محمدجواد حقشناس عضو حزب اعتماد ملی در گفتگو با مستقل:
طیف تندرو از سال ۷۵ تلاش میکردند که دولتِ امروز را ایجاد کنند
حقشناس میگوید: گروه تندرو در ایران بعد از ۲۵ سال برنامهریزی و تلاش توانستند به آنچه میخواستند برسند، این برنامهها هم از سال ۷۵ از سوی برخی چهرهها و طیفهای سیاسی تندرو شروع شد.
سرویس سیاسی مستقل: نمایندگان تندروی مجلس شورای اسلامی در ادامه «ماراتن سیاسی» خود این بار از طرح رونمایی کردند که در پی آن روابط ایران با «انگلستان»، «فرانسه» و «آلمان» کاملا قطع خواهد شد.
در وضعیتی که همچنان برای برونرفت از وضعیت کنونی و چالشهایی که مانع توسعه ایران شده است، نیاز به احیای برجام داریم، نمایندگان طیفهای تندرو در ایران بهدنبال راههایی برای قطع رابطه کامل با جهان هستند.
این در حالی است که «نگاه به شرق» دولت رئیسی هم تاکنون نتوانسته نتیجه محسوسی داشته باشد. در واقع باید بگوییم که دیپلماسی منفعل دولت سیزدهم را باید ریشه گرفته از آرمانگرایی طیف خاصی بدانیم که به نظر برخی کارشناسان از سال 76 بهدنبال یکدست کردن حاکمیت هستند. اگر به ادبیات دولت، مجلس شورای اسلامی، مجمع تشخیص مصلحت و ... نگاهی بیندازیم میبینیم که نوع واکنشها تغییر چندانی نکرده و حتی از همان ادبیات و جملات استفاده میکنند.
«محمدجواد حق شناس»، تحلیلگر مسائل سیاسی در گفتوگو با مستقل در پاسخ به این سوال که چنین ادبیاتی از سوی نمایندگان مجلس که در روزهای اخیر افزایش یافته است از کجا آغاز شده و به کجا ختم خواهد شد؟ اظهار داشت:
پیش از هرچیز باید به این موضوع اشاره کنیم که این دیالوگها و برنامهها از سال 75 از سوی برخی چهرهها و طیفهای سیاسی تندرو شروع شد و بعد از اینکه در انتخابات «دوم خرداد» با حضور حداکثری جامعه در انتخابات، شکست خوردند بار دیگر با سرمایهگذاری بر روی «محمود احمدینژاد» با پیروزی در انتخابات ۸۴ به صحنه سیاسی ایران بازگشتند. ولی احمدینژاد در نهایت نتوانست انتظاراتشان را برآورده کند. بهخصوص در دولت دهم که راه خود را بهصورت کامل تغییر داد و به سمت دیگری رفت.
در دولت یازدهم و دوازدهم هم نتوانستند جایی در ساختار سیاسی ایران داشته باشند ولی در دو انتخابات گذشته مجلس و ریاست جمهوری توانستند به ماراتن خود در عرصه سیاست باز گردند. حالا جریان رادیکال سیاسی ایران توانسته در یک موقعیت مناسب یک حکمرانی یکدست را در اختیار داشته باشد. اگر چنین ادبیاتی از سوی آنها مطرح میشود نباید تعجب کنیم چون آنها همواره چنین اهداف و ادبیاتی را دنبال میکنند.
این چهره اصلاحطلب با اشاره به تفاوت ادبیات نمایندگان مجلس شورای اسلامی با خواسته جامعه ادامه میدهد:
ادبیات برخی نمایندگان مجلس نشانگر فاصله مردم و مجلس است. در اعتراضات اخیر مردم مطالبات خود را بهصورت شفاف بیان کردند ولی در مقابل مشاهده میکنیم مجلسیها بیش از آنکه به خواست و نظر شهروندان توجهی داشته باشند خواستهها و آرمانهای خود را در دستور کار قرار دادهاند.
البته باید به این موضوع هم اشاره کنیم که انتخاباتی با حداقل شرکتکنندگان در قالب انتخابات مجلس و ریاست جمهوری برگزار شد که باعث چنین شکافی شده است. گروه تندرو در ایران بعد از ۲۵ سال برنامهریزی و تلاش توانستند به آنچه میخواستند برسند و در ادامه هم اگر ادبیات تندتری را از آنها مشاهده کردیم، باز هم نباید تعجب کنیم، چون نوع رفتار و مرام آنها قابل پیشبینی است که چه میخواهند بکنند و یا بهدنبال چه موضوعاتی هستند. فراموش نکنید که برخی از رفتارهای نمایندگان مغایر اصل تفکیک قوا است و قانون را به صراحت نقض میکند. مانند نامهای که در رابطه با مجازات معترضان بازداشتی از سوی تعداد زیادی از نمایندگان مجلس به امضا رسید.
او افزود: در واکنش به این طرح مجلس که برای محدودیت روابط با تروئیکای اروپایی مطرح شده است باید بگوییم که مجلس در رابطه با بیانیه مشترک چین و شورای همکاری خلیج فارس که تمامیت ارضی ایران را زیر سوال برده بود هیچ واکنشی نشان نداد و یا خواستار تجدید نظر در رابط با چین نشدند. با اطمینان باید بگوییم که مطالبات منافع ملی از کشورهای اروپایی، آمریکا و ... یک اصل اساسی محسوب میشود که در فضایی دیپلماتیک باید آن را پیگیری کرد ولی در مقابل باید همین نگاه را به کشوری مانند چین و ... هم داشته باشیم در غیر این صورت نمیتوانیم به ادعاهای آنها اعتماد کنیم.
محمد جواد حقشناس در پایان با تاکید بر اینکه ادبیات مسئولان و نمایندگان در یک راستا قرار دارد، گفت:
اگر توجه داشته باشید همان ادبیاتی که رئیس جمهور، وزیر امور خارجه و سخنگوی دستگاه دیپلماسی از آن استفاده میکنند، از مجلس شنیده میشود، این نشان دهنده یک دست شدن حاکمیت در ایران است که دههها به دنبال آن بودند.