بیانیه ۶۱ امضایی جمعی از علاقه‌مندان به آیت الله العظمی منتظری:
در سیزدهمین سالگرد رحلت؛ جای او خالی است تا صدای مردم را بشنود
جای مرحوم آیت‌الله العظمی منتظری آن فقیه بزرگ، مجاهد نستوه و آموزگار سترگ شجاعت و شرح صدر، امروز در میان ما خالیست تا با یاران و شاگردان سابقش عهدی را که با ملت داشته‌اند و مسئولیتی را که برعهده دارند یادآور شود.
جای آن بزرگمرد و مرجع مدافع حقوق ملت، امروز در میان ما خالی است تا از حرمت خون، مال ، آبرو، حق حیات و کرامت ذاتی انسان بگوید و در برابر صاحبان قدرت نهیب بزند که شما خدمتگزاران ملت هستید و زمانی مشروعیت دارید که با رضایت مردم و بر طبق مصالح آنان در چارچوب حق و عدل رفتار کنید.
جمعی از علاقمندان مرحوم آیت‌الله العظمی منتظری به مناسبت سیزدهمین سالگرد رحلت آن بزرگوار در بیانیه‌ای نوشتند:
ما امضا کنندگان زیر با ارج نهادن به آن شخصیت بزرگ و فقیه عالیقدر و یاد ارزش‌هایی که او برجای گذاشت اعلام می‌داریم؛ صدای مردم شریف ایران را شنیده‌ایم. به سهم خود بابت همه فجایع و مصیبت‌های پیش آمده از ملت ایران عذرخواهی می‌کنیم، و باور داریم برای حل بحران‌ها باید بیش از پیش و با همگرایی و همدلی کوشید.
متن کامل بیانیه به همراه ۶۱ امضا چنین است:
بسم الله الرحمن الرحیم
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا (احزاب 23)
سیزده سال از رحلت عالمی آگاه و دردآشنا می‌گذرد که نام و یاد او همواره در ذهن و ضمیر اهل ایران و اسلام باقی خواهد ماند.
کشاورززاده‌ای که به رغم نیل به بالاترین مراتب علمی و روحانی، و مدارج اجتماعی و سیاسی همچنان مشی ساده زیستی و زیّ طلبگی خود را حفظ کرد، راه را گم نکرد و مقصد را به فراموشی نسپرد.
سعادتمندانه زیست و سعادتمند به سرای آخرت سفر نمود. او در دوران مبارزات پیش از انقلاب از جاه، مقام و منزلت، و از آسایش، آرامش و راحت خود و خانواده گذشت و حق‌جویانه و عدالت‌خواهانه نقش برجسته‌ای را در نهضت اسلامی مردم ایران ایفا کرد.
پس از پیروزی انقلاب هم با فداکاری و تلاش علمی و عملی، آرمان‌های نهضت مردمی را پی‌گرفت و از یاری و همراهی تا موعظه و نصیحت، هرچه در توان داشت در طبق اخلاص نهاد. نه ارادت و دوستی او با استاد و رهبری انقلاب مانع از نقد خیرخواهانه شد. نه دلبستگی او به نظام جدید مانع از توجه به اشکالات و آسیب‌ها گردید.
آیت الله منتظری از رجال مذهبی و سیاسی اخلاق مدار و حقیقت محوری بود که حتی جایگاه رفیع او در قائم مقامی رهبری جمهوری اسلامی زبان گویای او را از اعتراض به کژی‌ها و ناراستی‌ها و نصیحت امام المسلمین نبست.
اما نشنیدند چه گفت و همه دیدیم که چه شد.
جای مرحوم آیت‌الله العظمی منتظری آن فقیه بزرگ، مجاهد نستوه و آموزگار سترگ شجاعت و شرح صدر، امروز در میان ما خالیست تا با یاران و شاگردان سابقش عهدی را که با ملت داشته‌اند و مسئولیتی را که برعهده دارند یادآور شود.
جای او خالی است تا حق و عدالت را برتر از منافع کوتاه مدت و مصالح فردی، جناحی و حکومتی بنشاند.
جای آن بزرگمرد و مرجع مدافع حقوق ملت، امروز در میان ما خالی است تا از حرمت خون، مال ، آبرو، حق حیات و کرامت ذاتی انسان بگوید و در برابر صاحبان قدرت نهیب بزند که شما خدمتگزاران ملت هستید و زمانی مشروعیت دارید که با رضایت مردم و بر طبق مصالح آنان در چارچوب حق و عدل رفتار کنید.
