فلاحت‌پیشه: عناصر افراطی داخلی تفرقه‌افکنی می‌کنند

حادثه تلخ فوت مهسا امینی در پایان شهریور سال جاری، جرقه یکی از پردامنه‌ترین اعتراضات اجتماعی در سالیان اخیر را رقم زد. از زمان آغاز اعتراضات در اواخر شهریور ماه تا اواخر آبان‌ماه، شهرها و استان‌های مختلفی در سراسر کشور شاهد اعتراضات خیابانی بودند.

فراوانی، پراکندگی و تداوم این اعتراضات بیانگر آن است که این جنبش محدود به یک مساله و جغرافیای خاص نیست. از همین رو است که مطالعه شدت اعتراضات در شهرهای مختلف می‌تواند تصویر بهتری از انگیزه‌های این اعتراضات به دست دهد. فهم دقیق از میزان اعتراضات در هر شهر و استان می‌تواند زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی اعتراضات را بهتر روشن کند. 

با توجه به ماهیت زنانه این جنبش، شهرها و استان‌های درگیر در آن، باید عوامل اقتصادی و فرهنگی و دغدغه سبک زندگی را به عنوان عوامل محرک اعتراضات، در کنار هم دید. به عبارت بهتر اعتراضات دلایل توأمان اقتصادی، سیاسی و فرهنگی داشته است و بر اساس اطلس جغرافیایی اعتراضات، می‌توان نتیجه گرفت که طبقه متوسط و طبقات ضعیف‌تری که هنوز به لحاظ فرهنگی خود را در کنار طبقه متوسط می‌دانند در این اعتراضات احتمالا بیشترین مشارکت را داشته‌اند. 

در همین رابطه حشمت الله فلاحت‌پیشه با اشاره به حاشیه‌سازی‌های داخلی اظهار داشت:

 برخی از عناصر افراطی داخلی، خدایگان ایجاد چالش و تفرقه‌افکنی هستند و به هر حال با طرح برخی از مواضع، افراطی‌گری و تحریک مردم را بیشتر می‌کنند. در طول این چند هفته ناآرامی‌ها در ایران، تشخیصِ بخشی از علت‌های ناآرامی‌ها سخت نبود. همواره در سال‌های گذشته هرزمان که نوسان‌ها و ناآرامی‌ها بیشتر می‌شد، برخی از افراد افراطی خود به خود از طرح بعضی مواضع منع می‌شدند و همین باعث می‌شد فضا آرام شود و همین که فضا کمی آرام می‌شد، افراطی‌ها شروع می‌کردند به تحریک ناآرامی‌ها.

این فعال سیاسی در ادامه گفت: هرچند می‌پذیرم دشمنان خارجی از هر فرصتی که در داخل ایجاد می‌شود، استفاده خودشان را می‌برند، ولی واقعیتی وجود دارد که برخی از عناصر افراطی داخلی، خدایگان ایجاد چالش و تفرقه‌افکنی هستند و به هر حال با طرح برخی از مواضع، افراطی‌گری و تحریک مردم را بیشتر می‌کنند. همین افراطی‌ها در اعتراضات اخیر اگر سکوت می‌کردند، فضا تا این اندازه متشنج نمی‌شد و ما در این شرایط متوجه شدیم که چه کسانی در این اوضاع نقش داشتند.

فلاحت پیشه با تاکید بر اینکه طبیعی است که در درون کشورها اختلافاتی وجود داشته باشد، تصریح کرد:

کشورها باید سازوکار حل اختلافات را داشته باشند، نه اینکه نوعی تقابل ایجاد شود. به یاد دارم در دهه ۷۰، وقتی که اختلافاتی درون کشور بود، برخی از عناصر افراطی کشور که متاسفانه هنوز هم ایجاد افراطی‌گری و نفرت می‌کنند، یک مقاله‌ای نوشته بودند و جاده‌ای را مثال زدند که دو کامیون با سرعت روبروی هم حرکت می‌کنند و در این شرایط باید یکی از آن‌ها خودش را از جاده به بیرون پرت کند یا اینکه هر دو به هم برخورد می‌کنند. آن فرد افراطی نوشته بود که ما در این شرایط ترمز و فرمان خود را کنده‌ایم و با حداکثر سرعت می‌آییم و این طرف مقابل است که باید خودش را از جاده به بیرون بیاندازد.

او افزود: متاسفانه در طول ۳۰ سال گذشته، همین نگاه افراطی وجود داشته است. این یک نگاه انجمن حجتیه است که بر اساس این دیدگاه چه بسیار افرادی مورد تکفیر و توهین قرار گرفتند. معتقدم تا زمانی که کشور سازوکار رفع اختلاف را ندارد و فضا را برای این افراد رادیکال و افراطی فراهم کرده است، متاسفانه می‌شود گفت انجمن حجتیه جدیدی ایجاد شده است.

طبیعتا دشمنان خارجی هم از این شرایط استفاده می‌کند؛ بنابراین اعتقادم این است در این شرایط می‌توان به هر حال اختلافات را تاحدی تعدیل کرد. تابوهایی که در جامعه شکل گرفته و منجر به اختلافات شده است را باید مشخص و حل شود و نیازهای کشور مورد نظر قرار بگیرد.

نماینده سه دوره مجلس ادامه داد:

من هیچ وقت بخشی از جریان اصلاحات و اصولگرایان نبودم و بخشی از مشکلات کشور را متوجه آنان می‌دانم، اما یک واقعیتی را باید بگویم که کشور ما نیازمند شنیدن مخالفان است. مسائل را باید شفاف کرد. ما نیازمند سازوکار حل اختلاف هستیم و در این سازوکار بسیاری از اختلافات را می‌توان حل کرد. به هر حال یک نگاه انجمن حجتیه وجود دارد و عامل بسیاری از مشکلات است. بسیاری از مشکلاتی که وجود دارد ناشی از ضعف قانون است. 

حشمت‌الله فلاحت‌پیشه در پایان گفت:‌

همین موضوع حجاب، یک دستگاهی که هیچ اختیار و مسئولیتی ندارد، تعیین تکلیف موضوع حجاب را برعهده گرفته بدون اینکه حد و مرزی مشخص کند. در موارد مختلف دیگری هم مانند حضور بانوان در ورزشگاه‌ها و...

نیز شاهد چنین شرایطی هستیم که در نهایت بخاطر یک نهادی مانند فیفا باید کوتاه بیاییم و هیچ یک از احکام اولیه‌ای که برخی از آقایان معتقد بودند با حضور زنان برهم می‌خورد، برهم نخورد.