نعمت احمدی، ناصر قوامی و حسین کنعانی‌مقدم در گفتگو با مستقل:
صدای مردم را بشنوید!
اگر تصمیم‌گیران مطالبه‌های عمومی را بشنوند و در عمل نشان بدهند، درصدد برطرف شدن نواقص هستند، افکار عمومی هم به این نتیجه می‌رسند که صدای‌شان شنیده شده است و دلیلی بر ادامه حضور در خیابان و معابر عمومی نمی‌بینند
نعمت‌احمدی ناصرقوامی حسین‌کنعانی‌مقدم
سرویس سیاسی
همانگونه که مطالبه داشتن و پیگیری صحیح از نشانه‌های یک جامعه قانونمند و سالم است به تبع آن پاسخ سریع و قانع‌کننده به این مطالبات هم از دیگر نشانه‌های اینگونه جوامع است. لذا آنچه باید مورد توجه قرار گیرد این است که «مطالبه‌گر» و «مطالبه‌شونده» هر دو باید از خطری به نام رفتن «مطالبه‌گری» به سمت «اغتشاش‌گری» پرهیز کنند.
در واقع وقتی در جوامع مختلف گروهی از مردم به معابر عمومی آمده و صدای اعتراض‌شان را به شکل‌های مختلفی نشان می‌دهند، حکومت‌ها باید با هوشیاری درصدد مقابله بر بیایند. یعنی فضا طوری باید مدیریت شود که «مساله» با کمترین هزینه ممکن ختم شود تا هم کشور آسیب نبیند و هم مردم به این نتیجه برسند که صدای‌شان شنیده شده است و در نتیجه می‌توانند به کاهش مشکلات امیدوار باشند.
«مستقل» در گفت‌وگو با نعمت‌احمدی، حسین‌کنعانی‌مقدم و ناصر قوامی راه‌حل‌های منطقی تبدیل اغتشاشگر به مطالبه‌گر را بررسی کرده است:
اغتشاشگر نداریم
نعمت احمدی در گفت‌وگو با «مستقل» در این‌رابطه اظهار داشت: قبل از پاسخ دادن به سوال، تاکیدم این است، پدیده‌ای به‌نام اغتشاشگر نداریم. یعنی عده‌ای برای مطرح کردن اعتراض‌های‌شان اقدام می‌کنند و نظام‌های سیاسی باید پاسخ مطالبات‌شان را بدهند. به‌همین دلیل یک حکومت برای مدیریت مطلوب شرایط، نباید معترضین پرسشگر را اغتشاشگر بخواند تا «تقابل» به وجود نیاید. اینکه مردم با صدای بلند صحبت می‌کنند، ریشه‌اش این است که سال‌های متوالی صدای‌شان شنیده نشده است.
این حقوق‌دان در ادامه گفت: به‌عنوان مثال در ایران، اصلاح‌طلبان از سال 76 به‌دنبال گفت‌وگوی بین مردم و حاکمیت بودند که متاسفانه به این مهم بی‌توجهی شد تا مردم معترض شوند. همین مردم نسلی هستند که در حکومت اسلامی بالیده‌اند و از طریق صدا و سیما و روزنامه‌ها و سایت‌های مجوزدار از امور مطلع شده‌اند. پس اگر واکنشی به اتفاق‌های پیرامون دارند، نباید از نظام جدا دیده شوند.
او افزود: بی‌توجهی به مطالبات عمومی باعث می‌شود ، مطالبات به‌قدری انباشته شوند که به طغیان تبدیل شوند .
آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی در این‌باره گفته بودند: «سر چشمه شاید گرفتن به بیل
چو پر شد نشاید گذشتن به پیل».
یعنی روزی که می‌شد سر چشمه را با بیل ببندیم، کوتاهی کردیم و متاسفانه همچنان بر طغیانگری اصرار داریم. به‌عنوان مثال وقتی یکی از نمایندگان مجلس ایران مردم را اغتشاشگر می‌خواند، طبیعی است که بنزین بر آتش ریخته می‌شود.
