نوید محمدزاده از همسرش رونمایی کرد + فیلم و تصاویر

از فوتبال تا بازیگری

«من فوتبال بازی می کردم و عاشق فوتبال بودم؛ حتی قرار شده بود بروم تیم نوجوانان سایپا... . دوم دبیرستان بودم فیلم سوته دلان علی حاتمی را با بازی فوق العاده بهروز وثوقی و همان شب فیلم قیصر را دیدم و روز بعد رفتم ویدیو کلوپ و فیلم صورت زخمی پاچینو را گرفتم؛ دیگر واقعا دچار جنون شده بودم...» «مثل قیصر زندگی می کردم. آن موقع تمام سر و شکلم شده بود بهروز وثوقی خلاصه این طوری علاقه مند به بازیگری شدم.»

شروع فعالیت هنری

بازیگری را از کار های دانشجویی آغاز کرد. شروع حرفه ای اش سال 87 در فیلم در میان ابرها به کارگردانی روح الله حجازی بود و سپس اواخر سال 88 هم در فیلم آندو نقش اول را بازی کرد که البته هیچ گاه مجوز نگرفت.

شروع تئاتر

اولین اجرای عمومی ام نمایش پسران آفتاب بود که در کرج اجرا کردیم؛ برای آن کار سال 87 جایزه دوم بازیگری بخش بین الملل جشنواره دانشجویی را گرفتم. سال 88 «ماه در مرداب» محمد کوروش نیا را در تالار محراب داشتم و می توانم بگویم شروع جدی ام سال 89 بود با «فاصله تاریک ستاره ها».

شهرت

حضورش در فیلم ناهید سال 93 به کارگردانی آیدا کیخانی که در خارج از کشور جوایز متعددی را گرفت برایش ارمغان شناخته شدن را داشت، سپس حضور در عصبانی نیستم که فیلم توقیف شده بود اعتبارش رو بیشتر کرد. فروش بالای فیلم های لانتوری، ابد و یک روز و خشم و هیاهو او را شناخته تر کرد.

پوشش های جنجالی

نوید محمدزاده لباس های متفاوتی را به تن دارد، یکی از متفاوت ترین آن ها حضور با شلوار کوتاه در جشنواره کن بود که با واکنش منفی مردم در شبکه اجتماعی مواجه شد.

سیمرغ های نوید

وی یکی از پرافتخارترین بازیگران سینمای ایران محسوب می‌ شود. 2 بار پیاپی موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد جشنواره فیلم فجر و همچنین تندیس بهترین بازیگر مرد جشن حافظ گردیده‌ است. همچنین برای بازی در فیلم بدون تاریخ بدون امضاء موفق به دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد بخش افق های جشنواره ونیز شد.

حمله سنگین حمید گودرزی

حمید گودرزى در برنامه دورهمى مهران مدیری گفت : در گذشته فیلم‌ ها مردم را شاد می کرد، اما این روز‌ها فیلم‌ های غیر واقعی و سیاه نمایی و خیانت را می بینیم و سینما زن‌ ها و مرد‌ها را نسبت به هم بدبین می کند.

با یک زیر پیراهنی در هشت فیلم بازی میکنند، بسیاری از این بازیگران چرک هستند و نمیشود به آن‌ها نگاه کرد، آن‌ها پلشت هستند ! چون دو تا داد بیشتر مى زنه و رگ گردنش بیشتر مى زنه بیرون، با زیرپوش و رگ بیرون زده‌ ی گردن سیمرغ بلورین می گیرند. چند روز بعد از این اتفاق یغما گلرویی ترانه سرای شناخته شده کشورمان در پستی شدیدا از گودرزی بابت حرف هایش انتقاد کرد.

