دعواهای شورای شهر تهران، گروکشی‌های هیئت رئیسه مجلس است/ مبادله با چین چرا باید در امارات صورت بگیرد؟
زاکانی ترجیح داد تا از تیم شانا (شورا ائتلاف نیروهای اصولگرا) خارج شود و به یاران دست دوم دولت در لیست «اَمنا» نزدیک شود. حالا پس لرزه‌های این اتفاقات در شهرداری با بالا زدن پرونده‌های متعدد در حال رونمایی است/ به نظر می‌رسد همه این دعواها گروکشی‌های پیش از انتخابات هیات رئیسه مجلس باشد. در صورتی که آنها بتوانند در محافل خلوت و به دور از چشم مردم به تفاهمی دست پیدا کنند، دیگر برایشان نه وام‌های چندصدمیلیونی اهمیت دارد و نه قراردادهای چند میلیارد یورویی
اگر شهرداری نگران لو رفتن مسیر انتقال پول اتوبوس‌ها است، چرا آن را در همان چین معامله نمی کند و قرار است معامله از طریق شرکت واسطه در امارات معامله شود؟
امتداد نوشت: روز سه شنبه ۱۸ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ صحن شورای شهر بعد از دو هفته تنش و درگیری شاهد اشک‌های مهدی چمران بود. اشک‌هایی که برای التماس به سایر اعضای شورای شهر ریخته شد تا بگوید: «دست از اختلاف بردارید». اختلافاتی که به دنبال شکاف بر سر انتخابات مجلس در حوزه انتخابیه تهران در سال 1402 رخ داد.
زاکانی ترجیح داد تا از تیم شانا (شورا ائتلاف نیروهای اصولگرا) خارج شود و به یاران دست دوم دولت در لیست «اَمنا» نزدیک شود. حالا پس لرزه‌های این اتفاقات در شهرداری با بالا زدن پرونده‌های متعدد در حال رونمایی است.
از یک طرف روشن می‌شود که شهرداری به تعدادی از مدیرانش وام‌های کلان چند صد میلیونی پرداخت کرده و از سوی دیگر قرارداد دومیلیارد دلاری خرید اتوبوس از چین افشا می‌شود. قراردادی که دولت می‌توانست با پول آن یک خط تولید اتوبوس برقی راه اندازی کند.
توجیه تیم شهرداری در ابتدا این بود که قرارداد محرمانه است و شهرداری از افشاکنندگان شکایت خواهد کرد. اما حالا مهدی چمران عقب نشینی کرده و به رسانه‌ها می‌گوید: «این قرارداد محرمانه است، اما برای اعضا محرمانه نیست، اگر رئیس شورا نامه ارسال کند تا در اختیار اعضای شورا قرار بگیرد، باید ارائه شود و حق اعضای شوراست که قرارداد را دریافت کنند. خرید اتوبوس محرمانه نیست، اما انتقال پول‌ِ آن مسائلی دارد و به ویژه پولی که برای این بخش در نظر گرفته شده است.»
دیروز صحن شورا متشنج بود. تشنجی که باعث شد چمران برای کوتاه آمدن دو طرف «اشک» بریزد. رفتار شهرداری به نوعی است که ظاهرا نمایندگان اصولگرای شورای شهر را به حساب نمی‌آورد. این رفتار آنها را آزرده کرده است. قراردادهای شهرداری محرمانه بسته می‌شود و یا در مورد آخر وقتی عضو شورای شهر می‌خواست از منطقه 17 بازدید کند، شهردار منطقه و مسئولان آن حاضر به حضور نشدند.
بر همین اساس است که اعضای شورای شهر خواهان کشاندن زاکانی به صحن علنی شورا هستند. سوالات و ابهامات زیادی در مورد قرارداد دو میلیاردی شهرداری با طرف چینی مطرح است. از جمله اینکه؛ اگر شهرداری نگران لو رفتن مسیر انتقال پول اتوبوس‌ها است، چرا آن را در همان چین معامله نمی کند و قرار است معامله از طریق شرکت واسطه در امارات معامله شود؟
معامله کردن در امارات درحالی که زیر نظر وزارت خزانه‌داری آمریکا فعالیت می‌کند، با کدام انگیزه صورت گرفته است؟ قرار است معامله از دید چه کسی پنهان شود؟ مردم ایران یا خزانه‌داری آمریکا؟ اگر قرار است مردم از آن مطلع نشوند که راه درستی را انتخاب کردند. وقتی توافق در امارات صورت می‌گیرد مردم نه از مفاد آن مطلع می‌شوند و نه از پورسانت های احتمالی رد و بدل شده آن. اما اگر قرار بود از دید آمریکا مخفی بماند، چرا معامله در همان چین و به صورت مستقیم صورت نمی‌گیرد؟
با این همه به نظر می‌رسد همه این دعواها گروکشی‌های پیش از انتخابات هیات رئیسه مجلس باشد. در صورتی که آنها بتوانند در محافل خلوت و به دور از چشم مردم به تفاهمی دست پیدا کنند، دیگر برایشان نه وام‌های چندصدمیلیونی اهمیت دارد و نه قراردادهای چند میلیارد یورویی.