خورد یا اجیر شده است.

البته الگو و تظاهر فریبنده، مسولیت اجتماعی نیز، با همه انتقاداتی که بر آن وارد شده است، به فرض صحت، عملا نتوانسته به کمک، اصلاح و تعدیل غرایز بی افسار لیبرالیسم رسانه در قبال جامعه بیاید و یا حتی آنطور که باید سرپوشی باشد بر دریدگی و سلطه گری این گربه سانان خبری.

شاید حال زار رسانه ها از یک طرف و حال و روز مخاطبان سرگشته در این میان و اخبار جعلی رساناهای ریز و درشت اجتماعی که لای دست و پای رسانه های رسمی می لولند و موی دماغ شان شده و هم زمان روی رشته های عصبی مخاطب رژه می روند؛ نتیجه و پایان کار  یکه تازی و انحصار طلبی و قدرت پسندی این ژنرال های پیر باشد.

و شاید چوب حراجی که این روزها شیوخ منطقه خلیج فارس به باسن نوامیس لیبرالیسم رسانه ای و میراث فرهنگی - رسانه ای غرب میزنند و یکی پس از دیگری چون کنیزی در بازار جاهلی با دلارهای نفتی معاوضه و دست به دست می شوند، نشانی دیگر بر ممات حیات این نوع رسانه داری باشد.

خبر خوب خواسته اولیه و نیاز ضروری حیات فکری انسانی است که  ده ها سال است، مخاطب چشم و گوش بسته مدلی از رسانه داری جهانی با شعار آزادی اما محصور منفعت طلبی و ثروت سازی تجاری و تبلیغاتی است.

والبته سال هاست که اولویت مجموعه ای از اخبار تلخ و سخت و ایجاد هراس ناشی از آن در میان ملت ها، آبشخور منافع و تامین کننده بازار ثروت سازی صاحبان آن شده است و امر مهم مخاطب و سلیقه و نیاز و خواست او، اصلی است که در میان این آشفته بازار، قربانی این مسلک شده و صدایش در کنار شعار های بلند و زیبای مسولیت اجتماعی و اخلاق حرفه ای و ... این یقه سفیدان به گوش نمی رسد و به چشم نمی آید. 

خواه و ناخواه، مخاطب امروز، راه گریزهایی پیدا کرده که از این دالان، مفری برای دریافت و حتی خلق یا دریافت تخیلات آزاد و اخبار نرم و نازکی از دنیای خود بیابد.

متاسفانه ما در طول سال های اخیر در معرض و مخاطب ناخواسته، عمدتا اخباری؛ واقعی از سختی ها و ناگواری های اقتصادی و سیاسی و اجتماعی بوده ایم. از علل و سهم عوامل ایجاد این مسله و کوتاهی ها و قصورات صورت گرفته که بگذریم، امروز حق جامعه ماست که از اخبار خوب و خوشایندی که در اطراف و اکناف و از پیشرفت ها و خوبی هایی که خودشان در جای جای کشورشان و عمده، بوسیله جوانان شان، خلق و تولید می شود، بهره مند باشند و از خوانش آن لذت ببرند و به آینده  امیدوارتر شوند.

فراموش نکنیم، کم و کیف مواد و محتوایی که رسانه ها تولید یا مونتاژ و به مخاطب می رسانند، تشکیل دهنده عمده حالات فردی و اجتماعی و تعیین کننده وضعیت نهایی و سهم شادی و نشات در میان افراد جامعه است و تاثیری قطعی در نوع نگاه ایشان به زندگی و ناملایمات و روش انتخابی و قدرت حل مسایل ایشان دارد.

 این یک ضرورت اجتماعی و از آداب حکمرانی مدبرانه و خوب است که از پس این شرایط سخت، آگاهانه و به خیانت ورزی و یا غیر آگاهانه و به اشتباه، با همان سرمشق غلط و سبکی که شرح آن رفت، رسانه داری و مخاطب پروری نکنیم؛ که این شاید بخشی مهم از رمز و راز حیات و ماندگاری رسانه های رسمی کشور و حفظ و انتقال مرجعیت رسانه ای به داخل مرزها، در کنار سایر عوامل مهم آن باشد.

 لازم است رسانه ها با توجه به نیاز و خواست مردم که نقل و قول اخبار خوب و انتقال امید و  شادی، همراه بیان آگاهی و اطلاعات است، با حفظ توازن و تعادل و حرفه ای گری به سبک و سیاق اسلامی و ایرانی و بوم خودمان که علاوه بر تجربیات بشری، حاصل تجارب و تدوین اندیشه های اساتید و بزرگان و صاحب نظران و فعالان حوزه ارتباطات و رسانه کشور عزیزمان است؛ بیش از پیش و با اعتماد به نفس و ایمانی راسخ به آینده ای روشن برای سرزمینمان، در تحریریه ها و اتاق تیترها، قلم و چانه بزنند برای این مردم خوب.