رئوفیان فعال سیاسی اصولگرا در گفتگو با مستقل:
قوانین و سیاست‌های کنونی نیاز به بازبینی و اصلاح دارند
رئوفیان می‌گوید: قوانین و سیاست‌های کنونی نیاز به بازبینی و اصلاح دارند و در ادامه رییس‌جمهور، رییس قوه قضاییه و البته رییس مجلس شورای اسلامی باید در این مورد همه تلاش خود را بکنند تا اصلاحات در روند بهبود شرایط کشور و با نگاه به مردم انجام شود.
سرویس سیاسی مستقل: اصلاحات و اصلاح‌خواهی مقوله‌ای است که باید در هر شرایطی مورد توجه ساختارهای قدرت و البته عامه مردم باشد تا از این طریق، پیشرفت و توسعه محقق شود. به‌همین دلیل الزامات اصلاح‌خواهی باید در نظر گرفته شود تا بتوانیم مانع‌های پیش رو از مسیر توسعه برداریم. مخصوصا در شرایطی که گروهی تندرو و افراطی اصرار به تمامیت‌خواهی دارند، آشکارا با اصلاح‌خواهی مخالفت می‌کنند و هر کاری که می‌توانند، انجام می‌دهند تا تلاش‌های اصلاح‌طلبان مغفول بماند.
ابوالقاسم رئوفیان، فعال سیاسی اصولگرا و دبیرکل حزب اسلامی ایران در مورد نیاز کنونی جامعه به اصلاح سیاست‌های کلی نظام که رییس جمهور در دستور کار خود قرار داده است، به خبرنگار «مستقل» می‌گوید: رهبر معظم انقلاب همواره به کلید‌واژه‌هایی مانند آزادی، استقلال، عدالت، تمامیت ارضی و ... حساس هستند و در این شرایط کشور بهترین زمان را برای اصلاحات در ساختارهای کلی نظام انتخاب کرده‌اند.
باتوجه به وضعیت کنونی و رخدادهای شهریورماه و مهرماه و تجمعاتی که شکل گرفت، تصمیم گرفتند که حاکمیت ایران باید تغییراتی به چهره خود ببیند.
این نشان می‌دهد قوانین و سیاست‌های کنونی نیاز به بازبینی و اصلاح دارند و در ادامه رییس‌جمهور، رییس قوه قضاییه و البته رییس مجلس شورای اسلامی باید در این مورد همه تلاش خود را بکنند تا اصلاحات در روند بهبود شرایط کشور و با نگاه به مردم انجام شود.
این فعال سیاسی با اشاره به اعتراضات ماه‌های اخیر ادامه می‌دهند: «باتوجه به رخدادهای اخیر و ناامنی‌هایی که به وجود آمد و شرایط را برای سوءاستفاده دشمنان مهیا کرد، به‌نظر می‌آید در زمینه‌های «آزادی‌های اجتماعی»، «ایجاد زمینه عدالت»، «فضای امن روانی» و ... نیاز به تجدید نظر و اصلاحات داریم.
اصلاح ساختار به‌نوعی یک ضرورت برای جامعه محسوب می‌شود و امیدواریم که ابراهیم رییسی به عنوان رییس قوه اجرایی بتواند این اصلاحات را به‌خوبی انجام دهد و در این اقدام از همه ظرفیتهای احزاب، دانشگاه‌ها، حوزه‌ها، نخبگان و ... استفاده کنند و این موضوع را تنها به یک جناح سیاسی و مذهبی واگذار نکند.»
دبیرکل حزب اسلامی ایران با تاکید بر تغییر نگاه به احزاب که به‌نوعی پل ارتباطی مسئولان و مردم محسوب می‌شوند می‌گوید: «متاسفانه باتوجه به اینکه قانون اساسی با شفافیت به نقش احزاب در نقش گرفتن جامعه اشاره شده است ولی همواره در دولت‌ها مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند.
در دولت سیزدهم هم این نادیده‌گیری و طرد کردن احزاب ادامه دارد. قوانین مربوط به احزاب هم باید در این اصلاحات ساختاری نمود پیدا کند. در این زمینه با خلاء روبه‌رو هستیم که باعث افزایش فاصله دولت و مردم شده است. اگر حاکمیت و دولت می‌خواهند مشکلات ساختاری کشور را اصلاح کنند در اولین قدم باید به احزاب اجازه حرکت در کشور را بدهند.»
نقش احزاب در تعالی جامعه
در برخی مواقع مانند دولت قبل بدان‌سبب که احزاب نمایانگر نقاط ضعف دولت بودند چندان به آن‌ها اهمیت داده نمی‌شد. احزاب همواره باید نقش ذره‌بین را داشته باشند و اگر ضعف‌ها را گوشزد می‌کردند رفتار خوبی با آن‌ها از سوی دولت قبل نمی‌شد.
از سوی دیگر مجلس همراه تقویت احزاب است و باید قوانین محکم‌تری جهت فراهم کردن زمینه‌های حضور بیشتر احزاب همچنین منزلت بخشیدن به جایگاه آن‌ها فراهم کند.
در کشور حزب به معنای واقعی که مورد حمایت دولت قرار بگیرد وجود نداشته و حمایت‌های مادی و معنوی از احزاب نشده و نمی‌شود. باید پذیرفت پس از پیروزی انقلاب اسلامی، احزابی که فعالیت کرده‌اند، بر اساس چارچوب‌ها عمل کرده و حضور آن‌ها در بعضی از مقاطع جدی بوده است.
احزاب هنوز در کشورمان نهادینه نشده و احزاب فعال با بیمهریهای فراوان روبه‌رو می‌شوند، هرچند دولت یازدهم اعتقاد راسخی به زنده‌تر شدن احزاب داشته و حمایت‌های خوبی نیز انجام داده است که البته هر چند که دولت یازدهم یکی از دولت‌هایی است که به احزاب روح بخشیده است اما هنوز باید اقدامات بسیاری را در این زمینه انجام دهد. اگر فقط نام احزاب باشد و حضور جدی نداشته باشند، نبودن آن‌ها بهتر از بودنشان است.
دولت یازدهم، برخلاف دولت سابق ترسی از فعالیت موثر احزاب ندارد این در حالی است که دولت سابق تنها اعتقاد به یک حزب نزدیک به خودش داشت و تنها به حزبی اعتقاد داشت که بتواند همان دولت را حمایت کند. دولت گذشته نمی‌توانست به احزاب توجه شایسته‌ای کند و این موضوع در ذات فکری آن دولت نبود و نمی‌خواست به احزاب کمکی شود. در دولت قبلی اجحاف و بیمهریهای فراوانی نسبت به احزاب می‌شد.
احزاب برای برون رفت از وضعیت فعلی باید طرح تازه‌ای ارائه دهند. البته می‌توان اذعان داشت هیچ حزبی با این نگرش وارد عرصه نشده است تا بتواند درمانی بر مشکلات جامعه باشد. خانه احزاب باید فعالیت بیشتری داشته باشد و باید به سمت خانه احزاب فعالی رفت که موجبات اعتماد به نفس قشر سیاسی جامعه را فراهم کرده و همچنین موجب رفع نگرانی عموم جامعه باشد. در حال حاضر چنین نقشی درباره خانه احزاب مشاهده نمی‌شود یا می‌توان ادعا کرد که چنین نقشی درباره بنیان‌های خانه احزاب کمرنگ است. خانه احزاب باید پویا بوده و به خواسته مردم نزدیک‌تر شود. در تصورات برخی از احزاب و تشکل‌های سیاسی کشور بیشتر نگرش‌های آرمانی پررنگ است.