جسارت در پوشش

سلیقه شخصی او در انتخاب لباس به‌ هیچ‌ وجه سنتی نیست و همیشه شاهد هنجارشکنی در پوشش او هستیم. مهم‌ترین ویژگی استایل محمدزاده همین هنجار شکنی است؛ اغلب پوشش‌ های روزانه او اسپرت و معمولا با رنگ‌های تند همراه است. با توجه به انتخاب لباس‌ های او متوجه علاقه شخصی‌ اش به طیف رنگ‌ های گرم مثل زرشکی و کفش‌ های اسپرت قرمز می‌ شویم.

زبان بدن

نوع نشستن و ایستادن بازیگرها به نوعی کارت شناسایی‌ آن ها محسوب می‌ شود؛ چرا که موقعیت اجتماعی ویژه‌ای دارند و مسلما زیر ذره‌بین مخاطب‌ ها و رسانه‌ ها هستند. محمدزاده هم دنبال متفاوت دیده شدن است، او بسیار پرانرژی ظاهر می‌ شود و حرکات بدنی فراوانی هم دارد.

فیلم های موفق

هفت فیلم موفق نوید محمدزاده : عصبانی نیستم 1392 – ناهید 1393 – ابد و یک روز 1394 – خفگی 1395 – خشم و هیاهو 1394 – بدون تاریخ بدون امضا 1395 – لانتوری 1394

ازدواج

نوید محمدزاده هنوز ازدواج نکرده و مجرد است. در این میان شایعه شده بود نوید محمدزاده با یکی از بازیگران معروف ازدواج کرده است.

حرفهای جنجالی نوید محمدزاده: هر چی دلم بخواد می پوشم!

برنامه این هفته سی و پنج میزبان بازیگر جوان و جنجالی این روزهای سینمای ایران یعنی نوید محمدزاده است که همه ی گلایه هایش را بی تعارف بیان کرده است.

به گزارش سینماسینما، نوید محمد‌زاده ستاره ی این روزهاى سینماى ایران که با فیلم توقیف شده عصبانى نیستم مطرح و شناخته شد و هم اکنون با “ابد و یک روز” و “لانتورى” به اوج شهرت رسیده ؛حرف های متفاوتی در برنامه اینترنتی سی و پنج گفته است. محمدزاده از نحوه ورودش به سینما، حواشی عدم تعلق سیمرغ در جشنواره برای فیلم “عصبانى نیستم” و مواجهه ناگهانى‌اش با شهرت می گوید.

گوشه ای از صحبت های نوید محمدزاده در برنامه ۳۵ :

نوید محمدزاده در این مصاحبه صحبتهایش را در مورد سیمرغی که باید به او داده می شد اما به رضا عطاران رسید، شروع کرد و گفت : دو شب قبل از اختتامیه با حرف­هایی که به گوش­م می رسید می­دانستم سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم «عصبانی نیستم» به من می­‌رسد. فردای آن شب وقتی برای آخرین اکران فیلم در جشنواره به سینما فرهنگ رفته بودم، بین سینماگران حرف­‌هایی با این مضمون که حق­ش را خوردند و … می‌­شنیدم . من آن شب متوجه منظورشان نبودم و با خود می­‌گفتم حق کی را خوردند؟ اما این­طور پیچیده بود که «عصبانی نیستم» نباید جایزه بگیرد. از طرفی به من دلداری می­‌دانند و می­‌گفتند آقایان ایوبی، حیدری و کیومرث مرادی در تلاش‌اند تا تو جایزه‌­ات را بگیری و من همچنان متعجب و مبهوت بودم. روز اختتامیه نیز دوستی از دبیرخانه جشنواره به من زنگ زد و گفت مشکل حل شده است و تو امشب جایزه­‌ات را می­گیری.یک ربع بعد از این تماس رضا درمیشیان کارگردان «عصبانی نیستم» در تماسی تلفنی به من گفت ما باید امضا بدهیم که از جشنواره انصراف داده­‌ایم. آن­جا بود که گفتم جایزه را به من ندهند اما برای این که از حق­م بگذرم از من سندیت نخواهند. من چه چیزی را باید امضا می­‌کردم؟ امضا می­‌کردم که جایزه‌­ام را نمی­‌خواهم؟ من از نوجوانی جلوی آینه تمرین سیمرغ گرفتن می­‌کردم و در بیست و هفت سالگی به من گفتند سیمرغی که با ۷ رای از ۷ داور گرفته­‌ای را نباید بخواهی. آن روز تلخ­‌ترین روز زندگی کاری من بود. پیراهن و کت اتو شده‌­ام برای رفتن روی سن و گرفتن جایزه بر در خانه ماند و اشک­های من بی‌اختیار سرازیر بود. ساعت شش آن روز همه چیز تمام شد و بدون امضا کردن، رضایت ما را گرفتند و گروه فیلم انصرافی تحمیلی داد. سیمرغ برای ما نبود چه امضا می­‌کردیم و چه امضا نمی‌کردیم. آن شب برای این که حالم خوب شود  تئاتری را روی صحنه بردم و به جای تشویق در سالن اختتامیه جشنواره فجر، تشویق تماشاگران تئاتر را دیدم.