نعمت احمدی در پایان گفت: لازم است زبان حاکمیت‌ها با مردم تغییر کند تا در کشورها آشتی‌ملی محقق شود و کار برای دست‌اندرکاران سخت نشود. چرا که برخورد با مطالبه‌گری به تقابل می‌انجامد که این نتیجه‌ای جز فاصله گرفتن مردم با حاکمیت‌های سیاسی ندارد. در واقع حاکمیت‌ها به عنوان مدیر باید با کارشناسان و حقوق‌دانان و ... نشست برگزار کنند تا بدانند، مشکل کجا است و چه چیزی را باید حل کنند؟
بحران را نمی‌توان با بحران حل کرد
حسین کنعانی‌مقدم در گفت‌وگو با «مستقل» اظهار داشت:
معمولا کشورها برای تجمع‌های اعتراضی در قانون راه‌حل‌هایی را در نظر گرفته‌اند. در ایران هم قانون‌اساسی برای اعتراض قانونی راه‌حل پیش‌بینی کرده است که مردم بتوانند مطالبات‌شان را به شکل‌های منطقی مطرح کرده و به گوش حاکمیت برسانند.
نظام‌های سیاسی عمدتا اگر پاسخی قانع‌کننده به پرسش‌های افکار عمومی داشته باشند، اغتشاشی صورت نمی‌گیرد.
اما متاسفانه مرحله مهم اول را انجام نمی‌دهند و وقتی شهر شلوغ می‌شود، به فکر برخورد‌های آنچنانی می‌افتند.
این فعال سیاسی اصولگرا در ادامه گفت: گروهی در دنیا معتقدند، بحران را می‌شود با بحران حل کرد. اما باید دقت کرد، بحران را نمی‌توان با بحران حل کرد. یعنی به‌دنبال حل بحران با بحران موجب ماندگاری بحران شده و روز به روز رشد می‌کند و بعد به یک انفجار تبدیل می‌شود. روش مطلوب با رفتارهایی که منجر به شورش و حتی کشتار می‌شوند، این است که بنا به مقابله قانونی گذاشته شود و البته در قبال رفتارهای شورش‌گرانه هیچ‌گونه تسامحی صورت نگیرد.
این چهره در پایان گفت: وعده‌های باورپذیر و مسئولیت در برآورده کردن مطالبات مردم می‌تواند موجب آرامش جوامع شود. در غیر اینصورت شرایط نه تنها اصلاح نخواهد شد، بلکه فاصله مردم با حاکمیت‌ها بیشتر خواهد شد.
اعتراض حق قانونی مردم در همه کشورهاست
ناصر قوامی، در گفت‌وگو با «مستقل» اعتراض را حق قانونی مردم در همه کشورها می‌داند و می‌گوید: اگر مردم نسبت به مساله‌‌ای معترض هستند، طبق اصل قانون باید مجوز اجتماع بگیرند تا بتوانند صدای خود را به گوش مسئولان برسانند.
نماینده ادوار مجلس در ادامه گفت: مشکل جایی سخت می‌شود که به‌هنگام تجمع مردم، افراد و ارگان‌‌هایی بدون اینکه اجازه قانونی داشته باشند، به خود حق دخالت می‌دهند که این موجب ترویج خشونت در جامعه می‌شود. به‌عنوان مثال در ایران وقتی نیروی رسمی انتظامی قرار است نظم را ایجاد کند، دلیلی بر ورود لباس‌شخصی‌ها نیست.
این فعال اصلاح‌طلب در پایان گفت: مردم وقتی معترض می‌شوند، باید راهی منطقی را برای مدیریت شرایط پیدا کرد. در چنین موقعیتی اگر تصمیم‌گیران مطالبه‌های عمومی را بشنود و در عمل نشان بدهند، درصدد برطرف شدن نواقص هستند، افکار عمومی هم به این نتیجه می‌رسند که صدای‌شان شنیده شده است و دلیلی بر ادامه حضور در خیابان و معابر عمومی نمی‌بینند.