روزنامه هم میهن نوشت:

اتفاقاً شجاعت آقای وزیر در سرکشی به توالت‌های مسجد و صحبت‌کردن درباره آنها را باید ستود. با کمی جست‌وجو می‌توانید نمونه‌های دیگری از بازدید ایشان را از دستشویی‌ها پیدا کنید و ببینید. 

در یک سایت تاریخی، وزیر با تاسف سر تکان می‌دهد و از اینکه وضعیتی چنین اسفبار می‌بیند؛ شرم‌باد و خجالت دارد می‌گوید.

وزیر میراث در حوزه‌ای وارد شده که هیچ مدیری پیش از او چنین نکرده است. مدیران ما، خود را در جایگاهی چنان رفیع می‌بینند که امکان ندارد خود را آلوده چنین مباحثی کنند. دفاتر آنها توالت‌هایی اختصاصی و لابد با امکانات ویژه دارد که فقط شخص ایشان مجاز به استفاده از آن هستند.

گردشگران هیچ، خود ما مردم نیاز به توالت پاکیزه و مرتب و با شکل و شمایلی متناسب نداریم؟ حقیقتاً وضعیت سرویس‌های عمومی، شایسته جایگاه انسانی است؟ وضعیت نگهداری و ترمیم‌های اماکن و بافت‌های تاریخی را که می‌دانیم در چه شرایط وحشتناکی است، اما اگر این وزارتخانه به وظایف خود در این حوزه عمل کند، کاری شایسته و مهم برای مردم انجام داده است.