به گفته محمدزاده از عوامل فیلم خواسته می‌شود به نفع سینما سکوت کنند: «ما سکوت کردیم اما چه نفعی داشت؟ «خانه پدری»، «خانه دختر» و «رستاخیز» هم توقیف شدند. گفتند اگر سکوت کنید و جایزه­‌تان را نگیرید، اکران می­‌شوید، دو سال گذشت  و اکران نشدیم. در بیست و هفت سالگی سینما کاری با من کرد که مانند یک فرد چهل ساله پخته شدم.

نوید محمدزاده در مورد علت اکران نشدن فیلم « من عصبانی نیستم » گفت : اما قسم می­خورم نمایش عمومی آن هیچ اتفاقی را به دنبال نخواهد داشت. «عصبانی نیستم» فیلم محبوبی است و در صورت اکران فروش بالایی خواهد داشت و شاید این موضوع هم برخی را ناراحت می­‌کند.

محمدزاده در ادامه گفت‌وگویش درباره آغاز همکاری‌اش با درمیشیان توضیح می‌دهد. به گفته این بازیگر، درمیشیان تمام تئاترهای او را تماشا کرده و اصلا نقش نوید در فیلم «عصبانی نیستم» را برای او نوشته بود: «از طرفی باران کوثری هم فیلمنامه را خوانده بود و به من می­‌گفت در یک فیلمنامه نقشی وجود دارد که انگار به تو تعلق دارد اما نمی­‌دانم چطور به کارگردانش بگویم و من هم نمی­‌دانستم کارگردان کیست. خارج از این صحبت‌ها وقتی فیلم «بغض» درمیشیان را دیدم با خود می­گفتم من بازیگر این کارگردان هستم و از نوع دکوپاژ و قصه و کارش لذت می­بردم.»

در نهایت باران کوثری و رضادرمشیان متوجه می‌شوند هر دو به طور همزمان یک نفر را برای بازی در این نقش درنظر گرفته‌اند: «این فیلم اولین نقش اصلی من در سینما بود و با این حال درمیشیان گفت فیلمنامه را بخوان و اگر دوست داشتی کار کن. همان شب فیلمنامه را خواندم و ساعت چهار صبح به او زنگ زدم تا همدیگر را ببینیم، وقتی فیلمنامه را خواندم دیوانه شدم و نمی‌توانستم صبر کنم.»آن‌طور که این بازیگر توضیح می‌دهد درمیشیان از زمان تولید «عصبانی نیستم» به فکر ساختن «لانتوری» بوده است و همان زمان هم به او برای بازی در این فیلم پیشنهاد داده است، او درباره نقشش در این فیلم این‌طور توضیح می‌دهد: «در «لانتوری» نقش فردی را بازی می­کنم که بخش دردناکی از جامعه است و ما با هدف کمک به این جامعه و رفع آن خشونت فیلم را ساختیم. البته خشونت در جامعه به گروه خاصی تعلق ندارد و حتی در فرهنگی­‌ترین جایگاه مملکت دیده می‌­شود. جایی که قلم به دست می­‌گیرند و به سینما توهین می­‌کنند. من برای رفع این خشونت‌ها تلاش می­کنم فیلم­‌هایی بازی کنم که مسائل اجتماعی را مطرح می‌کند. دوست دارم لانتوری آنقدر بفروشد که پول «عصبانی نیستم» و «لانتوری» و حتی پول فیلم‌های بعدی رضا درمیشیان هم در بیاید. من و باران کوثری و رضا درمیشیان از کار با هم لذت می­‌بریم و حالمان خوب است و هرچقدر افرادی در این مورد انتقاد کنند برایم مهم نیست.»

