شیوع بیماری عصبی کشنده در پرو/ دنیا در خطر است؟

در پی بروز ناگهانی و عجیب سندرم گیلن باره در پرو، این کشور شرایط اضطراری اعلام کرد. این تصمیم با هدف افزایش اقدامات پیشگیرانه، نظارتی و واکنشی برای وضعیت خطرناک این بیماری عصبی صادر شد.

سزار وی اسکوئز، وزیر بهداشت پرو، پس از صدور هشداری در این رابطه، خواستار اعلام وضعیت اضطراری شد.

سندرم گیلیان باره چیست؟

سندرم گیلن باره یک اختلال نادر و خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به اعصاب محیطی حمله می کند. ضعف عضلانی، بی حسی و گزگز تنها تعدادی از علائمی است که می تواند در نتیجه این آسیب عصبی ایجاد شود. این علائم معمولاً از پاها شروع شده و به سمت سایر مناطق بدن می رود.

علائم سندرم گولیان بار چیست؟

مهمترین علائم سندرم گیلن باره عبارتند از: احساس سوزن  سوزن شدن در انگشتان دست، انگشتان پا، مچ پا، مچ دست و گاهی اوقات حتی بازوها و صورت.

ضعف در پاها که به قسمت بالایی بدن گسترش می یابد و به طور بالقوه منجر به ناتوانی در راه رفتن یا بالا رفتن از پله می شود، در این بیماران شایع است.

در موارد نادر، افراد مبتلا ممکن است در صحبت کردن، جویدن یا بلع مشکل داشته باشند.

بیماران همچنین ممکن است از دوبینی یا ناتوانی در حرکت چشم رنج ببرند.

درد شدید، که می تواند به صورت درد، تیر کشیدن یا گرفتگی توصیف شده و اغلب در شب بدتر می شود.

چالش های کنترل مثانه و عملکرد روده

ضربان قلب سریع

فشار خون پایین یا بالا

مشکلات تنفسی.

ضعف در عضلات

باید توجه داشت که در شرایط شدید، گیلن باره ممکن است منجر به فلج یا حتی مرگ شود و اکثر افراد مبتلا به این بیماری برای درمان نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند.

 در حالی که علت دقیق سندرم گیلن باره ناشناخته است، گزارش ها نشان می دهد که دو سوم بیماران علائم عفونت مانند کووید-۱۹، عفونت های گوارشی یا ویروس زیکا را در شش هفته قبل از شروع این اختلال گزارش داده اند.

این عارضه می تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد، اما در بزرگسالان و مردان شایع تر است. اگرچه علت واقعی سندرم گیلن باره ناشناخته است، اما اغلب توسط عفونت ‌هایی ایجاد می‌شود که معمولاً توسط یک باکتری به نام Campylobacter jejuni  شکل می گیرند.

چه مدت طول می کشد تا بیمار بهبود یابد؟

اکثر بیماران در عرض دو تا سه هفته بهبود می یابند، اما برای برخی ممکن است این روند درمانی چندین سال طول بکشد. در حالی که برخی از افراد ممکن است به طور کامل از بیماری بهبود یابند، درصد کمی به دلیل آسیب برگشت ناپذیر عصبی دچار ضعف مزمن، بی حسی یا خستگی دائم می شوند.