جنگ در غزه، جنگ‌طلبان در تهران!
آنچه که در این بین نیازی به توضیح و تفسیر ندارد، وضعیت ساکنان غزه است که در شرایط غیرجنگی هم اوضاع مناسبی نداشتند
اگر اسرائیل تمایل داشته باشد که جنگ را به سمت لبنان سوق دهد، ایران هم وارد این معرکه خواهد شد
گروه سیاسی- حجت‌الاسلام پناهیان، واعظ پرحاشیه نزدیک به جریان انقلابی طی سخنانی اعلام کرد که: «آموزش و پرورش ما طی 40 سال گذشته نتوانسته آموزش دهد که زندگی ما گره خورده به مظلومین دنیا.»
شاید برای همین هم باشد که برخی افراد با در دست داشتن پرچم‌های حزب‌الله و فلسطین به صورت نمادین به سمت مرز خسروی حرکت کرده‌اند تا آنگونه که خبرگزاری‌ها گزارش داده‌اند، حمایت خود از مردم غزه را نشان دهند.
هفته گذشته هم رسانه‌ها خبر دادند که تعدادی از دانشجویان انقلابی با حضور در فرودگاه مهرآباد برای حضور در غزه اعلام آمادگی کرده و خواستار صدور مجوز برای اعزام به غزه و جبهه های مقاومت بودند.
اما این دانشجویان که تعداد آن‌ها کمتر از 40 نفر گزارش شده، پس از سر دادن شعارهایی در همبستگی با گروه‌های مقاومت، به خانه‌هایشان برگشتند.
خبرگزاری فارس هم امروز خبر داد که تاکنون بیش از ۴ میلیون و ۸۰۰ هزار ایرانی برای اعزام به غزه اعلام آمادگی کرده‌اند و منتظر مجوزهای لازم هستند.
خبرگزاری فارس اما خودش هم پیش از این دو کمپین در همین رابطه را ایجاد کرده بود. در متن یکی از این پویش‌ها آمده: «با توجه به آغاز عملیات «طوفان‌الاقصی» دفاع زمینی گروه حماس در مقابله با صهیونیست جهانخوار که مورد استقبال همه مردم آزاده جهان قرار گرفته است، از مسئولان خواهشمندیم با اعزام جوانان داوطلب برای جنگ با شیاطین زمینی موافقت نمایند.»
همه این موارد، طی روزهای گذشته توجه بسیاری از کاربران در شبکه‌های اجتماعی را به خودش جلب کرده. برخی از کاربران نوشتند که: «اگر این افراد واقعاً عاشق مبارزه با اسرائیل هستند چرا اجازه؟ به راحتی می‌توانند در نوار غزه حضور پیدا کنند. برخی دیگر هم مدعی شدند که این افراد چطور برای برپایی تجمع و حمله به سفارت از کسی اجازه نمی‌گیرند اما برای اعزام به جنگ دنبال مجوز هستند؟»
اما مقامات رسمی کشور می‌گویند قصد نداریم وارد معرکه جنگ شویم. سردار محمدجعفر اسدی فرمانده اسبق مستشاران نظامی ایران در سوریه در برنامه «به افق فلسطین»، در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه واکنش ایران به اوضاع غزه چیست؟ گفت: ما بنا نیست در جایی کار نظامی انجام دهیم اما در هر جای کره زمین به مظلومین کمک فکری می‌دهیم.»
اما نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد هفته پیش صراحتاً اعلام کرد که اگر اسرائیل قصد حمله به ایران، منافع و اتباع آن را نداشته باشد، تهران هم در درگیری این کشور با حماس مداخله نخواهد کرد.
با این اوصاف به نظر می‌رسد خط قرمز جمهوری اسلامی در این کارزار، حزب‌الله لبنان باشد. اگر اسرائیل تمایل داشته باشد که جنگ را به سمت لبنان سوق دهد، ایران هم وارد این معرکه خواهد شد. رسانه‌های دنیا هم پیش‌بینی کرده‌اند که در صورت این اتفاق، آتش این جنگ دامن همه کشورهای خاورمیانه را خواهد گرفت.
اما آنچه که در این بین نیازی به توضیح و تفسیر ندارد، وضعیت ساکنان غزه است که در شرایط غیرجنگی هم اوضاع مناسبی نداشتند. اسرائیل به آن‌ها هشدار داده که غزه را ترک کنند اما مردم این منطقه بارها گفته‌اند که جایی برای رفتن ندارند. مصر هم طی روزهای گذشته اعلام کرده که نمی‌تواند به مردم غزه پناه دهد. سیسی مدعی شده که فرستادن فلسطینی‌ها به داخل خاک مصر به معنای «پایان رویای کشور فلسطین» خواهد بود و نمی‌تواند یک راه‌حل باشد.
اما امروز در وانفسای جنگ، علیرغم نظر رهبری که تلویحا ایران را از جنگ غزه کنار می‌کشید، چرا هماوردطلبی و تقاضای اعزام به جنگ، پاسخ مناسبی دریافت نمی‌کند؟
اگر فلسطین تصمیم به مذاکره بگیرد و با توجه به شرایط غیرانسانی مردم نوار غزه، خواهان صلح باشد، جنگ‌طلبان تهران چه واکنشی خواهند داشت؟
آیا خیابانی کردن سیاست و شعارهای مردم پسند، می‌تواند دولت‌ها را در مسیر غیرقابل بازگشت قرار دهد؟ دولتی که تحت فشار شعارها و افکار عمومیِ تهییج شده قرار گرفته باشد، چگونه خواهد توانست مذاکرات دیپلماتیک و برد_ برد را پیش ببرد؟