بازیگر فیلم « سیزده »سال گذشته اولین سیمرغش را برای بازی در اولین فیلم بلند سیعد روستایی یعنی «ابد و یک روز» گرفته، فیلمی که او از یک سال پیش از نمایشش می‌دانسته است که می‌درخشد: «سعید روستایی از اول آن نقش را برای من نوشته بود. من با روستایی رفاقت زیادی دارم و از فیلمسازانی است که خط فکری­‌مان یکی است. او کسی است که به مرور زمان تغییر مثبت و آگاهانه­‌ای را وارد سینما کرد. ما در «ابد و یک روز» مثل یک خانواده واقعی در کنار هم زندگی می­‌کردیم و هنوز هم ارتباط­ مان حفظ شده است. در سکانسی که من را برای بردن به کمپ از پله­‌ها پایین می­‌آوردند همه عوامل و پشت صحنه گریه می‌کردند.»او به نکته جالبی درباره لحظه‌ای که جایزه بهترین نقش مکمل مرد برای این فیلم به او تعلق می‌گیرد، اشاره می‌کند: «وقتی جایزه «ابد و یک روز» را در جشنواره سی و چهارم گرفتم آقای ایوبی گفتند خدا را شکر ما دیگر به تو بدهکار نیستیم. من ایشان را خیلی دوست دارم اما می­‌گویم شما به من سیمرغ «عصبانی نیستم» را بدهکارید چرا که هر فیلم جای خود را دارد. وقتی برای گرفتن سیمرغ «ابد و یک روز» در جشنواره سی و چهار به روی سن رفتم یک دقیقه سکوت کردم و آن سکوت از سر احساسات نبود. سکوت من به خاطر «عصبانی نیستم» بود. از این که پیمان معادی برای «ابد و یک روز» جایزه نگرفت هم ناراحتم.»

محمدزاده همچنین درباره همکاری با هومن سیدی نیز توضیح کوتاهی می‌دهد و می‌گوید: «وقتی «آفریقا» را دیدم فیلم­سازی او را تحسین کردم و دوست داشتم برای او بازی کنم چرا که او فیلمسازی‌ست که می­‌داند چه می­‌خواهد. بعد از یک هفته و به طور اتفاقی برای بازی در تئاترش به من پیشنهاد داد و پس آن هم با فیلم های «سیزده» و «خشم و هیاهو» همکاری خود را ادامه دادیم.»محمدزاده در بخش پایانی صحبت‌هایش درباره شهرت و این‌که انتظار آن را داشته صحبت می‌کند و به برخی حرف‌ها درباره خودش واکنش نشان می‌دهد و می‌گوید: «بعضی حرف‌ها را می­‌شنوم که ناراحت می­‌شوم و نادیده می­‌گیرم، درباره من می­‌گویند فرد عصبی­‌ای هستم، اما این یک کلی­ گویی است. «لانتوری»، «ابد و یک روز» و «خشم و هیاهو» سه فیلمی هستند که من در آن­ها سه نوع پرخاشگری متفاوت را بازی کردم و این کار بسیار سختی است. در فیلم جدیدم هم که کار برادران جلیلوند است نقشم به طبقه پایین اجتماعی تعلق دارد اما این باعث نمی­‌شود افرادی با ندیدن تفاوت فیلم­‌های من تلاش ۱۳ ساله‌­ام را زیر سوال ببرند.