هاله تقدس، برای فرار از نقدِ رئیسی:
آیا مردم حق ندارند کارنامه دولت رئیسی را نقد کنند؟
رئیسی مثل همه انسان‌ها، میراث خوب و بد دارد. اینکه احترام فرد از دنیا رفته را محفوظ داشته و در شرایطی که امکان دفاع از خود را ندارد کمتر نقدهایی انجام شود که نیازمند پاسخگویی خود فرد هستند، به لحاظ اخلاقی نیکو و پسندیده است. اما در ساحت سیاست او رئیس یک دولت بود. دولتی که صبح تا شام برای ما ملت تصمیم گرفته بود. آیا مردم حق ندارند کارنامه این فرد (یا بهتر بگوییم) کارنامه دولت او را نقد کنند؟
تیم دولت اگر کارنامه عملکرد خود را قابل دفاع می‌داند، به جای کشیدن هاله تقدس به تن دولت و ابراهیم رئیسی، راه را برای نقد منصفانه باز کرده و از آن استقبال کند
محمدپوریا بهشتی در امتداد نوشت: به نظر می‌رسد بازماندگان دولت ابراهیم رئیسی برای فرار از «زنگ حساب» عملکرد خود، با کشیدن هاله‌ای از تقدس و مخفی شدن پشت نام «شهید آیت الله رئیسی»، به دنبال ایجاد فضایی هستند که امکان عدم پاسخگویی آن‌ها را فراهم کند.
علی نادری مدیر عامل ایرنا شنبه شب پنجم خرداد ۱۴۰۳ در گفت وگوی تلویزیونی با بیان اینکه «دولت شهید آیت الله رئیسی دولت معیار بود»، گفته است: «رئیس جمهور در مقابله با ساختارهای فسادزا برنامه ریزی کرد و بزرگترین کارزار ضدفساد را در دهه های اخیر در جمهوری اسلامی به ثمر رساند.»
او البته پاسخ نمی‌دهد که در این «دولت معیار»، تکلیف اولین وزیر درجمهوری اسلامی که در کمتر از سه سال فعالیت به زندان محکوم شد، چه می‌شود؟ او و سایردولتمردان در مورد انتصاب‌های فامیلی همین وزیر و پرونده فساد چای دبش سکوت می‌کنند و کارنامه عملکرد فسادستیزی را نشان مردم نمی‌دهند.
حتی تا قبل از آنکه قوه قضائیه نام وزیر کشاورزی دولت رئیسی را اعلام کند، آن‌ها همه تقصیرها را متوجه بیرون دولت می‌کردند.
این دسته با زدن هاله تقدس به کسی که در حین خدمت از دنیا رفت، تلاش می‌کنند تا از زنگ حساب بدون پاسخگویی عبور کنند. زنگ حسابی که در آن در مورد وعده‌های آن‌ها جواب درست مطالبه می‌شود.
وعده‌هایی که برای ساخت مسکن و ایجاد تحول در کشور دادند به کجا رسید؟ وعده‌هایی که بعد از پیوستن به بریکس و شانگهای دادند چه شد؟ برجام را که چک نقد نشده معرفی می‌کردند و مدعی بودند می‌توانند آن را نقد کنند، به کجا رسید؟
رئیسی مثل همه انسان‌ها، میراث خوب و بد دارد. اینکه احترام فرد از دنیا رفته را محفوظ داشته و در شرایطی که امکان دفاع از خود را ندارد کمتر نقدهایی انجام شود که نیازمند پاسخگویی خود فرد هستند، به لحاظ اخلاقی نیکو و پسندیده است. اما در ساحت سیاست او رئیس یک دولت بود. دولتی که صبح تا شام برای ما ملت تصمیم گرفته بود. آیا مردم حق ندارند کارنامه این فرد (یا بهتر بگوییم) کارنامه دولت او را نقد کنند؟
به خوبی روشن است که تیم دولت تلاش می‌کنند از سوگواری مردم برای استمرار حضورشان در پاستور کمپین سیاسی بسازند. تا آنجا که حتی صدای رسانه‌های نزدیک به این جریان (از جمله مشرق) در آمده و خبر از «گعده شبانه» در شب درگذشت ابراهیم رئیسی می‌دهند. آنجا که مشرق می‌نویسد «هنوز ساعتی از اعلام سقوط بالگرد رئیس‌جمهور و همراهانش نگذشته که برخی چون اصحاب سقیفه در گعده‌های شبانه جمع شده و با کمک شبکه‌های رسانه‌ای مرتبط ستادهای انتخاباتی خود را راه‌اندازی کردند، این تلاش زودهنگام حتی به رسانه ملی (صداوسیما) نیز کشیده شده و آن‌چنان پررنگ بود که صدای کارشناسان سیاسی را درآورد.»
شایسته‌تر این است که تیم دولت اگر کارنامه عملکرد خود را قابل دفاع می‌داند، به جای کشیدن هاله تقدس به تن دولت و ابراهیم رئیسی، راه را برای نقد منصفانه باز کرده و از آن استقبال کند. در سایه این نقد آن‌ها نیز می‌توانند کارنامه عملکرد خود را بیشتر و بهتر به مردم معرفی کنند. مشروط به اینکه واقعا خود را صاحب کارنامه بدانند.