جای او خالی است تا بعنوان یکی از بزرگان حوزه، قدردان تلاش آن دسته از مراجع، علما، روحانیون و همه دردمندانی باشد که با زبان، قلم و قدم خویش از حقوق شهروندی مردم در سراسر ایران حمایت کردند.
جای او خالی است تا به‌عنوان فقیهی عالیقدر به سایر مراجع، علما، حوزیان و متدینین اعلام خطر کند که در مقابل ظلم به اسلام و مردم سکوت نکنند و بی‌تفاوت نباشند.
جای او خالی است تا صدای مردم را بشنود. از آسیب‌دیدگان و رنج‌دیدگان دلجویی کند و حامی مردمی باشد که پناهی دراین روزگار برای خود نمی‌یابند.
مهمترین سرمایه او باوری عمیق به خدا و آخرت بود، از این‌رو همواره تقوا پیشه میکرد. اصلی‌ترین نشانه ایمان و تقوای او را می‌توان در انتقاد از خویش و اصرار بر اصلاح خود جستجو کرد. باورها و عمکرد خود را بارها مورد بازبینی قرارداد و در سیر علمی و عملی خود هرروز بارورتر و اثربخش‌تر برای جامعه راهگشایی میکرد.
اگر منتظری امروز در میان ما بود همگان را به نقد و بازاندیشی در اندیشه و عملکرد خود، به صبر و مدارا، به حق‌طلبی و عدالتخواهی، به انصاف و برادری، به برابری و آزادگی، به ثبات قدم و همبستگی دعوت میکرد و از حاکمیت خویشتنداری در برابر اعتراضات و انتقادات بحق مردم، رعایت حقوق ملت، پرهیز از خشونت و احتیاط در جان، مال، عرض، حرمت، آزادی و کرامت ذاتی انسان را مطالبه میکرد و به یاد همه می‌آورد که مولای متقیان و امیرمومنان (ع) حکومت کردن را بی‌ارزش‌تر از کفش پاره کهنه‌ای می‌دانست مگر آنکه: «حقی در آن برپا شود و از باطلی جلوگیری به عمل آید.»
طُوبَی لَهُ وَ حُسنُ مَآب.
راهش پر رهرو و نام و یادش در دل‌ها جاودان باد.
ما امضا کنندگان زیر با ارج نهادن به آن شخصیت بزرگ و فقیه عالیقدر و یاد ارزش‌هایی که او برجای گذاشت اعلام می‌داریم صدای مردم شریف ایران را شنیده‌ایم. به سهم خود بابت همه فجایع و مصیبت‌های پیش آمده از ملت ایران عذرخواهی می‌کنیم، و باور داریم برای حل بحران‌ها باید بیش از پیش و با همگرایی و همدلی کوشید. بدین گونه می‌توان تداوم‌بخش راه بزرگان تاریخ این سرزمین در دفاع از استقلال، آزادی و آرمان‌های ملت ایران باشیم.
اسامی ۶۱ نفر:
رامین اخلومدی، مسعود ادیب، احمدرضا اسدی، جمال اسماعیلی، محمدرضا اسماعیلی، شهربانو امانی، حبیب‌الله امیری، کاک‌حسن امینی، اسداله امینی، مصطفی ایزدی، محمدباقر بختیار، جلیل بهرامی‌نیا، وحید پوراسماعیلی، حبیب‌الله پیمان، مصطفی تاجزاده، محمد توسلی، محمدمهدی جعفری، جلال جلالی‌زاده، باقر جلالی‌زاده، محمود حسینی، محمود دردکشان، جواد دردکشان، محمدصدیق دهواری، حسین راغفر، علیرضا رجایی، حسین رفیعی، مصطفی سبطی، احمد شجاعی، محمد صحفی، فضل‌الله صلواتی، طاهره طالقانی، مصطفی طاهری، ابراهیم عسگری، حبیب‌الله عسگری، حمید علی‌عسگریان، مجید علی‌عسگریان، محمدرضا علی‌حسینی، علی اشرف فتحی، پروین فهیمی، سیدرضی قدس‌علوی، نظام‌الدین قهاری، حسین کبیر، منصور کوچک‌محسنی، حسین لقمانیان، شهباز محسنی، مهدی محمودیان، سعید مدنی، عبدالمجید مرادزهی، مصطفی معین، ابراهیم ملکی، آذر منصوری، عبدالعزیز مولودی، عبداله مومنی، فرشاد مومنی، لطف اله میثمی، وحید نجفیان، عباس نصر، حسین نورانی‌نژاد، هاشم هدایتی، جلال‌الدین یوسفی، حسن یوسفی‌اشکوری