وزیر ارشاد و کنسرت موسیقی
سیف الرضا شهابی
تحلیلگر سیاسی
آقای محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در بازدیدش از شانزدهمین جشنواره بین المللی "سینما حقیقت" در مورد برگزاری کنسرت موسیقی گفت:
"هیچ محدودیتی برای آغار فعالیت‌های هنری نیست همانطور که ارکستر ملی هفته گذشته در تالار وحدت اجرا داشت؛ از عموم هنرمندان اهالی موسیقی خواهش می‌کنم فعالیت‌هایشان را آغاز کنند، ما در معاونت هنری همه پیش‌بینی‌ها را برای این امر انجام دادیم. از نظر دولت و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هیچ مانعی برای برگزاری کنسرت‌ها نیست. کما این که در حال حاضر سینماها و تئاترها، تقریبا همه تماشاخانه‌های مهم فعال هستند، برای حوزه موسیقی محدودیتی وجود ندارد انشاالله به زودی شاهد رونق آن باشیم."
اگر چه خیلی دیر چنین اظهارات صریح از یک مقام رسمی دولتی که در راس وزارتخانه متولی فرهنگ و هنر است شنیده می‌شود مع‌الوصف باید از چنین اظهاراتی استقبال کرد و آن را به فال نیک گرفت.
شاید در دولت‌های قبلی دیدگاهی نظیر دیدگاه آقای اسماعیلی وجود داشت.
در سال‌های بعد از انقلاب، فرصت خوبی بود تا از کنسرت موسیقی به عنوان یک تفریح سالم در کنار سینما و تئاتر در جامعه استفاده بهینه شود.
علت اجرا نشدن کنسرت خصوصا در بعضی شهرها در این واقعیت نهفته است که مرکز تصمیم‌گیری در مورد اجرای کنسرت و موارد مشابه، قوه اجرایی و وزارتخانه متولی آن نیست تا با تکیه بر قوانین و مقررات کشور اقدام کند. ورای قوه مجریه تصمیم گرفته می‌شود و به مجریان دیکته می‌شود.
در سال‌های گذشته، در هر شهری به بهانه‌ای که بخش عمده آن شخصی و سلیقه‌ای و ناشی از اعمال نفوذ یکی از متولیان آن شهر بود از برگزاری کنسرت جلوگیری کردند و یک نظام ملوک‌الطوایفی در حوزه فرهنگی بر کشور حاکم شد.
در بعضی از شهرها صحبت از کنسرت موسیقی مساوی با کفر و مخالفت با اسلام تعبیر می‌شود! در صورتیکه اجرای کنسرت مشابه سینما و تئاتر است، آهنگ‌هایی که در کنسرت‌ها استفاده می‌شود همان‌هایی هستند که از صداوسیما پخش می‌شود.
مشخص نیست اظهارات وزیر در مورد تشویق به برگزاری کنسرت تا چه حد نظر شخصی است؟ و تا چه حد به خاطر برون‌رفت از شرایط فعلی می‌باشد و آیا سیاست‌های فراقوه‌ای و بالادستی نظام، اظهارات جناب وزیر را تایید می‌کند؟ آیا چنین اظهاراتی از پشتوانه قدرت اجرایی برخوردار است؟
دولت حاضر است در مقابل گروه‌های فشارِ بدون مسئولیت، مقاومت کند؟
از همه مهمتر، تشویق به اجرای کنسرت برای همه شهرهای کشور از جمله مشهد و قم است یا اختصاص به تهران و احیانا تعدادی از شهرهای خاص دارد؟
سوالات فوق و ده‌ها سوال دیگر در حاشیه صحبت آقای اسماعیلی مطرح می‌شود و امید است پاسخ مناسب داده شود.
قابل توجه آنانی که با اجرای کنسرت در این ایام موافق نیستند؛ در اوج درگیری‌های داخلی لبنان همواره برنامه‌هایی نظیر کنسرت، سینما، تئاتر و ... برقرار بود.
در پایان، امید است آقای وزیر به موازات تلاش‌هایش برای اجرای کنسرت، از مسئولین مربوطه بخواهد هنگام پخش موسیقی از سیمای جمهوری اسلامی نوازندگان با سازهایشان را هم نشان دهند و این کار قدمی بزرگ برای تشویق نوازندگان است.