چه خوب بود اگر آقایان به اندازه دانششان حرف می‌زدند!
چه خوب است هرکسی سر به کار و حرفه خودش و به اندازه دانشش داشته‌باشد.
روزنامه اطلاعات: آقای وزیر آموزش و پرورش! از گل غلیظ تر با بچه ها حرف نزنید
روزنامه اطلاعات نوشت:
اخیراً وزیر محترم آموزش و پرورش در گفت‌وگویی اظهار داشتند: «از گل نازک‌تر با بچه‌ها حرف نمی‌زنیم!» آیا منظورشان این بوده که از گل ضخیم‌تر با بچه‌ها حرف می‌زنند!؟؛ قاعدتاً نه. قابل حدس است که می‌خواستند بگویند: «این‌قدر با بچه‌ها لطیف و نرم سخن می‌گوییم؛ تو گویی به نازکی برگ‌گل، بلکه نازک‌تر»؛ اما عبارت ایشان عکس این معنی را می‌رساند و این‌گونه القا می‌کند که: «نه به نازکی گل؛ شاید کمی کلفت‌تر!…»
اصل ضرب‌المثل این است که: «از گل بالاتر». «بالا» در این‌جا نه در مقابل «پایین»، بلکه در معنی «شدت و زیادی» است و منظور این است که در همان حدِ بالای لطافت گل سخن می‌گوییم و نه کمتر.
آیا انتساب صفت «شخصیت ضد اجتماعی» (Antisocial Personality Disorder)، واقعا تعبیری به لطافت گل است؟ ایشان در جریانات اخیر- هرچند به لحاظ پیشگیری و مراقبت پیش از اتفاق- صفتی را بر گروهی از دانش‌آموزان بار کردند، که در فرهنگ‌نامه‌ی واژگان روان‌شناسی از ثقل نسبتاً وحشتناکی برخوردار است و قاعدتاً در مقام کفالت آموزش و پرورشِ رسمی فرزندان این مرز و بوم، کاربری این صفت، ولو به عنوان پیش‌گویی، تبعات سوء فراوان دارد.
دانش‌آموز، و لو خاطی، هنگامی که برچسب «ضد اجتماعی» می‌خورَد (حتی در مقام احتمال، اما با بیان علنی)، آیا مصداق سخن‌کردن با او به نازکی گل است!؟
چه خوب است هرکسی سر به کار و حرفه خودش و به اندازه دانشش داشته‌باشد. من اگر، نعوذ بالله، بر کرسی آقای وزیر آموزش و پرورش بودم، نه تنها خطاهای هیجان‌آلود دانش‌آموز نوجوان را با این تعبیرات رسانه‌ای نمی‌کردم، بلکه واسطه و ضامن عفو و بخشش حرکات احتمالی ناصوابش می‌شدم نزد پلیس.
آری؛ در کار تربیت، «بالاتر» از گل نمی‌توان گفت و درّ سخن را بی‌محابا و «پایین‌تر» از ادب و ادبیات نمی‌شود سُفت.