سید محرومان و جت شخصی / آیا واردات جت شخصی ایراد دارد؟ 

در شرایطی که دولت ارز برای واردات دارو، ماشین‌آلات و خودرو ندارد، با کدام ارز قرار است «جت شخصی» وارد شود؟ 
 

 داوود حشمتی در امتداد نوشت:

اگر روزگاری «دور دور کردن»‌ در خیابان اندرزگوی تهران با انتقاد همراه بود، حالا به همت دولت رئیسی شاهد دور دور کردن با جت شخصی در آسمان خواهیم بود.

ماجرای آزاد شدن خرید «جت شخصی» یکبار دیگر نشان داد، دولت ابراهیم رئیسی که دم از فقرا می‌زد، اتفاقا دلش بیشتر طبقه مرفه جامعه می‌تپد. در شرایطی که دولت ارز برای واردات دارو، ماشین‌آلات و خودرو ندارد، با کدام ارز قرار است «جت شخصی» وارد شود؟ البته که دولت از این مساله ناراحت نیست که ارز خود را به قیمت بازار آزاد (یا همان ارز تلگرامی که به آن انتقاد می‌کردند) به پولدارهای جامعه بفروشد. به این ترتیب هم دولت سود می‌کند، هم این افراد می‌توانند به مراد دلشان برسند و با جت شخصی خودشان دوردور کنند.

مردمی که هر روز چرتکه می‌اندازند که به چه ترتیب از یارانه و کالابرگ استفاده کنند. همان جماعتی که به رئیسی رای دادند و فکر می کردند او «سیدمحرومان» است، حالا چشم به آسمان می‌دوزند و دور دور کردن با جت شخصی را تماشا خواهند کرد.

آیا واردات جت شخصی ایراد دارد؟ در یک اقتصاد سالم و بدون بحران، نه تنها وارد کردن، بلکه ساختن و داشتن جت شخصی حتما به پیشرفت اقتصاد کمک می کند. اما در اقتصادی که همه چیز وابسته به ارز است و ارز در اختیار دولت، وارد کردن «جت‌شخصی» با کدام ارز قرار است صورت بگیرد؟

برخی معتقدند: «خب، جت‌ها می‌تواند با ارز شخصی وارد شود». اما کدام تاجری در خارج از ایران فعالیت می‌کند و ارز حاصل از درآمدش در خارج را حاضر است تبدیل به جت‌شخصی کند و به جای آسمان اروپا، در آسمان ایران با آن پرواز کند؟ طبیعی است که این ارز باید حاصل از کسب و کاری در داخل باشد.

براساس اطلاعاتی که سایت «روزگار خودرو» منتشر کرده همین حالا حدود ۲۵۰ هواپیمای سبک در کشور وجود دارد که برخی در جهت اجاره برای تفریح یا مسافرت استفاده می‌شود. اما دقت کنید این هواپیماها، جت شخصی که مشخصات اشرافی دارند، نیست.

جت‌های شخصی نماد یک سبک زندگی است و معنای مشخص دارد. درست به مانند ماشین «رولز رویس» و باز یکبار دیگر تاکید کنیم که در اقتصادی سالم و معمولی داشتن نمادهایی مانند «جت شخصی و رولز رویس» می‌تواند قابل فهم باشد. اما در شرایطی که مردم برای خرید خودرو 206 باید زار و زندگی خود را بفروشند تا 100 میلیون تومان ودیعه دولت را فراهم کنند. بعد در سامانه جامعه خودرو ثبت نام کنند و دست آخر هم نتوانند یک خودرو داخلی که مدل آن متعلق به دهه 70 است خریداری کنند، صحبت از واردکردن جت شخصی، انگشت در چشم ملت کردن است.

ملتی که براساس همین آمارهای منتشر شده ۷۰ درصد سفرهای نوروزی‌ آن‌ها کاسته شده و در آستانه تابستان تن و بدنشان برای افزایش اجاره خانه،‌ به لرزه افتاده‌است.

در چنین شرایطی خبر مجوز «جت شخص» درد کسانی را دوا می‌کند که اتفاقا در این سال‌ها مردم را در تحریم‌ها نگه داشتند و خودشان از سفره تحریم‌ها منفعت بردند. آنقدر منفعت بردند که سوار شدن بر خودروهای 20 میلیاردی هم آن‌ها را راضی نمی‌کند. آن‌ها جت می‌خواهند. پرنده‌ای که وقتی در هوا پرواز کرد، دودش را در چشم مردم فقیر فرو کند. و این نتیجه تدبیر و تجربه دولت رئیسی است که به نابرابری بیشتر درجامعه دامن می زند. به جرات می‌شود گفت: تاثیر این نابرابری بر مردم قطعا بیشتر از تحریم‌ها خواهد بود.