آیا چاقی با سرطان ریه ارتباط دارد؟

سرطان ریه عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در ایالات متحده بوده و ۲۵ درصد از مرگ و میرهای ناشی از سرطان را تشکیل می دهد. با افزایش همزمان نرخ چاقی، محققان ارتباط بین خطر سرطان و شاخص توده بدنی را بررسی کردند.

به گزارش سیناپرس؛ بر خلاف سایر انواع سرطان ها که شاخص توده بدنی (BMI) بالاتر با افزایش خطر ابتلا به سرطان مرتبط است، تحقیقات جدید ثابت کرده که افراد با شاخص توده بدنی بالاتر نرخ سرطان ریه کمتری دارند.

با این حال، یک مطالعه اخیر به سرپرستی دکتر هی سون جوون (Hee-Soon Juon) استاد علوم جمعیت در دپارتمان انکولوژی پزشکی، این پارادوکس را زیر سوال برده است.

او با استفاده از داده ‌های بیش از ۵۳ هزار غربالگری سرطان ریه که از طریق آزمایش ملی غربالگری ریه انجام شد، دریافت که در حالی که به نظر می ‌رسد چاقی با خطر کمتر ابتلا به سرطان ریه در جمعیت عمومی مرتبط است، این رابطه برای همه صادق نیست.

توصیه ‌های گروه ویژه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده بیان می ‌کند: افرادی که در معرض خطر بالای سرطان ریه هستند براساس سن و سابقه مصرف سیگار تعریف می‌ شوند.

تیم تحقیقاتی دکتر جوون دریافتند: در حالی که تحقیقات قبلی غربالگری سرطان ریه را برای ارتباط کلی بین شاخص توده بدنی و تشخیص سرطان ریه مورد تجزیه و تحلیل قرار داده بود، هیچ کس این روندها را در گروه های نژادی مطالعه نکرده است.

دکتر جوون می‌ گوید: برخی جوامع خاص نسبت به جمعیت عمومی کمتر به سرطان ریه مبتلا می ‌شوند، اما از مرگ و میر بسیار بالاتری رنج می ‌برند.

او می افزاید: مهم است که بفهمیم این بیماری چگونه بر جمعیت های خاص تأثیر می گذارد تا بتوانیم نابرابری ها در مرگ و میر ناشی از سرطان ریه را برطرف کنیم.

 در حالی که مکانیسم های زیربنای همبستگی معکوس موجود بین شاخص توده بدنی و تشخیص سرطان ریه هنوز درک نشده است، مهم است که مشخص کنیم این امر برای چه جمعیتی کاربرد دارد تا بتوانیم غربالگری ها و گزینه های درمانی هدفمند را ایجاد کنیم.

در این مطالعات محققان روابط معکوس ثابتی بین تشخیص سرطان و شاخص توده بدنی برای جمعیت کلی پیدا کردند که نشان می داد افرادی که شاخص توده بدنی پایین ‌تری داشتند بیشتر به سرطان ریه مبتلا می ‌شدند. با این حال، برای برخی افراد با تفاوت های نژادی این رابطه از نظر آماری معنی دار نبود، به این معنی که چاقی با کاهش خطر ابتلا به سرطان در این جمعیت ارتباطی ندارد. درک این رابطه مهم است، زیرا احتمال وجود مکانیسم ‌های ناشناخته دیگری در خطر سرطان ریه وجود دارد که ممکن است مختص جمعیت‌های خاصی باشد.

 دکتر جوون در انتها افزود: تحقیقات بیشتری برای ادعاهای قطعی در مورد رابطه بین شاخص توده بدنی و تشخیص سرطان ریه در جمعیت های خاص ضروری است.

این تحقیق نشان می ‌دهد: روند داده ‌های کلی بیماران ممکن است به مکانیسم ‌های بیماری منجر شود که برای همه گروه‌های بیمار قابل اجرا نیست. 

شرح کامل این پژوهش و یافته های آن در آخرین شماره مجله تخصصی Trial BMC Cancer منتشر شده است.

مترجم: مهنوش فلاحی پناه