اینکه از اعدام یک جوان به وجد می‌آیید، در کجای تاریخ روحانیت شیعه سابقه داشته؟
چرا برخی از اعدام یک جوان حتی اگر گناهکار و مجرم هم باشد، این چنین به وجد آمدند و حتی آن را را مبارک دانستند؟ واقعاً در کجای تاریخ روحانیت شیعه سابقه داشته است؟
روحانیت شیعه به کدام سو می‌رود؟ / از «امام موسی صدر و بهشتی و طالقانی» تا «علم‌الهدی و احمدخاتمی و نقدعلی»!
عصرایران نوشت:
اینکه بخشی از زنان جامعه ایران را به خاطر بی حجابی، مرتبط مستقیم شبکه های معاند و گروهک های نفاق بنامند یا از اعدام یک جوان - حتی اگر گناهکار و مجرم هم باشد - این چنین به وجد آیند و حتی آن را را مبارک بدانند، واقعاً در کجای تاریخ روحانیت شیعه سابقه داشته است؟
چرایی محبوبیت چهره‌هایی چون امام موسی صدر، شهید بهشتی و آیت‌الله طالقانی، نفوذ بی نظیر کلام آن بزرگواران، گفتار محترمانه و رفتار مداراجویانه شان با جامعه بود.
حال چرا روحانیون امروز را به مطالعه رفتار پیشینیان خود فرا می‌خوانیم؟ علتش سخنان پرتکرار و نگران کننده روحانیونی مانند آیت‌الله علم الهدی است که در کلام‌شان کمتر نشانه‌ای از ادبیات پدرانه، برادرانه و مدارا محور وجود دارد.
یا بشنوید از سیداحمد خاتمی که در استقبال از اعدام «محسن شکاری» گفت: از قوه قضائیه تشکر می‌کنیم که اولین اغتشاشگر را پای چوبه دار فرستاد.
و نیز بخوانید سخن محمدتقی نقدعلی، نماینده و عضو کمیسیون حقوقی مجلس که در این باره گفت: حکم اعدام محسن شکاری، مبارک است.